Friday, October 21, 2005

Για όλα φταίει το γκαζόν

Μιλάμε για την ταινία με την κορυφαία σεξουαλική ατάκα όλων των εποχών, όπου πολλοί σκεφτήκαμε ουδείς όμως τόλμησε να ξεστομίσει. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο, όταν ένα ζευγαράκι κάθεται και απολαμβάνει τον καφέ του να προσεγγίζεται από πλανόδιους πωλητές cd, dvd αλλά και λουλουδιών. Αυτή η τελευταία κατηγορία θα μας απασχολήσει, η οποία προσπαθεί να ξυπνήσει τον ιππότη μέσα σου και να προσφέρεις το λελουδικό στο κορίτσι. Ή όπως έλεγε ο μικροπωλητής στην ταινία «Λουλούδια για την κυρία;». Και η μακράν κορυφαία απάντηση όλων των εποχών: «Όχι ευχαριστώ, έχουμε γαμηθεί». Χθες άκουσα και μια άλλη κορυφαία ατάκα από τον τύπο που είπε την εξίσου κορυφαία ατάκα «τέσσερα χρόνια δεν τα πετάς έτσι». Τα αυτάκια μου λοιπόν είχαν την τιμητική τους και το ερέθισμα που μου ξέσκισε το τύμπανο ήταν «αισθάνομαι πιο ήσυχος με τη συζήτηση μου που της έδωσα μια τελευταία, τελευταία, τελευταία ευκαιρία». Να σας πω την αλήθεια το τελευταία κανονικά είχε και παραγοντικό στο τέλος αλλά ντρεπόταν να το πει κι αρκέστηκε στα τρία για να ικανοποιεί έτσι και την τριαδική αρχή του Ομήρου. Τώρα που το σκέφτομαι κι έναν χορό στα τρία τον έριχνα τώρα αλλά δεν έχει πολλές φιγούρες και δε θα μπορέσω να κάνω το κομμάτι μου, γι’αυτό θα προτιμήσω το κλασσικό τσάμικο που όλοι έχουμε αγαπήσει μέσα από αυτήν την εκπομπή. Ώρα λοιπόν να προμηθευτώ και μια φουστανέλα και να με συμπαθάτε δηλαδή που επαναλαμβάνομαι ώρες ώρες μα όταν οι αναλαμπές μου χτυπάνε, τις χτυπάω κι εγώ αλύπητα κι έτσι πέφτει ένα ξυλίκι άλλο πράγμα σαν εκείνες τις ομηρικές μάχες που δινόταν έξω από την Αυτοκίνηση που άλλαξε χιλια δυο ονόματα από Tango μέχρι Πέτρος και λύκος και τώρα που μπορείς να το συναντήσεις ως το διάσημο Envy, αλλά νομίζω ότι οι εποχές της Αυτοκίνησης δε γυρνάνε πίσω, αν και λίγο παραπάνω μπορείς να βρεις το Ζύθο και απέναντι στο στενάκι με το κωδικό όνομα Καρελά το Beer Academy (ναι είναι τυχαίο το ότι μιλάω για μπυραρίες) και μη ξεχνάμε φυσικά πως και για την παραμικρή δυσφορία εκεί παραδίπλα είναι και το υγεία. Κοστίζει λίγο παραπάνω μεν, κάνει δουλειά δε. Και μετά με τα πόδια σπίτι κι όταν οι συνάδελφοι έχουν νεύρα ζείτε όλοι μαγικές στιγμές κι ονειρεμένες. Εντελώς συμπτωματικά θυμήθηκα ότι εδώ τριγύρω τα πράγματα για τους περισσότερους έχουν αλλάξει κι έχει χαλάσει το κλίμα το καλό και το ζαχαρωτό, πράγμα που δε με ενοχλεί ιδιαίτερα διότι δε σχετίζομαι ιδιαιτέρως με τα επαγγελματικά τους οπότε μένω κι έξω από το χορό (όχι αυτόν που λέγαμε πριν, αλλά τον πολεμικό που στήσανε εδω πέρα). Γενικά είμαστε σε μια κομπλεξική κατάσταση και θα έπρεπε να σκεφτούμε τις επιρροές της περιβόητης γρίπης που μας έχει αναστατώσει τις τελευταίες ημέρες. Εγώ θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι αν αγαπάς τύφλα να’χει ο μουσακάς.