Saturday, December 31, 2005

Sunrise

Όσο και να το ήθελα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ πάρα πολύ, τα πρώτα κουδούνια για τα κάλαντα σήμαναν και το πρωινό εγερτήριο και πολύ φοβάμαι ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα έχω λιγότερους επισκέπτες αφού σίγουρα για τα μικρά κι αθώα παιδάκια δεν ήμουν και το καλύτερο θέαμα όντας αγουροξυπνημένος. Αυτή η μέρα συνήθως χαραμίζεται σε παντός είδους ανασκοπήσεις κάτι το οποίο έχει καταντήσει απίστευτα βαρετό γιατί αναλώνεται διαρκώς στα ίδια θέματα, πολιτικά, αθλητικά και δε συμμαζεύεται. Θα ήταν καλό λοιπόν να πρωτοτυπήσουμε και να κάνουμε μία ανασκόπηση λίγο πιο προχωρημένη έτσι ώστε και το κοινό ν’αρχίσει λίγο να δραστηριοποιείται. Τι θυμάμαι εγώ από τέτοιες μέρες; Ήμουν πιτσιρίκος και πήγαινα να παίξω σ’ένα φίλο μου σουμπουτέο όταν είδα μια κοπέλα να γράφει με σπρέι το εξής σύνθημα «Το πάθος των εραστών είναι για θάνατο» κάτι που αργότερα ανακάλυψα ότι ήταν στίχος ενός τραγουδιού. Με είχε προβληματίσει πάντως πολύ εκείνο το σύνθημα τότε κι έψαχνα να βρω το νόημα του. Θυμάμαι ότι ένα χρόνο αργότερα άκουσα το τραγούδι του Σιδηρόπουλου «Επειδή χωρίσαμε σαν Εραστές» και αναρωτιόμουν μήπως τελικά αυτός και η Νανά είχαν πεθάνει. Ο Σιδηρόπουλος βέβαια το ’91 που άκουσα εγώ το τραγούδι είχε πεθάνει αλλά όχι απ’ τη Νανά, η πρέζα ήταν αυτή που τον είχε σκοτώσει. Εννιά χρόνια αργότερα γνώρισα μία κοπέλα που μου είπε «Θέλω να γίνεις ο εραστής μου», φοβήθηκα ότι θα πεθάνω και της είπα «The passion of lovers is for death, said she» και τότε εκείνη πήδηξε πάνω μου κι ένιωσα σαν τον Πύρρο Δήμα που προσπαθεί να ισορροπήσει κάτω απ’τη μπάρα, ευτυχώς κρατήθηκα. Τι έχω να θυμηθώ εγώ από αυτή τη χρονιά; Πολλά πράγματα. Ευχάριστα κατά κύριο λόγο. Μια χρονιά που νομίζω με ωρίμασε αρκετά και συνέβαλε στο να πάρω κάποιες αποφάσεις που απέφευγα για καιρό. Τι ήταν και παραμένει το πιο ευχάριστο; Η Ελενίτσα που κάθε φορά καταφέρνει να με συγκινήσει περισσότερο από την προηγούμενη. Την Ελενίτσα βέβαια την έφερε το 2004 αλλά η χρονιά αυτή που πέρασε ήταν σημαντική και για τους δυο μας. Επαγγελματικά εξασφαλίστηκε μια σταθερότητα που επιτρέπει νέα σχέδια για το μέλλον ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη θριαμβευτική πορεία της ΑΕΛαρας! Άντε και του χρόνου!