Lost Highway

Ζωγράφου - Χαλάνδρι μου πήρε περισσότερο χρόνο απ'όσο Αθήνα - Τρίπολη. Μία ώρα και σαράντα λεπτά επειδή η λεωφόρος Μεσογείων σ' ένα τμήμα της ήταν κλειστή. Το αποτέλεσμα ήταν να φρακάρει και η Κατεχάκη καθώς και όλοι οι γειτονικοί δρόμοι. Ποιός ο λόγος για την ταλαιπωρία αυτή; Η συμπαθέστατη τάξη των οδηγών ή ιδιοκτητών βυτίων οι οποίοι θεώρησαν καλό να αράξουν έξω από το αρμόδιο υπουργείο για να διαμαρτυρηθούν. Τα αιτήματα τους; Δίκαια όπως πάντα. Άλλωστε δε νομίζω ότι στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει εργατικός κλάδος με άδικα αιτήματα. Η κοινή γνώμη; Τους βρίζει! Γιατί; Επειδή όταν ο οδηγός που σχολάει μετά από μια κουραστική μέρα και θέλει να φτάσει σπίτι του αδιαφορεί για τα βυτία. Εκείνη τη στιγμή σπάνε τα νεύρα του, αρχίζει το κάπνισμα, επιστρέφει στην κατάσταση του χόμο σάπιενς, μία ωραία ατμόσφαιρα δηλαδή. Φυσικά και προασπίζομαι το δικαίωμα στην απεργία και τη διαμαρτυρία. Θα προτιμούσα όμως να γίνεται με πιο έξυπνο και λειτουργικό τρόπο. Πολλοί θα αντιτάξουν ότι αν δε γίνεις μισητός δεν ακούγεται η φωνή σου. Δε μπορώ να πω ότι έχουν άδικο. Στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε.