Έτσι κι αλλιώς σε πηγαίνει απ’ όπου θέλει, όπως θέλει και είσαι υποχρεωμένος ν’αφήσεις και φιλοδώρημα στο τέλος. Για την καλή εξυπηρέτηση φυσικά. Αυτά τα μοναδικά κίτρινα οχήματα που χαρίζουν ένα μοναδικό τόνο στο χάλι αυτής της πόλης. Γιατί όπως έλεγε και η Μπόνο Τάιλερ, I need a hero, I’m holding out for a hero. Γιατί μόνο ως ήρωες μπορούν να χαρακτηριστούν οι πελάτες των συμπαθέστατων και γραφικών κατα τ’άλλα οδηγών. Δε θα σχολιάσω τις επιλεκτικές διαδρομές, τη βρώμα που σε κάνει να μη μπορείς να πάρεις ανάσα μερικές φορές, τα λαϊκά άσματα που συνήθως συνοδεύουν τη διαδρομή, το απαραίτητο κάπνισμα και το υποχρεωτικό στο τέλος πουρμπουάρ 4,5 ευρώ η διαδρομή δίνεις 10 και σου επιστρέφει φυσικά μόνο τα 5. Όλα αυτά είναι τα παρελκόμενα τα οποία αργά ή γρήγορα θα υποστείς αν χρησιμοποιείς το μέσο αυτό. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων έχω πετύχει και αρκετούς επαγγελματίες με όλη τη σημασία της λέξης. Αντιλαμβάνομαι ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα ειδικά τη νύχτα είναι κουραστικό και συνηθίζεται ο οδηγός να πιάνει την κουβέντα με τον πελάτη για να κρατηθεί αφενός το μάτι ξύπνιο, για να περάσει αφετέρου η ώρα πιο ευχάριστα. Είμαστε λοιπόν στο φανάρι και δίπλα μας ένα πεζο 206 με μια συμπαθέστατη νεαρά στη θέση του οδηγού. Η αφορμή για τη συζήτηση είχε ξεκινήσει.
-Όλες οι φοιτητριούλες τριγυρνάνε με αυτοκίνητα. Ξέρεις πως τα αγοράζουν;
-Υποθέτω ότι είναι κάποιο δώρο της οικογένειας για την επιτυχία ή απλά υπάρχει ένα δεύτερο αυτοκίνητο στην οικογένεια και το χρησιμοποιούν.
-Φίλε μου ο μπαμπάκας τους αγοράζει τα καλλυντικά, τα ρούχα, τα παπούτσια, πληρώνει τις εξόδους, τις διακοπές, δε γίνεται να αγοράζει αυτός και το αυτοκίνητο.
-Υπάρχουν και οι δόσεις, οι πιστωτικές κάρτες, μπορεί να τ’αγοράζουν έτσι.
-Όοοοοοοχι!
-Και πως τ’αγοράζουν; (μ’έτρωγε και μένα ο κώλος μου)
-Βίζιτες. Κάνουν βίζιτες.
-Όλες;
-Όλες και ειδικά οι πλούσιες. Αυτές φίλε μου μαθαίνουν στα λούσα. Κάποια στιγμή ο δόλιος ο πατέρας αγανακτεί και τους κόβει τα πολλά πολλά. Αυτές μαθημένες όπως είναι κάνουν βίζιτες για ν’ανταπεξέλθουν στα έξοδα.
-Μα δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
-Τι; Νομίζεις έτσι τα λέω; Λοιπόν στην υπόλοιπη διαδρομή σε πάω και στοίχημα την κούρσα ότι θα πετύχουμε αμάξι με φοιτητριούλα που έχω πάρει.
(Εκεί ενέδωσα στον πειρασμό)
-Είναι όμως οι καλύτερες.
-Οι φοιτητριούλες; Καλά δεν το συζητώ, ειδικά τα βλαχάκια από την επαρχία, θαμπώνονται από τη μεγάλη ζωή και τα δίνουν όλα. Εγώ αν περνάω από Σόλωνος και μπανίσω καμία καλή δε θα πω όχι.
-Κι εγώ, αυτές της Νομικής τις προτιμώ.
-Καλά ε, σα σκύλες γαμιούνται.
-Εγώ τους λέω να με φωνάζουν εισαγγελέα.
-Βγάζεις όμως κι εσύ κάτι γούστα αδερφάκι μου!
-Το συνιστώ, φτιάχνονται άσχημα, νιώθουν υποδεέστερες και προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους.
-Λες; Σα να’χεις δίκιο. Ψυχολόγος είσαι;
-Ψυχίατρος, υπάρχουν μερικές διαφορές.
-Και γουστάρεις το βράδυ φοιτητριούλες ε;
-Καλά δε θα κολλήσουμε στην ώρα τώρα.
-Έχω ρίξει κάτι μεσημεριανά εγώ, αλλά όχι με φοιτήτριες μη σου πω και ψέμματα, αυτές μόνο βράδυ βγαίνουν.
-Ε ναι, την ημέρα πάνε στη σχολή.
-Κι ύστερα σου λέει ο κόσμος δεν έχει λεφτά, αυτές ρε θησαυρίζουν.
-Δεν είναι οι μόνες.
-Εγώ πιστεύω ότι για να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους πρέπει να πάρουμε εισαγόμενες πουτάνες.
-Κρατικές;
-Ναι ρε φίλε, κρατικές. Γιατί ο Λένιν τι έκανε;
-Ίδρυσε κρατικά μπουρδέλα;
-Εσύ τι νομίζεις, η ανάγκη τις έφερε όλες αυτές εδώ κάτω; Ή μήπως χάφτεις κι εσύ ότι είναι δικηγορινες, γιατρινες και δασκαλες στην πατρίδα τους; Πουτάνες ήταν κι εκεί, πουτάνες είναι κι εδώ. Αυτές φίλε μου το ευχαριστιούνται κιόλας. Χάρη τους κάνουμε.
-Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτές κάνουν χάρη σε κάποιους.
-Τι λες τώρα! Εμείς όποια θέλουμε βρίσκουμε. Αν το ρίξουμε στη μαλακία όλοι εμείς, μου λες τι θ’απογίνουν αυτές;
-Είναι οικονομικό δηλαδή το ζήτημα.
-Και πολιτικό μπορώ να σου πω.
-Στην επόμενη γωνία με αφήνετε.
-Σωστά φτάσαμε. Και που’σαι, αυτά στα λέει ένας άντρας που’χει γαμήσει πάνω από εκατό γυναίκες στη ζωή του.
-Όλες οι φοιτητριούλες τριγυρνάνε με αυτοκίνητα. Ξέρεις πως τα αγοράζουν;
-Υποθέτω ότι είναι κάποιο δώρο της οικογένειας για την επιτυχία ή απλά υπάρχει ένα δεύτερο αυτοκίνητο στην οικογένεια και το χρησιμοποιούν.
-Φίλε μου ο μπαμπάκας τους αγοράζει τα καλλυντικά, τα ρούχα, τα παπούτσια, πληρώνει τις εξόδους, τις διακοπές, δε γίνεται να αγοράζει αυτός και το αυτοκίνητο.
-Υπάρχουν και οι δόσεις, οι πιστωτικές κάρτες, μπορεί να τ’αγοράζουν έτσι.
-Όοοοοοοχι!
-Και πως τ’αγοράζουν; (μ’έτρωγε και μένα ο κώλος μου)
-Βίζιτες. Κάνουν βίζιτες.
-Όλες;
-Όλες και ειδικά οι πλούσιες. Αυτές φίλε μου μαθαίνουν στα λούσα. Κάποια στιγμή ο δόλιος ο πατέρας αγανακτεί και τους κόβει τα πολλά πολλά. Αυτές μαθημένες όπως είναι κάνουν βίζιτες για ν’ανταπεξέλθουν στα έξοδα.
-Μα δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
-Τι; Νομίζεις έτσι τα λέω; Λοιπόν στην υπόλοιπη διαδρομή σε πάω και στοίχημα την κούρσα ότι θα πετύχουμε αμάξι με φοιτητριούλα που έχω πάρει.
(Εκεί ενέδωσα στον πειρασμό)
-Είναι όμως οι καλύτερες.
-Οι φοιτητριούλες; Καλά δεν το συζητώ, ειδικά τα βλαχάκια από την επαρχία, θαμπώνονται από τη μεγάλη ζωή και τα δίνουν όλα. Εγώ αν περνάω από Σόλωνος και μπανίσω καμία καλή δε θα πω όχι.
-Κι εγώ, αυτές της Νομικής τις προτιμώ.
-Καλά ε, σα σκύλες γαμιούνται.
-Εγώ τους λέω να με φωνάζουν εισαγγελέα.
-Βγάζεις όμως κι εσύ κάτι γούστα αδερφάκι μου!
-Το συνιστώ, φτιάχνονται άσχημα, νιώθουν υποδεέστερες και προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους.
-Λες; Σα να’χεις δίκιο. Ψυχολόγος είσαι;
-Ψυχίατρος, υπάρχουν μερικές διαφορές.
-Και γουστάρεις το βράδυ φοιτητριούλες ε;
-Καλά δε θα κολλήσουμε στην ώρα τώρα.
-Έχω ρίξει κάτι μεσημεριανά εγώ, αλλά όχι με φοιτήτριες μη σου πω και ψέμματα, αυτές μόνο βράδυ βγαίνουν.
-Ε ναι, την ημέρα πάνε στη σχολή.
-Κι ύστερα σου λέει ο κόσμος δεν έχει λεφτά, αυτές ρε θησαυρίζουν.
-Δεν είναι οι μόνες.
-Εγώ πιστεύω ότι για να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους πρέπει να πάρουμε εισαγόμενες πουτάνες.
-Κρατικές;
-Ναι ρε φίλε, κρατικές. Γιατί ο Λένιν τι έκανε;
-Ίδρυσε κρατικά μπουρδέλα;
-Εσύ τι νομίζεις, η ανάγκη τις έφερε όλες αυτές εδώ κάτω; Ή μήπως χάφτεις κι εσύ ότι είναι δικηγορινες, γιατρινες και δασκαλες στην πατρίδα τους; Πουτάνες ήταν κι εκεί, πουτάνες είναι κι εδώ. Αυτές φίλε μου το ευχαριστιούνται κιόλας. Χάρη τους κάνουμε.
-Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτές κάνουν χάρη σε κάποιους.
-Τι λες τώρα! Εμείς όποια θέλουμε βρίσκουμε. Αν το ρίξουμε στη μαλακία όλοι εμείς, μου λες τι θ’απογίνουν αυτές;
-Είναι οικονομικό δηλαδή το ζήτημα.
-Και πολιτικό μπορώ να σου πω.
-Στην επόμενη γωνία με αφήνετε.
-Σωστά φτάσαμε. Και που’σαι, αυτά στα λέει ένας άντρας που’χει γαμήσει πάνω από εκατό γυναίκες στη ζωή του.
