Γιατί όπως θα τραγουδούσε και ο φίλος μου ο Μάκης, μπαζωμένοι κι οι δυο γύρνα σε παρακαλώ. Η για να το γυρίσουμε προς το λαϊκότερο κι εδώ θέλω να θίξω την ουσία στη φράση έχω και κότερο πάμε μια βόλτα; Τι συμβολίζει το κότερο στη σύγχρονη εποχή και ποιά η σχέση του με την κότα καθώς επίσης και ποια η σχέση του με την γνωστή ταβέρνα παύλα στέκι κοτταρού εκεί πίσω από τις γραμμές του τραίνουν στον Κολωνό; Κι ακόμη ποια η σχέση και του Οιδίποδα με το συγκεκριμένο μέρος όπου ένας τύπος με κιθάρα, ένας με ακορντεόν κι ένας με μπουζούκι συνοδεύουν το φαγητό μας χωρίς μικρόφωνα; Διότι μπορεί στη γειτονιά μου την παλιά να είχα ένα φίλο που ήξερε και έπαιζε ακορντεόν όμως πλέον έχω αλλάξει σπίτι και εκτός από έναν τύπο που πολιορκούσε με μανία κάτι ντραμς το μουσικό τάλαντο εστέρεψε κι έτσι αναγκαζόμεθα ν’ακούμε ραδιόφωνο μετα μανίας, ενδεχομένως και μετα μουσικής διότι όπως γνωρίζει και ο κάθε πικραμένος μπατζής ΜΕΤΑ ΜΕΤΑ ΔΥΝΑΜΙΣ.
Λέγοντας μπατζής ουδεμία αναφορά έχω να κάνω εις το προσφιλέστατο κι αντιπροσωπευτικότα δείγμα του ζωικού βασιλείου τον χιμπατζή στον οποίο κατα πως φαίνεται μοιάζουμε ολοένα και περισσότερο παρά την τεχνολογική εξέλιξη η οποία γενικώς γαμεί και δέρνει τον τελευταίο καιρό και να μου το θυμηθείτε λίαν συντόμως το δεύτερο (αυτό με το γαμήσι δηλαδή) θα το βλέπουμε όλοι μαζί κάνοντας κοινωνική κριτική. Κάνω στο σημείο αυτό και μια αναφορά στον γκρέκο ? μασκαρά γκρέκο μασκαρά που έλεγε και ο Ιωάννης ο Μηλιώκας τον οποίο όμως όλοι προτιμούμε στις αξέχαστες κι αυθεντικές επιτυχίες που τον καθιέρωσαν όπως το κακοσάλεσι και το ποιμενικόν ροκ για να μη ξεχνάμε και την κολώνια ζιβανσί που βάνουμε στα ποδάρια μας γι’αυτό βγήκε και η παροιμία τρεχάτε ποδαράκια μου.
Διότι πλέον με αυτήν την επαναστατική κολώνια η οποία δεν προέρχεται από την Κολωνία όπως πολλοί ισχυρίζονται αλλά οι ρίζες της είναι αρχαιοελληνικές γι’αυτό και έχει επικρατήσει η ελληνικότερη λέξη άρωμα το δεύτερο συνθετικό της οποίας (το ωμά δηλαδή) δε θα θέλατε να μάθετε από που προέρχεται κι εγώ φυσικά δεν προτίθεμαι να σας αποκαλύψω κάτι τέτοιο άντε για να μη γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες και επίσης να συμπληρώσω ότι η χρήση αδιάβροχης μάσκαρας όπως αναφέρεται στην προηγούμενη αναφορά μου εις το γκρέκο έχει σπόνσορα γνωστή εταιρία καλλυντικών που πλέον έχει κάνει ανοίγματα και στα μουχλιασμένα τυριά μετά την απαράμμιλη επιτυχία των τελευταίων εις τους κοινωνικούς κύκλους του Κολωνακίου όπου είναι τρέντυ να τρως σάπια παρμεζάνα ή τα ντολμαδάκια της Φωφώς.
Η Φωφώ ουδεμία σχέση έχει με τα Φοφίκο τα οποία απετέλεσαν παιδική τροφή για πολλά χρόνια ώσπου ήρθαν τα νέας κοπής πατατάκια ή και πακοτίνια ακόμα ακόμα να τα εξωστρακίσουν από τα ράφια των ψιλικατζίδικων και περιπτέρων όπου πλέον ο κάθε νέος μπορεί ν’αγοράσει με ασφάλεια τσίχλες, καραμέλες και βαρβιτουρικά. Και λέω με ασφάλεια διότι όπως ίσως έχετε παρατηρήσει σε πολλά περίπτερα μπροστά μπροστά και δίπλα από τους αναπτήρες υπάρχουν τα προφυλακτικά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Στο σημείο αυτό δε θα κάνω άλλη αναφορά αλλά θα προβώ σε μια καταγγελία εναντίον των περιπτερούχων που δεν έχουν φάτσα φόρα τα προφυλακτικά στην επιχείρηση τους με αποτέλεσμα τα βλαστάρια μας να μένουν απροφύλαχτα κατα τις διάφορες συναλλαγές τους που τα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην παχυσσαρκία ή στον καρκίνο όταν βγαίνουν ν’αγοράσουν τσιγάρα για το μπαμπά.
Ο μπαμπάς είναι πολύ απασχολημένος εκείνη την ώρα με το να πιάνει τον κώλο της μαμάς που πλένει τα πιάτα και του φωνάζει μη μας βλέπει το παιδί κι έτσι το παιδί το στέλνουμε για τσιγάρα για να χουφτώσουμε λίγη ώρα παραπάνω χωρίς να βλέπει το σκασμένο που τόλμησε και τελείωσε και το διάβασμα του και γι’αυτό η παιδεία μας πάει κατα διαόλου. Όταν το παιδί μεγαλώσει λίγο νιώθει κι αυτό την ανάγκη να χουφτώσει αλλά καμία συμμαθήτρια του δεν πλένει πιάτα γι’αυτό σε μια έκρηξη αυταπάρνησης πηγαίνει στο περίπτερο, αγοράζει τα τσιγάρα και αρχίζει να τα καπνίζει κιόλας έτσι ώστε να προλάβει να ρίξει κι έναν ο μπαμπάς διότι ως γνωστόν θα γυρίσει κι ο τροχός θα γαμήσει κι ο φτωχός.
Αρκετά ασχοληθήκαμε όμως με τα παιδιά τα οποία είναι σαν τα λεφτά τα οποία δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά καλό είναι να υπάρχουν. Με τα παιδιά βέβαια το θέμα είναι πιο περίπλοκο αλλά αφού είπαμε ότι δε θα ασχοληθούμε περισσότερο ας μείνουμε πιστοί στην απόφαση μας αυτή γιατί δε βλέπω να μένουμε πιστοί και σε τίποτα άλλο. Η πίστη αυτή βέβαια δε θα πρέπει επ’ουδενί να συγχέεται με την πίστα και ιδιαιτέρως με τη μεγάλη πίστα στην ποδιά της οποίας σφάζονται και παλλικάρια αμα λάχει ναουμ καλή ώρα βλέπε Νίκος Κοεμτζής και παραγγελιά γι’αυτό προσέξτε καλά τι παραγγέλνετε και προπαντός από ποιόν. Δε θα ήθελα αυτή μου η επισήμανση να θίξει τα επαγγελματικά δικαιώματα των απανταχού ντελιβεράδων με τα παπάκια τους τα οποία τείνουν να ξεσκονίσουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του οδικού μας δικτύου.
Θα έλεγε κανείς ότι πετάγονται από εκεί που κανείς δεν τα περιμένει ακριβώς επειδή ο πελάτης δε μπορεί να περιμένει και το αφεντικό θα φωνάζει γιατί η παραγγελία δεν έφτασε σε χρόνο κάτω από το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μέτρων ανευ εμποδίων γιατί το να είσαι delivery boy σημαίνει ότι θα αντιμετωπίζεις καθημερινά εμπόδια τα οποία δε θα έπρεπε να βρίσκονται στο διάβα σου. Ενδεικτικά θα αναφέρω πεζούς στα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις, αυτοκίνητα, λεωφορεία, τρόλευ, μηχανές και μηχανάκια και γενικώς παράξενα αντικείμενα και όντα τα οποία δε θα έπρεπε να βρίσκονται στην μεγάλη πίστα Αθηνών και Περιχώρων όπου έχει σχεδιαστεί ειδικά με τις τελευταίες προδιαγραφές για το μεγάλο σιρκουί των ντελιβεράδων το οποίο ξεκινάει πλέον από νωρίς το μεσημέρι.
Και σε πακέτο λοιπόν διότι όπως συνηθίζουμε να λέμε συχνά «φάγαμε πακέτο» κι ενώ η ερμηνεία είναι προφανής, ότι δηλαδή παραγγείλαμε απ’έξω να φάμε σουβλάκια κατα κύριο λόγο αλλά μπορεί και πίτσες ή κανένα μαγειρευτό αναλόγως με το τι ευδοκιμεί στην περιοχή μας, ο πολύς ο κόσμος το μπερδεύει και χρησιμοποιεί αυθαίρετα μια μεταφορική απόδοση για τη λέξη αυτή η οποία ναι μεν είναι πολύ υψηλότερη σε σχέση με αυτή του νόμιμου στοιχήματος το οποίο γίνεται με τις ευλογίες του κυρίου Σωκράτη Κόκκαλη, μεγαλομέτοχου ανάμεσα στ’άλλα και της εταιρίας Βουλή Α.Ε. Ο κόσμος κι ο ντουνιάς λοιπόν θέλοντας να δείξουν την άσχημη κατάσταση (οικονομική και όχι μόνο) στην οποία έχουν περιέλθει χρησιμοποιεί την έκφραση «φάγαμε πακέτο» αλλά γενικά θα ήταν πιο φρόνιμο να προσέχουν τι βάζουν στο στόμα τους γιατί μπορεί να λέμε ότι οι έξυπνοι άνθρωποι πιάνουν πουλιά στον αέρα αλλά και το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.
Η τεχνική σου κρατώ τη μύτη και σε φιλάω είναι γνωστή στην ανθρωπότητα από αρχαιοτάτων χρόνων εξου και η έκφραση «πνίγηκε στα φιλιά» ή «τον/ην έπνιξα στα φιλιά». Αντιλαμβάνεστε ότι ενώ φιλάς κρατάς τη μύτη του άλλου με σκοπό να του στερήσεις το ζωτικό οξυγόνο που αντιστέκεται σθεναρά ακόμα σε φορολογίες αλλά που θα πάει θα μπει χαράτσι και σε αυτό. Χρόνια τώρα είναι γνωστό πως χωρίς οξυγόνο ο άνθρωπος δε ζει αν και εγώ πιστεύω ότι πλέον με τη μετάλλαξη που γίνεται ούτε και χωρίς καυσαέρια ζει αλλά με κλειστή μύτη και στόμα ούτε αυτά μπορεί να εισπνεύσει. Επομένως τεζάρει ο άλλος κι εμείς τη βγάζουμε καθαρή διότι δεν υπάρχουν ίχνη στραγγαλισμού. Γίνεται εύκολα αντιληπτό νομίζω πως όλοι υφιστάμεθα μία πλάνη διότι οι σωστές εκφράσεις θα έπρεπε να είναι «πνίγηκε από τα φιλιά» ή «τον/ην έπνιξα με τα φιλιά». Καλώ τώρα τον κύριο Μπαμπινιώτη στη νέα έκδοση του λεξικού που ετοιμάζουν οι δούλοι του να συμπεριλάβει αυτές τις αλλαγές για να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Η αλήθεια δεν είναι βουνοκορφή όπως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να περάσουν εκμεταλευόμενοι τον ορό της αλήθειας αλλάζοντας του τον τόνο ο οποίος με μαγιονέζα είναι γευστικότατος αλλά παχαίνει. Το όρος Αλήθεια δεν υπήρξε ποτέ στην αλήθεια αλλά πρόκειται περι αλητείας και μάλιστα υψίστου μεγέθους και αυτό το ύψος επίσης δεν πρέπει να το συγχέουμε με τα όρη και τα βουνά. Αντιθέτως δε θα πρέπει να αμελούμε τα βρέφη και τα μικρά παιδιά τα οποία έχουν την τάση να συγκαίγονται και σε πολλές περιπτώσεις δε μας ειδοποιούν με το ειδικό κουδουνάκι-τσιπάκι φωνάζοντας «συγκαίουμαι» σε μια πιο βλαχομπαρόκ παραλλαγή χωρίς τη λούφα όμως διότι τα καημένα και τα συγκαμένα έπειτα από τέτοια θλιβερά περιστατικά μόνο να λουφάξουν μπορούν για να μην τους τις βρέξουν οι γονείς τους.
Είναι φοβερό. Αυτά βρέχονται μόνα τους με τα γνωστά αποτελέσματα ανάμεσα από τα γαλακτώδη μπουτάκια τους και για επιβράβευση οι γονείς τους, τους τις βρέχουν. Κι απορούμε ύστερα γιατί σε ποσοστό 43% τα παιδιά φοβούνται τη βροχή. Με το νέο νομοσχέδιο θα είχαν κι αυτοδυναμία από την πρώτη Κυριακή, μέρα ευλογημένη από το Θεό αλλά καταραμένη από όλους εμάς. Διότι η αγαπημένη μας Μελίνα μπορεί να πρωταγωνίστησε στο «Ποτέ την Κυριακή» αλλά εμείς τα χειρότερα πράγματα τα κάνουμε αυτή τη μέρα. Από ποδοσφαιρικούς αγώνες μέχρι και τις εκλογές μας. Και μπορεί οι δημοτικές εκλογές μας να μην έχουν εθνικό χαρακτήρα όμως οι ψηφοφόροι τους παραμένουν εθνικώς αχαρακτήριστοι για να μην πούμε και διεθνώς δηλαδή και ξεφτιλιστούμε .
Η λέξη ξεφτίλα η οποία προήλθε από ένα συνδυασμό λέξεων, μια κανονική παρτούζα της ελληνικής γλώσσας. Ξεκινήσαμε από το γνωστό πια παιχνίδι που όλοι το έχουν ξεχάσει επειδή βγήκε το xbox και το playstation κρυφτό. Στο κρυφτό λοιπόν παίζαμε με μοναδικό σκοπό να φτάσουμε στην κολώνα της ΔΕΗ συνηθέστερα και να φωνάξουμε «φτου φτου ξελευθερία» είτε για όλους αν ήμασταν ο τελευταίος παίκτης είτε για την πάρτη μας μόνο αν προλαβαίναμε και βγαίναμε πιο νωρίς. Τι γινόταν όμως με τον παίκτη εκείνο που τον έβρισκαν πρώτο; Ήταν λογικό να διακατέχεται από μεγάλη τσατίλα. Ο συνδυασμός λοιπόν των φτου φτου και ξελευθερία με την τσατίλα σ’ένα ρωμαικού μεγέθους όργιο γέννησε και την ξεφτίλα, γιατί εδώ που τα λέμε είναι και λίγο ξεφτίλα να σε βρουν πρώτο. Τους κακούς συνειρμούς που πολλοί από εσάς θα κάνουν για το τραγουδάκι της Καιτούλας της Γαρμπή που έγινε και μεγάλη επιτυχία με το στίχο «φτου και ξελευθερία» δε θα τους σχολιάσω.
Ασχολίαστος, δηλαδή χωρίς να έχει κάποια συγκεκριμένη ασχολία να κάνει τη συγκεκριμένη ώρα και στιγμή θα μείνει και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, απόγονοι του οποίου ίδρυσαν το PPK για να μην το πουν ΠΠΓ και καρφωθούν χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος για να συμβεί κάτι τέτοιο. Τα διάφορα συμβάντα συνήθως δεν έχουν σχέση και με τους διάφορους σεισμούς που ανα καιρούς συναντάμε στην υφήλιο (τόσο στο διαγωνισμό όσο και στη σκέτη) και γι’αυτό θα πρέπει να είμεθα όλοι προσεκτικοί κατά την ανέγερση νέων κατοικιών και ειδικά των πολυκατοικιών για να μη μας έρθει ο ουρανός στο κεφάλι όπως μας προειδοποιεί ο ειδικός σεισμολόγος Αστερίξ στο νέο του τεύχος. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και λίγο πριν πετάξω για τη Γαλλική Ριβιέρα για να πιω ένα ποτάκι με τον Σκοτ Φιτζέραλντ αυτήν την τρυφερή νύχτα, ο ειδικός απεσταλμένος της στάνης σας εύχεται καλή πρωτοχρονιά διότι τυγχάνει και νεοημερολογίτης.
Λέγοντας μπατζής ουδεμία αναφορά έχω να κάνω εις το προσφιλέστατο κι αντιπροσωπευτικότα δείγμα του ζωικού βασιλείου τον χιμπατζή στον οποίο κατα πως φαίνεται μοιάζουμε ολοένα και περισσότερο παρά την τεχνολογική εξέλιξη η οποία γενικώς γαμεί και δέρνει τον τελευταίο καιρό και να μου το θυμηθείτε λίαν συντόμως το δεύτερο (αυτό με το γαμήσι δηλαδή) θα το βλέπουμε όλοι μαζί κάνοντας κοινωνική κριτική. Κάνω στο σημείο αυτό και μια αναφορά στον γκρέκο ? μασκαρά γκρέκο μασκαρά που έλεγε και ο Ιωάννης ο Μηλιώκας τον οποίο όμως όλοι προτιμούμε στις αξέχαστες κι αυθεντικές επιτυχίες που τον καθιέρωσαν όπως το κακοσάλεσι και το ποιμενικόν ροκ για να μη ξεχνάμε και την κολώνια ζιβανσί που βάνουμε στα ποδάρια μας γι’αυτό βγήκε και η παροιμία τρεχάτε ποδαράκια μου.
Διότι πλέον με αυτήν την επαναστατική κολώνια η οποία δεν προέρχεται από την Κολωνία όπως πολλοί ισχυρίζονται αλλά οι ρίζες της είναι αρχαιοελληνικές γι’αυτό και έχει επικρατήσει η ελληνικότερη λέξη άρωμα το δεύτερο συνθετικό της οποίας (το ωμά δηλαδή) δε θα θέλατε να μάθετε από που προέρχεται κι εγώ φυσικά δεν προτίθεμαι να σας αποκαλύψω κάτι τέτοιο άντε για να μη γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες και επίσης να συμπληρώσω ότι η χρήση αδιάβροχης μάσκαρας όπως αναφέρεται στην προηγούμενη αναφορά μου εις το γκρέκο έχει σπόνσορα γνωστή εταιρία καλλυντικών που πλέον έχει κάνει ανοίγματα και στα μουχλιασμένα τυριά μετά την απαράμμιλη επιτυχία των τελευταίων εις τους κοινωνικούς κύκλους του Κολωνακίου όπου είναι τρέντυ να τρως σάπια παρμεζάνα ή τα ντολμαδάκια της Φωφώς.
Η Φωφώ ουδεμία σχέση έχει με τα Φοφίκο τα οποία απετέλεσαν παιδική τροφή για πολλά χρόνια ώσπου ήρθαν τα νέας κοπής πατατάκια ή και πακοτίνια ακόμα ακόμα να τα εξωστρακίσουν από τα ράφια των ψιλικατζίδικων και περιπτέρων όπου πλέον ο κάθε νέος μπορεί ν’αγοράσει με ασφάλεια τσίχλες, καραμέλες και βαρβιτουρικά. Και λέω με ασφάλεια διότι όπως ίσως έχετε παρατηρήσει σε πολλά περίπτερα μπροστά μπροστά και δίπλα από τους αναπτήρες υπάρχουν τα προφυλακτικά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Στο σημείο αυτό δε θα κάνω άλλη αναφορά αλλά θα προβώ σε μια καταγγελία εναντίον των περιπτερούχων που δεν έχουν φάτσα φόρα τα προφυλακτικά στην επιχείρηση τους με αποτέλεσμα τα βλαστάρια μας να μένουν απροφύλαχτα κατα τις διάφορες συναλλαγές τους που τα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην παχυσσαρκία ή στον καρκίνο όταν βγαίνουν ν’αγοράσουν τσιγάρα για το μπαμπά.
Ο μπαμπάς είναι πολύ απασχολημένος εκείνη την ώρα με το να πιάνει τον κώλο της μαμάς που πλένει τα πιάτα και του φωνάζει μη μας βλέπει το παιδί κι έτσι το παιδί το στέλνουμε για τσιγάρα για να χουφτώσουμε λίγη ώρα παραπάνω χωρίς να βλέπει το σκασμένο που τόλμησε και τελείωσε και το διάβασμα του και γι’αυτό η παιδεία μας πάει κατα διαόλου. Όταν το παιδί μεγαλώσει λίγο νιώθει κι αυτό την ανάγκη να χουφτώσει αλλά καμία συμμαθήτρια του δεν πλένει πιάτα γι’αυτό σε μια έκρηξη αυταπάρνησης πηγαίνει στο περίπτερο, αγοράζει τα τσιγάρα και αρχίζει να τα καπνίζει κιόλας έτσι ώστε να προλάβει να ρίξει κι έναν ο μπαμπάς διότι ως γνωστόν θα γυρίσει κι ο τροχός θα γαμήσει κι ο φτωχός.
Αρκετά ασχοληθήκαμε όμως με τα παιδιά τα οποία είναι σαν τα λεφτά τα οποία δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά καλό είναι να υπάρχουν. Με τα παιδιά βέβαια το θέμα είναι πιο περίπλοκο αλλά αφού είπαμε ότι δε θα ασχοληθούμε περισσότερο ας μείνουμε πιστοί στην απόφαση μας αυτή γιατί δε βλέπω να μένουμε πιστοί και σε τίποτα άλλο. Η πίστη αυτή βέβαια δε θα πρέπει επ’ουδενί να συγχέεται με την πίστα και ιδιαιτέρως με τη μεγάλη πίστα στην ποδιά της οποίας σφάζονται και παλλικάρια αμα λάχει ναουμ καλή ώρα βλέπε Νίκος Κοεμτζής και παραγγελιά γι’αυτό προσέξτε καλά τι παραγγέλνετε και προπαντός από ποιόν. Δε θα ήθελα αυτή μου η επισήμανση να θίξει τα επαγγελματικά δικαιώματα των απανταχού ντελιβεράδων με τα παπάκια τους τα οποία τείνουν να ξεσκονίσουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του οδικού μας δικτύου.
Θα έλεγε κανείς ότι πετάγονται από εκεί που κανείς δεν τα περιμένει ακριβώς επειδή ο πελάτης δε μπορεί να περιμένει και το αφεντικό θα φωνάζει γιατί η παραγγελία δεν έφτασε σε χρόνο κάτω από το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μέτρων ανευ εμποδίων γιατί το να είσαι delivery boy σημαίνει ότι θα αντιμετωπίζεις καθημερινά εμπόδια τα οποία δε θα έπρεπε να βρίσκονται στο διάβα σου. Ενδεικτικά θα αναφέρω πεζούς στα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις, αυτοκίνητα, λεωφορεία, τρόλευ, μηχανές και μηχανάκια και γενικώς παράξενα αντικείμενα και όντα τα οποία δε θα έπρεπε να βρίσκονται στην μεγάλη πίστα Αθηνών και Περιχώρων όπου έχει σχεδιαστεί ειδικά με τις τελευταίες προδιαγραφές για το μεγάλο σιρκουί των ντελιβεράδων το οποίο ξεκινάει πλέον από νωρίς το μεσημέρι.
Και σε πακέτο λοιπόν διότι όπως συνηθίζουμε να λέμε συχνά «φάγαμε πακέτο» κι ενώ η ερμηνεία είναι προφανής, ότι δηλαδή παραγγείλαμε απ’έξω να φάμε σουβλάκια κατα κύριο λόγο αλλά μπορεί και πίτσες ή κανένα μαγειρευτό αναλόγως με το τι ευδοκιμεί στην περιοχή μας, ο πολύς ο κόσμος το μπερδεύει και χρησιμοποιεί αυθαίρετα μια μεταφορική απόδοση για τη λέξη αυτή η οποία ναι μεν είναι πολύ υψηλότερη σε σχέση με αυτή του νόμιμου στοιχήματος το οποίο γίνεται με τις ευλογίες του κυρίου Σωκράτη Κόκκαλη, μεγαλομέτοχου ανάμεσα στ’άλλα και της εταιρίας Βουλή Α.Ε. Ο κόσμος κι ο ντουνιάς λοιπόν θέλοντας να δείξουν την άσχημη κατάσταση (οικονομική και όχι μόνο) στην οποία έχουν περιέλθει χρησιμοποιεί την έκφραση «φάγαμε πακέτο» αλλά γενικά θα ήταν πιο φρόνιμο να προσέχουν τι βάζουν στο στόμα τους γιατί μπορεί να λέμε ότι οι έξυπνοι άνθρωποι πιάνουν πουλιά στον αέρα αλλά και το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.
Η τεχνική σου κρατώ τη μύτη και σε φιλάω είναι γνωστή στην ανθρωπότητα από αρχαιοτάτων χρόνων εξου και η έκφραση «πνίγηκε στα φιλιά» ή «τον/ην έπνιξα στα φιλιά». Αντιλαμβάνεστε ότι ενώ φιλάς κρατάς τη μύτη του άλλου με σκοπό να του στερήσεις το ζωτικό οξυγόνο που αντιστέκεται σθεναρά ακόμα σε φορολογίες αλλά που θα πάει θα μπει χαράτσι και σε αυτό. Χρόνια τώρα είναι γνωστό πως χωρίς οξυγόνο ο άνθρωπος δε ζει αν και εγώ πιστεύω ότι πλέον με τη μετάλλαξη που γίνεται ούτε και χωρίς καυσαέρια ζει αλλά με κλειστή μύτη και στόμα ούτε αυτά μπορεί να εισπνεύσει. Επομένως τεζάρει ο άλλος κι εμείς τη βγάζουμε καθαρή διότι δεν υπάρχουν ίχνη στραγγαλισμού. Γίνεται εύκολα αντιληπτό νομίζω πως όλοι υφιστάμεθα μία πλάνη διότι οι σωστές εκφράσεις θα έπρεπε να είναι «πνίγηκε από τα φιλιά» ή «τον/ην έπνιξα με τα φιλιά». Καλώ τώρα τον κύριο Μπαμπινιώτη στη νέα έκδοση του λεξικού που ετοιμάζουν οι δούλοι του να συμπεριλάβει αυτές τις αλλαγές για να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Η αλήθεια δεν είναι βουνοκορφή όπως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να περάσουν εκμεταλευόμενοι τον ορό της αλήθειας αλλάζοντας του τον τόνο ο οποίος με μαγιονέζα είναι γευστικότατος αλλά παχαίνει. Το όρος Αλήθεια δεν υπήρξε ποτέ στην αλήθεια αλλά πρόκειται περι αλητείας και μάλιστα υψίστου μεγέθους και αυτό το ύψος επίσης δεν πρέπει να το συγχέουμε με τα όρη και τα βουνά. Αντιθέτως δε θα πρέπει να αμελούμε τα βρέφη και τα μικρά παιδιά τα οποία έχουν την τάση να συγκαίγονται και σε πολλές περιπτώσεις δε μας ειδοποιούν με το ειδικό κουδουνάκι-τσιπάκι φωνάζοντας «συγκαίουμαι» σε μια πιο βλαχομπαρόκ παραλλαγή χωρίς τη λούφα όμως διότι τα καημένα και τα συγκαμένα έπειτα από τέτοια θλιβερά περιστατικά μόνο να λουφάξουν μπορούν για να μην τους τις βρέξουν οι γονείς τους.
Είναι φοβερό. Αυτά βρέχονται μόνα τους με τα γνωστά αποτελέσματα ανάμεσα από τα γαλακτώδη μπουτάκια τους και για επιβράβευση οι γονείς τους, τους τις βρέχουν. Κι απορούμε ύστερα γιατί σε ποσοστό 43% τα παιδιά φοβούνται τη βροχή. Με το νέο νομοσχέδιο θα είχαν κι αυτοδυναμία από την πρώτη Κυριακή, μέρα ευλογημένη από το Θεό αλλά καταραμένη από όλους εμάς. Διότι η αγαπημένη μας Μελίνα μπορεί να πρωταγωνίστησε στο «Ποτέ την Κυριακή» αλλά εμείς τα χειρότερα πράγματα τα κάνουμε αυτή τη μέρα. Από ποδοσφαιρικούς αγώνες μέχρι και τις εκλογές μας. Και μπορεί οι δημοτικές εκλογές μας να μην έχουν εθνικό χαρακτήρα όμως οι ψηφοφόροι τους παραμένουν εθνικώς αχαρακτήριστοι για να μην πούμε και διεθνώς δηλαδή και ξεφτιλιστούμε .
Η λέξη ξεφτίλα η οποία προήλθε από ένα συνδυασμό λέξεων, μια κανονική παρτούζα της ελληνικής γλώσσας. Ξεκινήσαμε από το γνωστό πια παιχνίδι που όλοι το έχουν ξεχάσει επειδή βγήκε το xbox και το playstation κρυφτό. Στο κρυφτό λοιπόν παίζαμε με μοναδικό σκοπό να φτάσουμε στην κολώνα της ΔΕΗ συνηθέστερα και να φωνάξουμε «φτου φτου ξελευθερία» είτε για όλους αν ήμασταν ο τελευταίος παίκτης είτε για την πάρτη μας μόνο αν προλαβαίναμε και βγαίναμε πιο νωρίς. Τι γινόταν όμως με τον παίκτη εκείνο που τον έβρισκαν πρώτο; Ήταν λογικό να διακατέχεται από μεγάλη τσατίλα. Ο συνδυασμός λοιπόν των φτου φτου και ξελευθερία με την τσατίλα σ’ένα ρωμαικού μεγέθους όργιο γέννησε και την ξεφτίλα, γιατί εδώ που τα λέμε είναι και λίγο ξεφτίλα να σε βρουν πρώτο. Τους κακούς συνειρμούς που πολλοί από εσάς θα κάνουν για το τραγουδάκι της Καιτούλας της Γαρμπή που έγινε και μεγάλη επιτυχία με το στίχο «φτου και ξελευθερία» δε θα τους σχολιάσω.
Ασχολίαστος, δηλαδή χωρίς να έχει κάποια συγκεκριμένη ασχολία να κάνει τη συγκεκριμένη ώρα και στιγμή θα μείνει και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, απόγονοι του οποίου ίδρυσαν το PPK για να μην το πουν ΠΠΓ και καρφωθούν χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος για να συμβεί κάτι τέτοιο. Τα διάφορα συμβάντα συνήθως δεν έχουν σχέση και με τους διάφορους σεισμούς που ανα καιρούς συναντάμε στην υφήλιο (τόσο στο διαγωνισμό όσο και στη σκέτη) και γι’αυτό θα πρέπει να είμεθα όλοι προσεκτικοί κατά την ανέγερση νέων κατοικιών και ειδικά των πολυκατοικιών για να μη μας έρθει ο ουρανός στο κεφάλι όπως μας προειδοποιεί ο ειδικός σεισμολόγος Αστερίξ στο νέο του τεύχος. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και λίγο πριν πετάξω για τη Γαλλική Ριβιέρα για να πιω ένα ποτάκι με τον Σκοτ Φιτζέραλντ αυτήν την τρυφερή νύχτα, ο ειδικός απεσταλμένος της στάνης σας εύχεται καλή πρωτοχρονιά διότι τυγχάνει και νεοημερολογίτης.
