Monday, October 29, 2007

Βραβεία Αρίων ΙΙ

Δε χωρά αμφισβήτηση πως ο Πελέ ήταν μια παιχτούρα περιοπής. Επίσης πολλοί μπορούν να ισχυριστούν πως αν έπαιζε σε κάποιο τοπικό πρωτάθλημα όπως π.χ το διασυλλογικό ομάδων νομού Λαρίσης θα έβγαζε μάτια ακόμη. Αντ' αυτού ο άνθρωπος προτίμησε να σταματήσει. Όση μπάλα είχε να παίξει την έπαιξε. Έχει κι ένα άλλο κακό ο Πελέ. Όταν μικρά παιδάκια πάνε να του δώσουν ανθοδέσμες τις δέχεται. Κατάλαβες μανδάμ Μαρινέλα;

Βραβεία Αρίων

Ο σατανάς μπήκε μέσα μου και με οδήγησε προς το ψυγείο έτσι ώστε να πάρω μία παγωμένη κόκα κόλα. Στη διαδρομή άκουσα έναν τύπο να σκούζει και στρέφοντας την κεφαλή μου αριστερά πέτυχα τον Χρήστο Δάντη να κοπανιέται. Κοιτάω πιο προσεκτικά και βλέπω ότι πρόκειται για ένα εμφανέστατα αποτυχημένο πλέι μπακ. Αναρωτήθηκα πόσο περισσότερο θα τα σκάτωνε αν έλεγε το τραγούδι λάιβ. Γύρισα πίσω κι άρχισα να γράφω το ποστ αυτό. Τώρα σκέφτομαι να μην πιω κόκα κόλα αλλά ουίσκι. Ας όψεται το αστικό. Κόπηκα και στο ξύρισμα σήμερα αισχρά αλλά ευτυχώς άρχισα και αναρρώνω. Έφαγα και μια γαμάτη γραβιέρα. Δεν έχω θήκες για σιντί. Πάω στο ψυγείο επιτέλους.

Sunday, October 28, 2007

Ίωση

Πιστεύω ότι σήμερα θα βρικολακιάσω εκτός κι αν τα τσούξω οπότε και προκαλέσω τεχνηέντως τον ύπνο. Πέφτω χθες το μεσημεράκι γύρω στις τρεις παρά για ύπνο κι όταν άνοιξα τα μάτια μου η ώρα ήταν οκτώ. Η επιτομή του μεσημεριανού ύπνου. Δύο ώρες αργότερα κοιμόμουν ήδη για βράδυ. Το εξαντλητικό απόγευμα με έκανε να χρειαστώ λιγάκι ύπνο παραπάνω κι έτσι σηκώθηκα το πρωί γύρω στις δέκα και μισή. Με την καινούρια ώρα βεβαίως βεβαίως, άρα εξάγουμε το συμπέρασμα ότι κοιμήθηκα δεκατρείς γεμάτες και χορταστικές ωρίτσες. Αν βάλουμε και τις μεσημεριανές η σούμα μας κάνει δεκαοχτώ. Σήμερα το μεσημέρι κοιμήθηκα μόλις δυόμιση ώρες, δηλαδή το μισό του Σαββάτου, επομένως το βράδυ θα χρειαστεί να κοιμηθώ έξι ώρες και τριάντα λεπτά, που σημαίνει ότι στις δώδεκα ακριβώς πρέπει να κοιμηθώ. Βέβαια ξέχασα να αναφέρω ότι από την Πέμπτη και μετά τυγχάνω άρρωστος οπότε τη βγάζω με τσάι και ζεβασόφτ. Συνειδητοποιώ ότι δε βγήκα και από το σπίτι ολόκληρο σαβ/κο και γενικά πέρασε σαν να μην υπήρχε. Τελικά αυτή η αλλαγή της ώρας προκαλεί μεγάλες ανατροπές, σε αποδιοργανώνει χωρίς να το καταλάβεις. Περιμένω και το Νοέμβρη με αγωνία ενώ σκέφτομαι πως χρειάζομαι μασάζ γιατί νιώθω φοβερά πιασμένος. Αυτά για την ώρα.

Monday, October 22, 2007

Hey Boys, Hey Girls

Δε ξέρω πια για ποιο λόγο αγοράζω την Κυριακή εφημερίδες, νομίζω ότι από βδομάδα σε βδομάδα δεν έχει αλλάξει τίποτα και απλώς ανακυκλώνουν τις ίδιες ιστορίες, τις οποίες αποκαλούν νέα ή ειδήσεις. Οι δημοσιογράφοι έχουν καταντήσει χειρότεροι κι από δημόσιοι υπάλληλοι. Ίσως θα ήταν μια λύση να τους βάλουν στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Σήμερα το μεσημέρι έβλεπα στον ύπνο μου μία γυναίκα που φορούσε manolo blahnik. Εγώ φορούσα τη μπλε (κάτω) - κόκκινη (πάνω) πιτζάμα μου. Αν τυχόν αυτή που είδα με διαβάζει ας επικοινωνήσει μαζί μου για να της εξηγήσω το όνειρο (χωρίς παρεξήγηση).

Με ενοχλεί φοβερά η επαναλαμβανόμενη ασυνέπεια ορισμένων ανθρώπων. Με εξοργίζει αφάνταστα η προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους. Μόνο μια περιγραφή μπορώ να βρω για τα λόγια τους. Παπαριές. Χθες στην ΕΤ3 είχε μια εκπομπή με φαγητά από ένα χωριό της Καβάλας. Ανάμεσα στα άλλα μια κυριούλα παρουσίασε και την παπάρα. Η δημοσιογράφος αν και άθελα της, είπε μια μεγάλη αλήθεια: «Όλοι μεγαλώσαμε με παπάρες».

Γενικά μου αρέσει όταν βρέχει.

Tuesday, October 16, 2007

Η Μήδεια του Ποστ

Τις τελευταίες μέρες στη δουλειά βιώνω μια αθεράπευτα ρομαντική συμπεριφορά άνευ λόγου και αιτίας με αποτέλεσμα να φοβάμαι για το μέλλον και κυρίως για το τι πρόκειται να μου φορτώσουν. Γίνομαι καχύποπτος που σκέφτομαι ότι όλο αυτό είναι ένα καλόπιασμα και σίγουρα κακόπιασμα δεν το λες αλλά η εμπειρία έχει αφήσει ξινή γεύση από τις γλύκες. Φτάνω το λοιπόν πρωί πρωί στο κυλικείο και μετά χαράς ανακαλύπτω ότι με περιμένει ο καφές μου κι επομένως δε θα στηθώ στην ουρά η οποία κοντεύει να φτάσει στους ανελκυστήρες. Λίγο ο καφές που είχα πιει χθες αργά, λίγο οι κυριακάτικες εφημερίδες που έχουν τον ατελείωτο, λίγο και το πανόραμα αισθησιακού κινηματογράφου στο φιλμνετ υπ’ αριθμόν τρία (3) με έκαναν να ξενυχτήσω λιγάκι παραπάνω με αποτέλεσμα το πρωί να παραπαίω. Εκεί λοιπόν που μες στη θολούρα μου μόλις και μετά βίας ξεχώριζα ανθρώπους κι άρχισα να ανταλλάζω τις πρώτες καλημέρες (κάτι σαν τα χαρτάκια τα πανίνι ένα πράγμα, όλο το Λύσανδρο Γεωργαμλή πετύχαινα) τσουπ χέρι βοηθείας σηκώνει τον καφέ και μου το φέρνει στο στόμα. Γλυκάθηκα εγώ και μέχρι να φύγω από το κυλικείο καφέ δεν έπιασα στα χέρια μου. Ήταν βολικό γιατί με το κρύο είχα και τα χέρια στις τσέπες και δεν άφηνα εκτεθειμένα τα δαχτυλάκια μου. Εν συνεχεία κι αφού έχω καθίσει στην καρέκλα μου περιμένοντας τον υπολογιστή να ξεκινήσει σκάει μύτη μπροστά μου ένα πιάτο με κανταΐφι. Ελάχιστα λεπτά αργότερα ένα ολοστρόγγυλο πλεξουδάτο κουλούρι μου έκανε την τιμή να με επισκεφθεί ενώ δύο ώρες αργότερα κι ενώ είχα πάει σε ένα άλλο γραφείο βρέθηκα να μασουλάω μια μπαγκέτα. Α! Παραλίγο να ξεχάσω και κάτι πρωινά μπισκοτάκια μαζί με τον καφέ. Ειλικρινά πιστεύω ότι αν δεν είχα φύγει νωρίς σήμερα από το γραφείο τώρα θα έτρωγα αρνί σούβλας ή εναλλακτικά κοκορέτσι. Επίσης με κεράσανε και μια γκαζόζα Έψα οπότε αν πάρουμε την αλληλουχία καφές – αναψυκτικό η συνέχεια θα είχε τουλάχιστον μια μπυρίτσα. Κάθε εμπόδιο για καλό.