Tuesday, October 25, 2005

Το δρομολόγιο των εννιά

Δε μοιάζει με κανένα άλλο. Αναρωτιόμουν σήμερα αν υπάρχει θεός. Υπάρχει Θεός; Μα καλά θα μου πείτε, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν έχει καταλήξει σε μια επιστημονικά τεκμηριωμένη απάντηση κι εσείς πρωινιάτικα και μ’ελάχιστο ύπνο βαλθήκατε ν’απαντήσετε στα βαθύτερα φιλοσοφικά ερωτήματα που μας ταλαιπωρούν από καταβολής της ανθρωπότητας; Ε όχι, ουδεμία τέτοια πρόθεση έχω απλά χθες κι ενώ σκόπευα να γυρίσω σχετικά νωρίς στο σπίτι έτσι ώστε η άφιξη μου να συμπέσει με το εναρκτήριο λάκτισμα του ποδοσφαιρικού αγώνα ΑΕΛ ? Απόλλων Καλαμαριάς στο οποίο η θρυλική ομάδα από τον Θεσσαλικό κάμπο επικράτησε με 4-1 και σκόρπισε στους πέντε ανέμους τα όνειρα της Καλαμαριάς για κάτι καλύτερο στο φετινό πρωτάθλημα. Έτσι τώρα η Λάρισα με 9 βαθμούς ακολουθεί κατα πόδας τον Παναθηναϊκό που έχει 11 και δεν έχουν παίξει ακόμα μεταξύ τους κάτι που αναμένεται με πολύ ιδιαίτερο και μεγάλο συνάμα ενδιαφέρον. Ποιό είναι τώρα το πρόβλημα το οποίο προέκυψε. Κάποιοι φίλοι με κάλεσαν για να συνδράμω μαζί τους εις κοντινή μπυραρία για να δροσίσουμε τα λαρύγγια μας. Ενθυμούμενος τα προηγούμενα τραγελαφικά γεγονότα απέκλεισα τη γνωστή και μη εξαιρετέα για τα τραβέλια της μπυραρία και έκανα μία άλλη πρόταση στην οποία ουδέποτε συνάντησα πρόβλημα είτε πίνοντας, είτε πηγαίνοντας στην τουαλέτα, είτε ακόμη ακόμη συζητώντας. Τελικά επικράτησε ένα ουδέτερο έδαφος στο οποίο θα πηγαίναμε για να τσιμπήσουμε και κάτι. Το πρώτο σοκ μου ήρθε κατα την επιλογή των εδεσμάτων όπου το κοτόπουλο αφορίστηκε από το σύνολο σχεδόν της παρέας. Μιλώντας για παρέα ας κάνω τις απαραίτητες διευκρινήσεις έτσι ώστε να ξέρει ο αναγνώστης τι θ’αντιμετωπίσει. Εκτός από εμένα, υπήρχαν τρεις εκ των θυτών της μοιραίας μπυραρίας με την προσθήκη νεανία προσφάτως νυμφευμένου κι ενός άλλου ο οποίος έχει και γαμώ τα γέλια. Τώρα που καταλάβατε προχωρώ εις το παρασύνθημα διότι όπως λέγαμε και στο στρατό επανέλαβε το αληθές αλλιώς πυροβολώ και άλλα τέτοια, αλλά όλοι ξέραμε ότι ποτέ δεν πυροβολείς διότι πολύ απλά δε βρίσκεις το δίκιο σου μετά. Σύμφωνα με όσα μας είχαν μάθει για να είσαι καλυμμένος αν πυροβολήσεις κάποιον θα πρέπει αυτός ο κάποιος να σε έχει σκοτώσει πρώτα. Άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε δηλαδή και η αγάπη ήταν η κοιτίδα της χθεσινής εποικοδομητικής συζητήσεως. Θα θυμόσαστε βεβαίως πως την προηγούμενη φορά η συζήτηση ξεκίνησε από τα παιδιά και κατέληξε στο Θεό. Αυτή τη φορά η συζήτηση ξεκίνησε από το Θεό κι αφού έπεσε η ανάλυση της ανάλυσης ώ ανάλυση, πετάει ο και γαμώ τα γέλια μια πάσα στο «γιατί οι σχέσεις των ανθρώπων παλιότερα ήταν καλύτερες», πιάνει τη μπαλιά διαβήτη ο νυμφευμένος νεανίας και πετάει την ατάκα για τις γυναίκες που δε μιλούσαν ενώ εκεί ο «το μουνί καράβει σέρνει ή δεν πετάς έτσι εύκολα τέσσερα χρόνια» λέει ότι τω καιρώ εκείνω οι άνδρες έδερναν τις γυναίκες και κάτι τέτοιο είναι κακό παράδειγμα για τα παιδιά. Λοιπόν αυτός ο άνθρωπος που το πάει που το φέρνει όλα στα παιδιά οδηγεί τη συζήτηση. Ε δεν παλεύεται πια. Εγώ με πρόφαση την τουαλέτα μπήκα στο μαγαζί (διότι είχε και κάτι τραπεζάκια έξω προφυλαγμένα από το κρύο και το αγιάζι μ’ένα πράγμα από νάυλον-Άννα Βίσση κι εμείς καθόμασταν σε αυτά) οπου η νεαρά σερβιτόρα κατέφτασε να με προϋπαντήσει κι εγώ σίγουρος για την επιτυχία μου έβγαλα τη γλώσσα μου έξω κι άρχισα να την πλαταγίζω σαν διψασμένο σκυλί, δείχνοντας έτσι τις σαφέστατες ερωτικές μου διαθέσεις. Εκείνη ανοιγόκλεισε τα μάτια με ευχαρίστηση, τα γούρλωσε και ανύψωσε το μπούστο της το οποίο όμως αποτελείτο από δύο μικρά εις το μέγεθος ενός λεμονιού στήθη και ως εκ τούτου μην προσπαθείς κορίτσι μου να κάνεις την Πάμελα αν δεν έχεις ψωνίσει προηγουμένως στη λαική. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκα, ίσα ίσα η αυτοπεποίθηση της με έκανε να νιώσω πιο έτοιμος για το επόμενο βήμα που θ’ακολουθούσε. Με τη λάγνα φωνή της με ρώτησε:
-Μπορώ να φανώ σε κάτι χρήσιμη;
-Σε πολλά όμως το περιβάλλον δε μου επιτρέπει.
-Δεν αργώ να σχολάσω ξέρεις.
-Ούτε εγώ, μόνο σήμερα άργησα στη δουλειά.
-Για μένα είναι κι ευχαρίστηση.
-Θα ευχαριστήσεις και μένα;
-Αν το θελήσεις.
-Με κάθε τρόπο;
-Βιτζιόζικο αγόρι, με περνάς για καμία πουριτανή;
-Απλά ήθελα να βεβαιωθώ πως θα κάνεις ότι σου ζητήσω.
-Δοκίμασε με.
-Μπορείς να βάλεις Alpha σε παρακαλώ; Δείνει την ΑΕΛαρα.
Κι έτσι κατάφερα να πετύχω την αλλαγή από την ιππασία που έδειχνε η γιγαντοθόνη του καταστήματος στην μπάλα (διότι το ποδόσφαιρο παρόλο που δεν είναι το μόνο άθλημα το οποίο παίζεται με μπάλα, είναι το μόνο που έχει κι αυτό το συνώνυμο). Το σκορ ήταν ήδη 1-0 και τελείωνε το πρώτο ημίχρονο οπότε ήξερα ότι για μία ωρίτσα ακόμη θα την έβγαζα καθαρή με τη συζήτηση που άκουγα, μετά θα έπρεπε να μεθοδεύσω τη φυγή μου γιατί ο αγώνας θα είχε τελειώσει κι αφού δεν είμασταν στο γνωστό μέρος με τα βελάκια δε θα μπορούσα ν’ασχοληθώ και με εξωγηπεδικές δραστηριότητες. Αλλά για να μη χαλάμε και τον αρμό της σκέψης θα συνεχίσω με τα αφορισμένα κοτόπουλα. Τι τους είπα ότι θα πάρω κοτόπουλο, τι ότι έχω AIDS η ίδια αντίδραση ακριβώς. Ρε παιδιά το ψητό κοτόπουλο δεν έχει πρόβλημα, μόνο με τα ζωντανά τα πράγματα είναι επικίνδυνα και χωρίς να υπάρχει κάποιο κρούσμα εδώ. Πέσανε να με φάνε αλλά εγώ τελικά το κοτοπουλάκι μου το έφαγα και ησύχασα. Το ωραίο είναι πως κάποιοι τύποι λίγο αργότερα έλεγαν στον «και γαμώ τα γέλια» ότι πρέπει να διαβάζει και να ενημερώνεται και να μην πιστεύει άκριτα τα όσα λέει η θρησκεία κι ότι η επιστήμη λέει πολλά και ωραία και τα αποδεικνύει κιόλας. Αλλά η επιστήμη αποδεικνύει επίσης ότι το κοτόπουλο ψημένο δεν έχει κανένα πρόβλημα που να αφορά τη γρίπη των πουλερικών κι εσείς δεν το τρώτε. Κότες! Αυτά με τον Θεό τα είχαμε αναλύσει και στο γυμνάσιο-λύκειο αλλά από πέρυσι που έπεσαν όλοι με τα μούτρα στον Κώδικα Ντα Βίντσι ξανάγινε της μοδός και σε κάποια φάση η συζήτηση επικεντρώθηκε στο μυθιστόρημα τούτο. Το ακόμα πιο ωραίο είναι ότι συμμετείχαν και άτομα που δεν το έχουν διαβάσει το βιβλίο (εγώ ούτε το έχω διαβάσει, ούτε συμμετείχα) και ακούστηκε η ατάκα όταν κάποιος είπε σε κάποιν άλλον «αφού δεν το έχεις διαβάσει ρε», «ναι αλλά έχω διαβάσει παρόμοια». Το «μ εις τη ν» του Ανδρουλάκη ήταν ένα παρόμοιο βιβλίο κατα τον τύπο αυτόν αλλά ούτε αυτό το έχει διαβάσει. Σε κάποια φάση ο νυμφευμένος την έκανε για να πάει να παραλάβει την έγγυο πια γυναίκα του και εμείς μόλις τελείωσε ο αγώνας το διαλύσαμε γιατί είχαμε και δουλειές να κάνουμε και δεν ωφελούσε σε τίποτα να καθόμαστε και να συζητάν οι άλλοι για παιδιά κι εγώ να βλέπω ελληνικό σίριαλ στον Άλφα χωρίς φωνή. Με άλλα λόγια στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Όχι τίποτα άλλο αλλά άφησα και τον Θανασαξ μόνο του κι έπεσε για ύπνο ο δόλιος. Αλλά θα μου πεις οι άλλοι κοιμούνται με τα χάμουρα εδώ και τόσα χρόνια προσπαθώντας να αφυπνίσει ο ένας τον άλλον. Άντε και καλή λευτεριά.