Ένα λεπτό περιπτερά...

Όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, απλά δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω. Ξέρω εσύ θέλεις να πουλήσεις την πραμάτεια σου και να έρθεις αντιμέτωπος με τον επόμενο στη σειρά που σίγουρα δε θα εύχεσαι να είναι σαν και μένα. Όχι γενικά, σήμερα, τώρα που βρίσκομαι εδώ και σε ρωτάω διάφορα κουλά που μου κατεβαίνουν στο μυαλό γιατί έχω την ανάγκη σου. Βεβαίως εσύ θα μου πεις πως ότι χρειάζομαι μπορείς να μου το πουλήσεις. Ακόμα και τη συντροφιά σου; Αυτήν που τη δίνεις; Τόσος κόσμος πηγαινοέρχεται, περνάει, σταματάει, ψωνίζει, κάνει ερωτήσεις, μερικές φορές ψωνίζει για να κάνει και ερωτήσεις και αυτοί χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Είναι απλά οι περαστικοί, που τυχαία βρέθηκαν στο διάβα σου κι αύριο θα σταματήσουν σ’ένα άλλο περίπτερο, υπάρχουν όμως και εκείνοι που ήρθαν και χθες, θα έρθουν και αύριο και πάει λέγοντας. Εσύ όμως δεν πρέπει να κάνεις διακρίσεις, γιατί ο περαστικός γίνεται μόνιμος κι ο μόνιμος περαστικός. Και καλά να γίνει ο περαστικός μόνιμος, αυτή είναι η καλή περίπτωση, αν όμως ο μόνιμος γίνει περαστικός σημαίνει ότι μπαγιάτεψε η σχέση σας. Άλλος θα του κρατάει τώρα την εφημερίδα για να την πάρει ότι ώρα κι αν γυρίσει σπίτι του, άλλος θα του δίνει τα τσιγάρα χωρίς να ρωτήσει τη μάρκα, άλλος θα του κάνει πλάκα ή θα συμπάσχει όταν η ομάδα του έχασε τα ντέρμπυ, άλλος θα του λέει καλημέρα. Το θέμα είναι ότι αυτός έχει και γείτονες και με κάποιους απ’ αυτούς έχει καλές σχέσεις. Έτσι είναι πολύ πιθανόν αυτοί να σταματήσουν να έχουν καλές σχέσεις μαζί σου. Κι έτσι δε θα χάσεις μία, αλλά θα χάσεις πολλές καλημέρες. Σκέφτομαι όμως απ’την άλλη ότι ακούς τόσες πολλές που μία ή πέντε ή ακόμα και δέκα καλημέρες λιγότερο δεν κάνουν τη διαφορά. Σκέψου όμως πόσο ήθελες τη μία καλημέρα παραπάνω όταν άνοιγες το περίπτερο και η κίνηση ήταν μικρή. Σκέψου πόσοι άνθρωποι δεν ακούν μια καλημέρα το πρωί, πόσο τους λείπει και πόσο τη ζητάν. Τώρα σταμάτα να σκέφτεσαι. Καλημέρα.