«Μην προσπαθήσεις να με καταλάβεις, δεν ωφελεί» της είχα πεί εκείνο το μεσημέρι καθώς πίναμε το φραπεδάκι μας σ’εκείνο το ας πούμε εκθεσιακό κέντρο των αποφοίτων της σχολής καλών τεχνών στην Πλάκα όπου σπάνια έχει κάτι καλό να δεις, αξίζει 
όμως να περνάς που και που, τα παιδιά και καλό καφέ φτιάχνουν και το περιβάλλον είναι πολύ ευχάριστο. Είχα πάει πρώτη φορά με τη γνωστή μιας γνωστής που ήταν λίγο τζαζ, τρέχα γύρευε κατάσταση δηλαδή, δεν τα μπορώ και πολύ εγώ αυτά τα καλλιτεχνικά άτομα, πρέπει να μου μιλάνε απλά και χωρίς ορολογία.
Είχα πάει μια φορά σε άλλη μια έκθεση να δω να δω κάτι έργα της νονάς μου. Η έκθεση ήταν ομαδική και γινόταν σ’ένα παλιό νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού κάπου στην Πειραιώς, ωραίο το μέρος αλλά έκανα το λάθος ν’ανοίξω συζήτηση με μια ωραία κοπελίτσα που είδα εκεί και μας έφερε σ’επαφή η νονά. Προσπαθούσα να της πω τι κατάλαβα από τα έργα, άρχισε κι εκείνη τα δικά της, μπερδεύτηκα περισσότερο. Είχα και σχολείο την επόμενη μέρα, έφυγα νωρίς για να γλιτώσω τα χειρότερα.
Τις προάλλες ήμουν σπίτι της νονάς μου και μου έδειχνε κάτι θαυμάσια πράγματα, δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε να μου εξηγήσει.
Μ’έπιασε γραμμή-γραμμή, πινελιά-πινελιά να καταλάβω όλους τους συμβολισμούς. Κάτι άρχισα να πιάνω, σιγά σιγά το μάτι συνήθισε και στα επόμενα έργα αντιλαμβανόμουν και μερικά πράγματα μόνος μου. Βέβαια στην αρχή την είχα κάνει τη γκάφα μου.
-Και πως σου φαίνονται;
(Στιγμή αμηχανίας, προσπαθώ να φανώ ευγενικός)
-Εντάξει δεν είναι συμβατικά έργα, όπως ακριβώς τα τοπία που βλέπεις συγκεκριμένα πράγματα.
-Μα τοπία είναι!
Τι το ήθελα και το άνοιγα. Αλλά έλεγα την αλήθεια πράγμα που εκτίμησε η νονά και άρχισε την ανάλυση. Εκεί που τα λέγαμε ωραία και καλά τσουπ να σου απρόσκλητη μια φίλη της η οποία με στρίμωξε στη γωνία του καναπέ αλλά όχι για πονηρό σκοπό όπως θα ευχόμουν. Και δώστου ένα overdose τέχνης και πάρε ανάλυση, έξυπνη η νονά κατάλαβε πως δε θα τα έβγαζα πέρα εύκολα και πρότινε τσιπουράκι για να χαλαρώσουμε όλοι. Ήπια δύο μονομιάς κι άρχισα το τρίτο σιγά σιγά για να μη μεθύσω κιόλας.
Τότε τα πράγματα έγιναν σαφέστατα πιο ξεκάθαρα και η συζήτηση επιτέλους απέκτησε νόημα, οπότε ξεκίνησα να της λέω κι εγώ για μαθηματικά και το γλυκό ήρθε κι έδεσε.
Τελικά φύγαμε τσακωμένοι και πήγαμε να γεφυρώσουμε το χάσμα σε κάποιο μπαράκι, ενέργεια που επαναλάβαμε αρκετές φορές στο μέλλον με αμφίβολα πάντα αποτελέσματα. Μάθε τέχνη σου λέει μετά ο άλλος...
όμως να περνάς που και που, τα παιδιά και καλό καφέ φτιάχνουν και το περιβάλλον είναι πολύ ευχάριστο. Είχα πάει πρώτη φορά με τη γνωστή μιας γνωστής που ήταν λίγο τζαζ, τρέχα γύρευε κατάσταση δηλαδή, δεν τα μπορώ και πολύ εγώ αυτά τα καλλιτεχνικά άτομα, πρέπει να μου μιλάνε απλά και χωρίς ορολογία.Είχα πάει μια φορά σε άλλη μια έκθεση να δω να δω κάτι έργα της νονάς μου. Η έκθεση ήταν ομαδική και γινόταν σ’ένα παλιό νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού κάπου στην Πειραιώς, ωραίο το μέρος αλλά έκανα το λάθος ν’ανοίξω συζήτηση με μια ωραία κοπελίτσα που είδα εκεί και μας έφερε σ’επαφή η νονά. Προσπαθούσα να της πω τι κατάλαβα από τα έργα, άρχισε κι εκείνη τα δικά της, μπερδεύτηκα περισσότερο. Είχα και σχολείο την επόμενη μέρα, έφυγα νωρίς για να γλιτώσω τα χειρότερα.
Τις προάλλες ήμουν σπίτι της νονάς μου και μου έδειχνε κάτι θαυμάσια πράγματα, δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε να μου εξηγήσει.
Μ’έπιασε γραμμή-γραμμή, πινελιά-πινελιά να καταλάβω όλους τους συμβολισμούς. Κάτι άρχισα να πιάνω, σιγά σιγά το μάτι συνήθισε και στα επόμενα έργα αντιλαμβανόμουν και μερικά πράγματα μόνος μου. Βέβαια στην αρχή την είχα κάνει τη γκάφα μου.-Και πως σου φαίνονται;
(Στιγμή αμηχανίας, προσπαθώ να φανώ ευγενικός)
-Εντάξει δεν είναι συμβατικά έργα, όπως ακριβώς τα τοπία που βλέπεις συγκεκριμένα πράγματα.
-Μα τοπία είναι!
Τι το ήθελα και το άνοιγα. Αλλά έλεγα την αλήθεια πράγμα που εκτίμησε η νονά και άρχισε την ανάλυση. Εκεί που τα λέγαμε ωραία και καλά τσουπ να σου απρόσκλητη μια φίλη της η οποία με στρίμωξε στη γωνία του καναπέ αλλά όχι για πονηρό σκοπό όπως θα ευχόμουν. Και δώστου ένα overdose τέχνης και πάρε ανάλυση, έξυπνη η νονά κατάλαβε πως δε θα τα έβγαζα πέρα εύκολα και πρότινε τσιπουράκι για να χαλαρώσουμε όλοι. Ήπια δύο μονομιάς κι άρχισα το τρίτο σιγά σιγά για να μη μεθύσω κιόλας.
Τότε τα πράγματα έγιναν σαφέστατα πιο ξεκάθαρα και η συζήτηση επιτέλους απέκτησε νόημα, οπότε ξεκίνησα να της λέω κι εγώ για μαθηματικά και το γλυκό ήρθε κι έδεσε.Τελικά φύγαμε τσακωμένοι και πήγαμε να γεφυρώσουμε το χάσμα σε κάποιο μπαράκι, ενέργεια που επαναλάβαμε αρκετές φορές στο μέλλον με αμφίβολα πάντα αποτελέσματα. Μάθε τέχνη σου λέει μετά ο άλλος...
