Saturday, January 27, 2007

5 x 5

Μας αλλαλιάσανε. Τι τρέξιμο ήταν αυτό διάολε. Θάνατος! Όλοι με 150 σφυγμούς στο τέλος. Άντε αύριο, πάλι πιασμένος θα'μαι. Ζητείται πρόγραμμα φυσιοθεραπείας.

Big City Life

Έχω πολύ καιρό (μα πάρα πολύ όμως) να πάω στο νηπιαγωγείο. Πως να είναι άραγε; Έχει κανείς καμια πληροφορία;

Wednesday, January 24, 2007

Έι τι κάνεις εκεί;

Θα μπορούσα άνετα να ρωτάω τον εαυτό μου και να μη βρίσκω ούτε μία απάντηση που να με ικανοποιεί. Για την ώρα κοιτάω κλειστά πατζούρια και πίνω καφέ και ίσως σε μία ώρα να βγω έξω. Δε θ'αλλάξει τίποτα.

Tuesday, January 23, 2007

Η μέρα μου

Ή αλλιώς «μια μέρα άδεια». Χθες λοιπόν αποφάσισα ότι δε θέλω να δουλέψω την Τρίτη κι έτσι έβαλα μία μέρα άδεια. Για την ακρίβεια ήταν ένα off που μου χρωστούσαν και έπρεπε μέχρι το τέλος του μηνός να το πάρω οπότε η Τρίτη αυτή μου κάθισε μια χαρά μέρα για καθισιό. Έπεσα χθες το μεσημεράκι για ένα τρελό ύπνο και με σήκωσε βίαια ένα τηλεφώνημα περί τις επτά και μισή. Ίσως θα ήταν διαφωτιστικό για τον αναγνώστη να ενημερώσω ότι μία ώρα και ένα τέταρτο πιο πριν είχα σηκωθεί για να φάω μια μπριζόλα, γεγονός που δε με πτόησε καθόλου και μάλιστα αν ήμουν απλός θεατής του γεγονότος και όχι πρωταγωνιστής άνετα θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν υπνοβάτη ο οποίος αφού σκουπίστηκε και πλύθηκε επέστρεψε στο κρεβάτι του, γύρισε πλευρό και συνέχισε να κοιμάται. Το τηλέφωνο χτύπησε τόσες φορές που ενώ με έκανε να ξυπνήσω δεν στάθηκε δυνατό να το σηκώσω κιόλας. Απλά το άφηνα να χτυπάει ελπίζοντας πως κάποιο αόρατο χέρι θα φιλοτιμηθεί να απαντήσει για εμένα. Τελικά το χέρι αυτό δεν έκανε ποτέ την εμφάνιση του κι έτσι μοιραία ήρθε το κουδούνισμα του κινητού που με επανέφερε στην πραγματικότητα και εξαφάνισε από μπροστά μου όλων των ειδών τα αόρατα μέλη ακόμα κι ένα βαζάκι με μέλι που ήταν πάνω στο καλοριφέρ για να ξεπαγώσει. Ρωτήθηκα για την πρόθεση μου να συμμετάσχω σε ζυθολαγνική εξόρμηση, πρόταση την οποία σε καμία περίπτωση και δε θα μπορούσα να απορρίψω ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η επόμενη δεν ήταν εργάσιμη μέρα για μένα. Συγκεντρωθήκαμε σχετικά νωρίς και πήγαμε σε κατάστημα του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε μέχρι χθες αλλά εξωτερική πηγή μας πληροφόρησε για την ποιότητα του και νιώσαμε βαρύ το χρέος της εξακρίβωσης των όσων με περισσό ζήλο ελέχθησαν. Ήταν και πολύ κοντά στα σπίτια μας (είναι το μέρος που και με τα πόδια πας) κι έτσι πολύ σύντομα τα χείλη μας πλατάγιζαν στον αφρό όχι της θάλασσας αλλά του ζύθου. Αφού πιάσαμε μια συζήτηση για το Διακοφτό που έχει εξοχικό ένας της παρέας και σκεφτόμασταν ημερομηνίες για πιθανή έφοδο, σχολιάσαμε τα κοντινά μέρη ένα εκ των οποίων είναι και το χιονοδρομικό στα Καλάβρυτα, μπήκαμε στο κλίμα κι επειδή γενικά με το χιόνι το ζεστό τραβιέται κάναμε τη ριβέρς ντρίμπλα και πλακώσαμε τα ρακόμελα τα οποία έχουν την κακή συνήθεια να τελειώνουν γρήγορα. Τώρα δηλαδή που το σκέφτομαι το να τελειώνεις γρήγορα είναι γενικότερα κακή συνήθεια αλλά δεν είναι σωστό να μπλέξουμε αυτό το ποστ με σεξουαλικά υπονοούμενα. Γύρισα σπίτι χωρίς τύψεις ενώ είχα ήδη κανονίσει και τον πρωινό καφέ με φίλο που συνήθως 10 με 1 κάνει διάλειμμα από τη δουλειά του και πηγαίνει σπίτι για να παίξει playstation. Βάζω ξυπνητήρι κατά τις 9:30 και σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια. Παίρνω τηλέφωνο το φίλο να δω που βρίσκεται και μου λέει ότι έχει μπλέξει λίγο και ότι θα περάσει σε κανένα σαραντάλεπτο. Μπαίνω στον πειρασμό να φτιάξω ένα καφέ αλλά με αποθαρρύνει το γεγονός ότι δεν έχω γάλα κι έτσι τη βγάζω με 2 μανταρίνια και μια μπανάνα που τελικά δε νομίζω ότι μπορούν να αντικαταστήσουν αυτό το σκουρόχρωμο ζουμί. Τελικά ο φίλος ήρθε λίγο πιο νωρίς και πεταχτήκαμε σε μια τράπεζα για μια δουλίτσα που είχα ενώ στη συνέχεια πεταχτήκαμε σε μια δουλίτσα που είχε αυτός ώσπου να καθίσουμε τελικά στην καφετέρια η οποία γενικά ήταν ψιλοάδεια. Σιγά σιγά όμως άρχισε να γεμίζει με μαθητές κυρίως του κοντινού γυμνασίου. Τώρα κοπάνα έκαναν, είχαν τρίωρα και τετράωρα ή καμιά συνέλευση δε ξέρω, πάντως ερχόταν ολοένα και περισσότερα και σχεδόν γέμισε το μαγαζί. Ευτυχώς δεν πίνουν καφέ και δεν καπνίζουν όλα τα παιδάκια. Φύγαμε και πήγαμε σε άλλες 2 δουλίτσες του φίλου και μετά με άφησε στο μπαρμπέρη για κούρεμα. Ευτυχώς δεν είχε καθόλου κόσμο κι έτσι πέτυχε το κούρεμα που του είπα, όχι ένα ιδιαίτερα δύσκολο, να μου τα ξυρίσει τελείως ήθελα και γενικά είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Εντάξει λέμε και καμιά μαλακία για να σπάσουμε τη σοβαρότητα. Απλά τα κόντυνα δεν τα ξύρισα. Φτάνοντας σπίτι αφού έκανα μια στάση στο ψιλικατζίδικο για γάλα χτυπάει το τηλέφωνο και κάτι συνάδελφοι μου προτείνουν να πάμε για τσίπουρα. Βαριόμουν και ήθελα να καθίσω σπίτι αλλά πες ο ένας, πες ο άλλος λούστηκα στα γρήγορα για να φύγουν οι τρίχες και ξεκίνησα για τον ηλεκτρικό. Έφτασα στο Μοναστηράκι ακριβώς στις τρεις και εντυπωσιάστηκα από το γεγονός της ταύτισης της ώρας άφιξης μου με την ώρα του ραντεβού δεδομένου ότι χρησιμοποίησα συγκοινωνίες. Συνήθως φτάνω νωρίτερα και γενικά δε θυμάμαι να έχω φτάσει ποτέ ακριβώς την ώρα του ραντεβού. Εντυπωσιασμένος λοιπόν περίμενα και τους υπόλοιπους για να πάμε στο Ούζου Μέλαθρον που μας έχει έρθει από την αγαπημένη Θεσσαλονίκη και είναι πολλά υποσχόμενο στον τομέα πίνεις και τρως μέχρι σκασμού με καλές σχετικά τιμές και λέω σχετικά διότι πάνω είναι πιο φτηνά, εδώ απ’ ότι φαίνεται έκαναν αναπροσαρμογή στις τιμές των Αθηνών. Γενικά νομίζω ότι το πάνω μαγαζί είναι καλύτερο αλλά κι αυτό τηρουμένων των αναλογιών δεν είναι άσχημο. Ήρθε μια παρέα τεσσάρων ατόμων και σπάγαμε τα κεφάλια μας μ’ένα φίλο να θυμηθούμε που ξέρουμε μια κοπέλα ψηλή σχετικά μ’ ένα ριγέ μπλουζάκι που βγήκε σε κάποια φάση έξω για να μιλήσει στο κινητό αλλά όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν τα καταφέραμε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι σχεδόν σίγουρος ότι την ξέρω από το μεταπτυχιακό. Ναι σίγουρα από εκεί είναι, κάπως αργά το θυμήθηκα αλλά τουλάχιστον μου έφυγε η απορία. Όχι ότι δε θα μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος αλλά πάντα είναι καλό εκεί που νομίζεις ότι η μνήμη σου τα έχει παίξει εντελώς να σκάει η φλασιά και να θυμάσαι. Λίγο μετά ή λίγο πιο πριν από αυτήν την παρέα ήρθε στο διπλανό μας τραπέζι παρέα τριών ατόμων όπου η μία και μοναδική γυναίκα δεν ήταν γνωστή σε κανέναν μας κι αυτό ήταν κρίμα διότι θα μας βόλευε. Γύρω στα σαράντα με διάφορα ψεγάδια που όμως το σύνολο έδενε τόσο αρμονικά. Και τι σύνολο! Σκασμένοι λοιπόν από τσίπουρο, ούζο και φαγητό πήγαμε στου Ψυρρή για έναν καφέ που όμως δε βοήθησε και πολύ τα πράγματα γι’ αυτό και αποφάσισα να γυρίσω με τον ηλεκτρικό και να μην πάρω ταξί ή να δεχτώ την προσφορά συναδέλφου να με γυρίσει σπίτι με το αυτοκίνητο. Ένα δεκάλεπτο ανηφοριάς θα ήταν ότι πρέπει αλλά που να ξέρω ότι η βραδιά δεν είχε τελειώσει ακόμη. Λίγα μέτρα πριν φτάσω στο σπίτι βλέπω παρκαρισμένο το αυτοκίνητο του δασκάλου οδήγησης και πάω να τον χαιρετίσω για καλή χρονιά και τα σχετικά. Μου είπε ότι είναι κρυωμένος αλλά αυτό που είδα μέσα στο πλαστικό ποτηράκι δεν ήταν τσαγάκι αν και στο χρώμα τουλάχιστον έμοιαζε. Μου έβγαλε λοιπόν κι εμένα ένα ποτήρι και αρχίσαμε να συζητάμε για τις διακοπές, το νέο αυτοκίνητο που σκοπεύει να πάρει καθώς και λίγα πράγματα για τη νέα μηχανή που περιμένει την οποία περιμένω κι εγώ με τη σειρά μου για να κάνω βόλτα. Με τα πολλά κι αφού θα έκλεινε και το γραφείο, τελείωσε και το μπουκάλι, έφτασα σπίτι σε κατάσταση αποσύνθεσης και περιμένω έναν χαλβά πολίτικο που ετοιμάζεται. Κι ύστερα σου λένε η άδεια είναι για να ξεκουράζεσαι. Την επόμενη φορά δεν το λέω σε κανέναν. Στην υγεία μας!

Τι λείπει;

Sunday, January 21, 2007

Τα κάνεις όλα μετά τις δύο;

Αφορμή για το παρόν ποστ στάθηκε ένα άρθρο της προηγούμενης Κυριακάτικης στο οποίο μεταξύ άλλων διαβάζει κανείς: « Προσπαθώντας λοιπόν κανείς να αποκτήσει επίγνωση της παγωμένης βίας αυτού του είδους, δηλαδή της βίας που κυριαρχεί έχοντας προσλάβει την όψη της πιο αθώας ομαλότητας, πολύ λίγο θα ωφεληθεί από άρθρα που αφορούν την κακοποίηση ανηλίκων ή τους πολέμους των συμμοριών του υποκόσμου, ενώ θα φωτιστεί αρκετά ρίχνοντας μια ματιά εκεί απ' όπου η βία είναι, φαινομενικά, αποκλεισμένη, ας πούμε στα γυναικεία έντυπα, όπου το επιβαλλόμενο πρότυπο ωθεί εκβιαστικά το υποκείμενο στο να μάχεται εξαντλητικά, σε όλα τα μέτωπα ώς την τελική πτώση. Ικανό στέλεχος επιχείρησης και ταυτοχρόνως γατούλα του σεξ, μητέρα και διανοούμενη, κοσμική και νοικοκυρά, καταδικασμένη να χοροπηδάει στο γυμναστήριο και συνάμα μελετηρή αναγνώστρια άρθρων για τη δυσλεξία, όλ' αυτά σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη απάντησης στο φοβερό ερώτημα της ταυτότητας, η γυναίκα πλήττεται από έναν κατακερματισμό απείρως πιο επώδυνο και εξευτελιστικό απ' ό,τι η βία που ασκείται επάνω της στα καθυστερημένα καθεστώτα του τρίτου κόσμου. Ρωτήστε τη γυναίκα αυτή και ενδέχεται να σας μιλήσει για μιαν βία στ' αλήθεια ανυπολόγιστη, που οι άντρες δεν υποπτευόμαστε καν.»

Πράγματι είμαστε σούπερ απαιτητικοί εμείς οι άνδρες από τη γυναίκα και για την ακρίβεια εφαρμόζουμε το αντιφατικό σύστημα. Εξηγώ. Γνωρίζεις μία γυναίκα και θες να της πετάξεις τα μάτια έξω. Οι ορμές σου χτυπάνε κόκκινο, τρία γράμματα προβάλλονται στον ουρανό σου και για καλή σου τύχη γουστάρει κι εκείνη ακριβώς το ίδιο. Μοιραία λοιπόν καταλήγετε στο κρεβάτι (ή το αυτοκίνητο, δεν έχει σημασία) και περνάτε σπέσιαλ. Γενικά όλα έχουν πάει καλά. Κανένα παράπονο από κανέναν. Το τονίζω αυτό. Προφανώς η κοπέλα είναι πουτάνα έτσι; Διότι η πλειοψηφία των ανδρών δε θα διστάσει να τη χαρακτηρίσει έτσι επειδή κι εκείνη ήθελε ότι αυτός. Σκέψεις που ακολουθούν. Φαντάσου με πόσους έχει πάει για να την πηδήξω από το πρώτο βράδυ, πόσο εύκολη είναι κι όλα αυτά τα κόλπα στο κρεβάτι μυρίζουν μακροχρόνια εκπαίδευση. Φυσικά αν η γκόμενα δεν κάτσει παραμένει πουτάνα και σνομπ.

Συνεχίζω με παράδειγμα νούμερο δύο. Θέλω ντεκολτέ για τα μάτια μου μόνο. Δε με νοιάζει τι θα κάνεις αλλά δε θα βλέπει όλος ο κόσμος τα βυζιά σου (εδώ υπάρχει ο κίνδυνος η κοπέλα να γίνει πάλι πουτάνα που αφήνει τα στήθη της εκτεθειμένα). Αυτοί οι σχεδιαστές μόδας δεν έχουν φτιάξει κανένα ένδυμα της προκοπής που να προσφέρει το λάγνο θέαμα από τη μία και συγκεκριμένη οπτική γωνία (διαφορετική κάθε φορά) που θα τα κοιτάει ο συνοδός. Αυτό με τα ρούχα παίζει γενικώς. Σου αρέσει δηλαδή να βλέπεις κοπέλες ντυμένες με διάφορα ρούχα τα οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φορέσει η δικιά σου.

Σου αρέσει μπαγασάκο να λέει προστυχόλογα η άλλη στο κρεβάτι ε; Με έναν όρο όμως, μη ξεχνιόμαστε. Να της τα έχεις μάθει εσύ. Αλλιώς είπαμε είναι πουτάνα. Κυρία στο πλευρό του άντρα της, πουτάνα στο κρεβάτι. Τι σοφό ρητό ε;

Άπειρα τέτοια παραδείγματα φίλοι και φίλες που γενικά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουμε χάσει τη μπάλα. Γενικώς εννοώ και τα δύο φύλα. Πως να μη βάλεις άλλη μία μπίρα μετά;

Play

Έχω προγραμματίσει (επιμελώς πάντα) να μείνω σπίτι το βράδυ και γι’ αυτό έχω κάνει και τη σχετική προετοιμασία. Πετάγομαι στην κάβα για να προμηθευτώ ξηρούς καρπούς κι ένα μπουκάλι ουίσκι καλύτερο από το καλό που έχω στη γνωστή καβάτζα του σπιτιού. Επιστρέφω και κάνω τον απαραίτητο έλεγχο της θερμοκρασίας του νερού για να πάρω το μπάνιο μου, μη τυχόν και με βρει η Κυριακή άπλυτο και πάει στραβά η υπόλοιπη εβδομάδα. Παίρνω το φορητό ραδιοcd στο μπάνιο και βάζω ν’ ακούσω Tom Waits του οποίου τη φωνή ξεχωρίζω εύκολα παρά τον τεράστιο όγκο των υδρατμών που δε μου επιτρέπουν να δω ούτε τη μύτη μου. Ίσως σε αυτό να συμβάλλει και η μυωπία μου αλλά είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν έχω εξετάσει λεπτομερώς. Αφού μιξάρω Rain Dogs με τρίψιμο, σαπούνισμα και αδιάλειπτη ροή νερού έχω πέσει στην απόλυτη νιρβάνα και διώχνω τις κακές σκέψεις ταυτόχρονα με το άνοιγμα της τάπας στη μπανιέρα. Κατά πως φαίνεται το σιφόνι τα ρουφάει όλα κι έτσι εξέρχομαι του λουτρού εμφανώς πιο ανάλαφρος αν και η ζυγομέτρηση δε με επιβεβαιώνει για κάτι τέτοιο. Μπουρνουζαρισμένος καθώς είμαι, κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου για να κόψω τα νύχια μου ώσπου την ιεροτελεστική αυτή στιγμή διακόπτει ο ήχος κλήσης του κινητού. Η οθόνη με ειδοποιεί για τον υπαρκτό κίνδυνο και έτσι το σηκώνω προετοιμασμένος για όλα, αφού η απόκρυψη δεν έδινε και πολλά περιθώρια μαντεψιάς. Με σταθερά λάγνα φωνή το σηκώνω και νεαρά καλλονή εξέχοντος στήθους μου ζητά αφοπλιστικά να της ορίσω τόπο συνάντησης. Η συνεννόηση μας περνά σε δεύτερο επίπεδο και συμφωνούμε τελικά να έρθει να με παραλάβει για να την οδηγήσω σε άγνωστο προς εκείνη τόπο. Σε πείσμα των καιρών μας καταφέρνω και να τη στήσω στο ραντεβού αφού έκτακτη φυσική ανάγκη με κάνει να χάσω πολύτιμα λεπτά. Μπαίνω στο ανάποδα παρκαρισμένο σε μονόδρομο αυτοκίνητο της και ζοχαδιασμένη καθώς είναι δεν παρατηρεί το πληθωρικό στήθος της που καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να συγκρατηθεί πράγμα που εγώ σε καμία προσπάθεια δεν καταφέρνω, αφού δεν προσπαθώ καν. Οι δρόμοι έχουν όση κίνηση θα περίμενε κανείς κι έτσι δεν αργούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, ισοφαρίζοντας έτσι τη δική μου καθυστέρηση. Βρίσκουμε ένα κομμάτι πάγκου να καθίσουμε και μέσα απ’ τον καθρέφτη κοιτάμε τις κοπέλες δίπλα που έχουν ξεσηκωθεί από τη μουσική και χορεύουν καθισμένες στα σκαμπό τους. Αν με ρωτάτε θα προτιμούσα να τις δω να χορεύουν όρθιες πάνω στα σκαμπό αλλά θα σιχαινόμουν μετά να καθίσω οπότε καλύτερα που έγινε έτσι. Ήταν τέτοια δε η στάση τους που αποκάλυπτε στα ήδη λαίμαργα μάτια μου το εσώρουχο της κορασίδος που καθόταν με πλάτη σε εμάς. Αντιλαμβάνεστε ότι εκτός από το εσώρουχο βλέπαμε και τον κώλο της τον οποίο ουδόλως κάλυπτε η συγκεκριμένη επιλογή της και μπορώ μετά βεβαιότητος να ισχυρισθώ ότι ήτο λευκός και απαλός λες και ήταν περιποιημένος με προδέρμ. Κι επειδή για πολλά πράγματα μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος αλλά σε καμία περίπτωση δεν του επιτρέπω να μου αποδώσει το χαρακτηρισμό του μοναχοφάη, δε δίστασα από την πρώτη ματιά να ενημερώσω και τη συνοδό μου για το θέαμα αυτό το οποίο με ικανοποίηση αντιλήφθηκα ότι κι εκείνη απολάμβανε χωρίς όμως να καταφέρει με ασφάλεια να προσδιορίσει τη μάρκα του εσωρούχου. Η επιθυμία της για κόκα κόλα που πάει με όλα με ανάγκασε στην υποχρεωτική λήψη ενός λίτρου ζύθου τύπου βάις αφού σκεφτόμουν ότι το στήθος της είχε την ίδια χάρη με αυτήν την καραμελόχρωμη ουσία που δρόσιζε τον ουρανίσκο μου και γέμιζε την ουροδόχο κύστη μου ανάγκη την οποία εκτόνωσα αργότερα σε χώρο στάθμευσης πλησίον Ολυμπιακής εγκατάστασης στο Γαλάτσι. Αφού λοιπόν η ξεβράκωτη κορασίδα μετά της φίλης της εξήλθαν του καταστήματος με μια κίνηση ματ καταλάβαμε τα σκαμπό τους και καθισμένοι πια συζητούσαμε για έρωτες, ανθρώπους και καταστάσεις όχι απαραίτητα με την προαναφερθείσα σειρά. Το στήθος της είχε οδηγήσει τον ψυχισμό μου στ’ άκρα και η συσσώρευση της έντασης με έκανε να πληρώσω γρήγορα γρήγορα το λογαριασμό και λίγα λεπτά αργότερα χαριεντιζόμασταν έξω από το αυτοκίνητο της, πράγμα που μου φάνηκε κάπως επικίνδυνο διότι το δρομάκι ήταν στενό και τα διερχόμενα αυτοκίνητα σίγουρα θα έβρισκαν πάνω μας. Μπαίνουμε μέσα και βάζει μπρος για να ξεκινήσει. Αλλόφρων εγώ την αρπάζω απ’ όπου βρω και τη χεριάζω κοινώς κάτω απ’ τ’ αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Με ελαφρά τραβηγμένο το κάθισμα του συνοδηγού προς τα πίσω εγώ, σε μια απροσδιόριστη στάση εκείνη και σίγουρα με το χειρόφρενο και το λεβιέ των ταχυτήτων σε διάφορες τρυφερές στιγμές με το σώμα της, οδηγήθηκε σ’ ένα εξίσου τρυφερό τετ-α-τετ με παραπλήσιο όργανο όχι του αυτοκινήτου αυτή τη φορά κι έτσι τελεσφόρησε η πράξη το κωδικό όνομα της οποίας είναι και συνώνυμο με το είδος καπνιστού που είχε στο στόμα του ο ηλικιωμένος κύριος που συνοδευόμενος από την κυρία του πέρναγε μπροστά από το αυτοκίνητο για να μπει στον προαύλιο χώρο της οικείας του. Δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος αυτός ο παραλληλισμός γεγονός που μ’ έκανε να ενθουσιαστώ ενώ την κρίσιμη στιγμή φάνηκε ότι η ζέβα κάνει τη διαφορά. Για τη ζέβρα πάλι εγώ δε ξέρω τίποτα.

Thursday, January 18, 2007

Παράπλευρες Απώλειες

Χάθηκε usb stick (γνωστό και ως φλασάκι) μάρκας Kingston, μοντέλου DTI, χρώματος λευκού, χωρητικότητας ενός (1) GB, χαμηλής σχετικά ταχύτητας ανάγνωσης κι εγγραφής, ασήμαντης αξίας ως συσκευής, ανυπολόγιστης ως περιεχομένου. Ο ευρών τη γάμησε, τον ψάχνει ήδη η αντιτρομοκρατική.

Tuesday, January 16, 2007

Χορεύοντας με τους λύκους

Παρασκευή βράδυ και είμαι καλεσμένος σε μαζική γιορτή, τουτέστιν δέκα σε ένα. Δέκα εορτάζοντες ένα μαγαζί κι όλο το μπούγιο στη νέα τάση παύλα τάξη των πραγμάτων όπου η προβολή του λαρτζ γίνεται συνώνυμο της διασκέδασης. Δε χαλιέμαι όμως, το βρίσκω μια καλή αφορμή να επισκεφθώ άγνωστα σ'εμένα μέρη και λέω σ'όλους ότι έχω να πάω σε εκπαιδευτική εκδρομή. Σενιάρω το λοιπόν τον εαυτό μου, αγκαζάρω και συνοδό κι εμφανίζομαι ολίγον τι καθυστερημένος αφού το παρκάρισμα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Χαιρετώ γνωστό που δε θυμάμαι από πότε έχω να τον δω, εγκάρδιοι ασπασμοί και η ατάκα: "Να τα λέμε και μέσα, όχι μόνο έξω". Εντάξει στρατηγέ του κάνω και προχωρώ στο βάθος όπου δεν υπάρχει κήπος αλλά απλή, αγνή βότκα το μπουκάλι της οποίας θέλω να χρησιμοποιήσω για το ομώνυμο παιχνίδι κι έτσι αναγκάζομαι να εξαφανίσω το περιεχόμενο της με ένα τρόπο μαγικό που σου προσφέρει όμως τον απαραίτητο μανδύα για να την παλέψεις όπως θα λέγαμε. Κι έρχεται ένας εκ των δέκα για να ζητήσει μια χάρη κι εμένα αρχίζουν και με καίνε τα κρεμμύδια προτού ανοίξει ακόμα το στόμα του. "Θέλω να χορέψεις ένα ζεϊμπέκικο για μένα". Ώπα δικέ μου του λέω, δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα, να κάνω καμια παντομίμα καλύτερα; "Είναι λαϊκή απαίτηση" μου λέει και με τρόμο αντικρύζω γύρω μου τον κόσμο να με περικυκλώνει και χέρια να μου καρφώνουν μαχαίρια στην πλάτη με τη γνωστή μέθοδο του φιλικού χτυπήματος παύλα παρότρυνσης. Δαιμόνιος και πανούργος ως συνήθως δέχομαι, με τον όρο να διαλέξω εγώ τραγούδι, σκέψη η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα με οδηγήσει στην απόδραση απ' τη μανούρα αυτή. Πλησιάζω λοιπόν με περηφάνια και βήματα βαριά τον μαέστρο στο αυτί του οποίου σκύβω για να του μηνύσω την παραγγελιά.
- Ποιο τραγουδάκι να σου παίξουμε άρχοντα;
- Ξέρεις τον αλήτη μαέστρο;
- Θάνατος!
Μέσα είσαι του λέω, με θανάτωσες για τα καλά και γυρνάω να τον παίξω με πλάτη όπως ακριβώς θα έκανε και ο Βρύζας στα πολύ καλά του. Σιτ χάπενς ολ δε τάιμ σιγοψιθυρίζω αλλά είναι πια αργά.

ΒΡΟΧΟΣ

Τώρα που σ' έχω διαγράψει απ' την καρδιά μου,

ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα,

όλο και πιο πολύ τυραννικά.

Δεν έχουν έλεος τα μάτια σου για μένα,

δεν έχουν τρυφερότητα τα λόγια σου,

τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά,

έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.


του Ντίνου Χριστιανόπουλου που χθες γι' άλλη μια φορά ήταν απολαυστικότατος.

Monday, January 15, 2007

Ποντιακό

Έστω ότι έχουμε δύο τουαλέτες, τις Α και Β. Υπάρχει ο προθάλαμος με τους νιπτήρες και στο βάθος οι Α και Β. Πηγαίνεις ένα πρωί και παρατηρείς ότι στην τουαλέτα Β (σειριακά η δεύτερη όπως μπαίνεις) έχει καμμένη τη λάμπα. Πας σε κάποια φάση να ξεπλύνεις την κούπα σου και βλέπεις έναν τύπο ν' αλλάζει τη λάμπα. Λογικό και αναμενόμενο. Την επόμενη φορά όμως που πηγαίνεις στην τουαλέτα διαπιστώνεις ότι η τουαλέτα Α δεν έχει πια λάμπα. Ναι, κάποιος πήγε στην Α, την έβγαλε και την τοποθέτησε στη Β. Διότι αν έχεις μάθει σε μια τουαλέτα, που να πηγαίνεις στη διπλανή της. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Α είναι πάντα πιο καθαρή από τη Β. Εκτός και αν υποψιαστώ ότι κάποιος θέλει να χέζει στο σκοτάδι.

Saturday, January 13, 2007

Γιατί μαμά;

Έχω να σας διηγηθώ ένα πολύ καλό ανέκδοτο. Η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη εξαρθρώθηκε. Θέλετε κι ένα με τον Τοτό τώρα ε;

Αλήθεια, τι ακριβώς συμβαίνει αυτές τις μέρες στους γείτονες μας; Υπάρχει μήπως κάποιος πολιτικός αναβρασμός;

Γεωμετρία

Κρατώντας τα πόδια της ανοιχτά έτσι που να σχηματίζουν μεταξύ τους γωνία εξήντα μοιρών σκεφτόμουν το ισόπλευρο τρίγωνο που δημιουργείται και τον εαυτό μου ως διχοτόμο, μόνο που δεν είχα προσδιορίσει ποιος τέμνει ποιον.

Άγχος

Από αυτό που σου στρίβει το στομάχι, που δε σ'αφήνει να κοιμηθείς, που σε κάνει να τρέμεις λες κι έχεις πιει μονοκοπανιά δεκαπέντε εσπρέσο. Κωλοκατάσταση.

Tuesday, January 09, 2007

Απλοί Καθημερινοί Διάλογοι

...που λαμβάνουν χώρα στο γραφείο. Πολλοί οι εορτάζοντες και μεζεκλίκια φέρουσι για να τους τιμήσουμε αλλά και να σκάσουμε από το φαγητό, το ποτό, το γλυκό και πάει λέγοντας. Η αθώα το λοιπόν συνάδελφος παίρνει ένα μεζεδάκι, το οποίο σχεδόν αμέσως το αφήνει κάτω. Ο σχετικά αθώος συνάδελφος της λέει:
- Παρ'το είναι καλό!
- Δε μ'αρέσει.
- Δοκίμασες;
- Όχι!
- Ε τότε πως λες ότι δε σ' αρέσει!
- Ε το βλέπω δε θα μ' αρέσει.
- Και στον άντρα σου όταν σου 'πε γύρνα να τον φας από πίσω του 'πες δε μ' αρέσει αλλά μόλις μπήκε του φώναξες όλο μέσα!

Διότι το παν είναι ο μεζές. Όλα τ' άλλα είναι ατμός!

Sunday, January 07, 2007

Η αυτοχειρία του μόνιτορ

Γράφει για το θέμα (όχι το πρώτο) ο τουκιθεμπλόμ και τα λέει σωστά. Ανάμεσα στα τόσα comments ίσως ήταν ο μόνος που έπιασε το ζήτημα από τη σωστή του βάση.

"...τουκιθεμπλόμ
Posted 7|Jan|2007 at 04:34 | Permalink
Αν και άσχετος με την τεχνολογία προσπάθησα να παρακολουθήσω τόσο την αλληλογραφία mirandolina-vrypan όσο και τα σχόλια που ακολούθησαν. Έχω καταλήξει στην άποψη ότι ο Vrypan έχει κυρίως λόγους αρχής για τους οποίους δεν δέχεται την διαγραφή ενός blog από το monitor και θεωρώ πως με έχει πείσει.
Από τη στιγμή που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο και εφόσον δεν προκύπτουν ζητήματα κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας το monitor νομιμοποιείται να κρατά στη βάση του όσα blog θέλει. Η αντίθετη άποψη θεωρώ πως ανοίγει το δρόμο για επιλεκτική χρήση και διάθεση ενός κατά τα άλλα ελεύθερου προϊόντος, κάτι το οποίο αντίκειται στη φύση του internet και της πνευματικής δημιουργίας όπως την αντιλαμβάνομαι."

Μη ξεχνάμε ότι το μόνιτορ είναι εθελοντική προσφορά και ως τέτοια στηρίζεται στον προσωπικό κόπο, χρόνο και διάθεση του δημιουργού του. Οπότε όταν απαιτούμε όλα αυτά θα πρέπει να τα αναλογιζόμαστε. Απ' την άλλη σίγουρα οποιοσδήποτε θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να βγει από το μονιτορ αλλά να μη θίγει ζήτημα πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτό δεν υφίσταται.

Thursday, January 04, 2007

Μεγάλες στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας

Ο Μάκης εξαπολύει δριμύ κατηγορώ για όσους δεν πήγαν στο στρατό (βλέπε ειδήσεις άλτερ).

Κάτι τέτοια βλέπω κι ύστερα κάνω τρεις μήνες να την ξανανοίξω (εξαιρούνται ποδοσφαιρικοί αγώνες, μην τρελλαθούμε κιόλας).

Τιτανομαχίες

Αντιγράφω από το sportime.gr :

Νικητής ο Σπανούλης στην ελληνική κόντρα

4/1/2007 9:55


Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν νικήτης, στην ελληνική κόντρα με τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη, αφού οι Ρόκετς επικράτησαν των Σόνικς με 103-96. Και οι δύο Έλληνες δεν αγωνίστηκαν ούτε λεπτό. Σπουδαία νίκη των Κλίπερς, μέσα στο Μαϊάμι, επί των Χιτ με 110-95. Κέρδισε η Γιούτα τους Σίξερς με 98-87, ενώ χρειάστηκαν την παράταση οι Τίμπεργουλφς, για να λυγίσουν την αντίσταση των Σπερς, κερδίζοντας τους με 103-101. (93-93 κ.α).

Γάμησε πάλι ο Σπανούλης, του πήρε και τα σώβρακα του Γλυνιαδάκη.