Friday, October 21, 2005

Στο ναδίρ του πάθους...

Το αχνό κόκκινο φως δημιουργούσε μια παράξενη ατμόσφαιρα αλλά αυτό που πραγματικά με τάραξε ήταν το κούνημα το οποίο είχε μια κάποια διάρκεια, κάτι που εγώ από καιρό είχα ξεχάσει. Δε με είχε πάρει για τα καλά ο ύπνος όταν η σεισμική δόνηση έγινε αισθητή λίγο πριν τη μία μετά τα μεσάνυχτα. Άνοιξα την τηλεόραση για να λάβω τη σχετική πληροφόρηση και μόλις άκουσα ότι το επίκεντρο ήταν στη Σάμο σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να ήταν μεγάλος οπότε αποφάσισα να κάνω ένα ζάπινγκ μέχρι ν’αποφασίσουν και οι άλλοι για το που ακριβώς έγινε, ποιος τον μέτρησε καλύτερα και τα σχετικά, διότι εδώ στην Ελλάδα οι σεισμοί είναι και λίγο τζόκερ, γι’αυτό λοιπόν και το γύρισα στο αγαπημένο μου πρόγραμμα της τηλεόρασης, τις διαφημίσεις και αφού είδα τη διαφήμιση του τζόκερ με το νέο τζακ-ποτ η επόμενη που εμφανίστηκε στη μικρή οθόνη μου ήταν αυτή του cosmopolitan, ένα περιοδικό ποικίλης ύλης του οποίου δε ντρέπομαι να πω ότι είμαι συνδρομητής εδώ και τρία χρόνια διότι έχω αφοσιωθεί επαγγελματικά στη μελέτη του cosmo-girl, ένα θεάρεστο είδος γυναίκας που απαντάται σήμερα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα κι εγώ προσωπικά έχω εντρυφήσει στις ιδιαιτερότητες του, προσπαθώντας να κατανοήσω όλα αυτά τα μυστικά που κάνουν έναν άνδρα ακαταμάχητο και γητευτή των γυναικών. Νομίζω πως αυτή μου η επιλογή αποτελεί την ιστορική συνέχεια για έναν άνδρα ο οποίος σαν έφηβος ήταν επι σειρά ετών συνδρομητής στη «Σούπερ Κατερίνα», γεγονός το οποίο με οδήγησε στην πνευματική μα και συνάμα επαγγελματική καταξίωση. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι διέθετα το απαραίτητο ακαδημαϊκό υπόβαθρο έτσι ώστε να συνεχίσω τη διδακτορική μου διατριβή στο cosmopolitan: an advanced approach to feminitive psychology. Βαθύς κι έντονος ο προβληματισμός μου πηγάζει σίγουρα από τη δίψα για μάθηση των 10 σημείων που θα τον κάνουν τούρμπο ή για την ιδανική ατμόσφαιρα που θα οδηγήσει σε κολασμένο σεξ καθώς και 10 τρόποι για να πάρετε εσείς το πάνω χέρι και να του αρέσει αλλά και τη συνταγή για να του φορέσετε στεφάνι χωρίς να το πάρει χαμπάρι. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα θα με οδηγήσουν το δίχως άλλο στην πυρά με μαθηματική ακρίβεια γιατί τολμώ να τα θίξω μέσα από το επιστημονικό βήμα ενός έγκυρου και έγκαιρου (σαν τις ειδήσεις του μεγκα τσανελ) περιοδικού του χώρου για να καταφέρω να απεγκλωβιστώ από τη συμβατική κοινωνική ζωή που περιβάλλει στους χαλεπούς αυτούς καιρούς τη μοναδιαία και απαστράπτουσα ύπαρξη του ανθρώπου-μαλάκα εκ του αννθρώπου ελέφαντα εις την κατα Λυντς ερμηνεία και παραδοχή. Σε κάθε περίπτωση δε δύναμαι να προσκαλέσω το ευρύ επιστημονικό κοινό μου το οποίο και προσφωνώ με την κωδική ονομασία «φανατικό ακροατήριο» διότι θέλω να εξέλθω εκ της αιθούσης με την απαραίτητη κοσμιότητα που με περιβάλλει, διότι ως γνωστόν σε κάθε εμφάνιση μου γίνεται πάταγος αφού έχω προηγουμένως φροντίσει να ενημερωθούν όλα τα κανάλια ότι στον ίδιο χώρο βρίσκονται ο Σάκης Ρουβάς, η Μιμή Ντενίση, η Άντζελα Δημητρίου, ο Αντώνης Ρέμος και ο Στέφανος Κορκολής χωρίς το νηπιαγωγείο. Το δίχως άλλο λοιπόν οι κοινωνικές συνιστώσες που περιληπτικά εντελώς προανέφερα δε θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν στον ατομικό αποκλεισμό και ίσως και στον ψυχολογικό μαρασμό και στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε την καταλυτική επίδραση του cosmopolitan με το οποίο έχουν ανατραφεί γενιές και γενιές και θ’ανατραφούν κι άλλες τόσες ειδικά αν αποδεχτώ το παχυλό αυτό συμβόλαιο της διευθυντικής θέσης που μου προσέφερε ειδική ομάδα εμπειρογνωμόνων οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορώ να εκτινάξω στην εκδοτική κορυφή του σύμπαντος μια τέτοια επιχειρηματική προσπάθεια. Εγώ ευθύς εξαρχής γνώριζα ότι ήταν μια απόφαση που θα άλλαζε τόσο τη ζωή μου όσο και την εξέλιξη της ιστορίας γενικότερα. Έκατσα λοιπόν ψύχραιμα και παρήγγειλα τρία σουβλάκια με μπόλικο τζατζίκι και κρεμμύδι για να σκεφτώ απερίσπαστος και χωρίς αναστολές, ενδεχομένως και χωρίς αναισθητικό όπως και ο Γεώργιος Τράγκας, διότι με τόσο κρεμμύδι η αναισθησία είναι δεδομένη. Καθώς τα ζουμιά τρέχανε στα πασαλειμένα μου μάγουλα καλύπτοντας και την παραμικρή κοιλότητα, κοινώς τα δυο τραγανά και όμορφα λακάκια μου δε μπόρεσα παρά να μη φωνάξω εύρηκα, φράση που αργότερα αποδόθηκε σε γνωστό σπιούνο της αρχαιότητας με το κωδικό όνομα Αρχιμήδης. Η αλήθεια είναι ότι εγώ το είπα πρώτος και γι’αυτό έχω και την αποκλειστική εμπορική εκμετάλλευση των απορρυπαντικών εύρηκα, που τόσα χρόνια συνοδεύουν τις νοικοκυρές που διαβάζουν cosmopolitan όταν βάζουν μπουγάδα. Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στη μεγάλη του γένους σχολή αυτή που σαν φωτεινό αστέρι της λαμπρής μας οδηγεί και μας εμπνέει σαν εκείνη τη θαυμάσια γιορτή που όλοι κλαίγαμε και λέγαμε τραγούδια για την ξενιτιά.