Μια στάση εδώ

Από μικρός είχα παρατηρήσει ότι στο σταθμό του ηλεκτρικού της Αττικής κάτι παιζόταν. Εκεί τα τρένα σταματούσαν περισσότερο κάποιες φορές, έβλεπα και άλλα τρένα σε παρακείμενες γραμμές, ήταν λοιπόν ένας σταθμός με κάποια στρατηγική σημασία οπωσδήποτε. Αργότερα έμαθα ότι εκεί όντως είναι κάτι σαν κεντρικό σταθμαρχείο για τον ΗΣΑΠ και το συνδύασα με μια πληροφορία που έγινε γνωστή στα εφηβικά μου χρόνια. Στην Αττική ως περιοχή και όχι ως σταθμό αυτή τη φορά υπάρχουν πολλά μπουρδέλα. Ε δεν ήθελα και πολύ για να σκεφτώ ότι οι «τρενατζήδες» έχτισαν το σταθμαρχείο εκεί μόνο και μόνο για να πηδάνε αβέρτα. Μερικές φορές μάλιστα που το τρένο έκανε μια μεγάλη καθυστέρηση στο συγκεκριμένο σταθμό ήμουν σίγουρος πως ο υπάλληλος της αλλαγής (πως λέμε ο άνεμος της αλλαγής) είχε ξεχαστεί λίγο παραπάνω και αυτός πάντα για να με επιβεβαιώσει ερχόταν με γρήγορο βήμα και ήθελα να του φωνάξω «Άξιος - Άξιος» γιατί εν τω μεταξύ είχα μάθει πως όταν κουτούπωνε ο Γκουσγκούνης στο σινεμά όλοι από κάτω φωνάζαν αυτή τη λέξη ώσπου έγινε και ταινία με τίτλο «Ήταν Άξιος» αλλά μάλλον κωμωδία μπορείς να τη χαρακτηρίσεις και όχι τσόντα. Τέτοιες ταινίες μπορεί να απολαύσει κανείς στο κλασικό ραντεβού του Gagarin 205 με το ελληνικό πορνό στο αντίστοιχο φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε χρόνο για να τιμηθούν οι δοξασμένοι ήρωες του παρελθόντος. Στο Gagarin που τώρα διοργανώνονται συναυλίες και παίζουν οι Madrugada γι’αυτό πάτε μια βόλτα το Σάββατο καλά θα είναι αλλά πιείτε μόνο μπύρα γιατί τα ποτά είναι ολίγον τι μπόμπες για να βγουν πρωτίστως τα έξοδα. Στο Gagarin λοιπόν σίγουρα έχετε παρατηρήσει όλοι το κεκλιμένο κάπως επίπεδο το οποίο όταν αρχίζουν και πέφτουν τα ποτά γλιστράει περισσότερο είναι επικίνδυνο και άλλα πολλά σε κάθε περίπτωση όμως μας θυμίζει σινεμά. Ε και σινεμά ήταν αλλά για ταινίες αμερικάνικες ή γαλλικές αυστηρά και μόνο για ενηλίκους. Ο γιος του Χάρυ Κλυν που δεν κληρονόμησε κανένα ταλέντο από τον πατέρα του είπε να γίνει παραγωγός συναυλιών και άρχισε ο Χάρυ να τσοντάρει (κάνει και ρίμα αυτό προσέξτε το). Γενικώς η Astra πάει κατά διαόλου αλλά οι συναυλίες ευτυχώς συνεχίζονται. Εκεί είχε γίνει και το τελευταίο πάρτυ της ομάδας Pure την οποία ειδικά η παλαιότεροι θα πρέπει να θυμούνται και να έχουν χορέψει και με τις μουσικές της. Βέβαια τον καιρό εκείνο πήγαινες και στο decadence και πέρναγες ωραία, τώρα ούτε απ’έξω δεν αξίζει να περάσεις αλλά τι να κάνουμε όλα τα πράγματα αλλάζουν. Τότε και το Θηρίο ήταν καλό, είχε και τον πιο παράξενο πορτιέρη, τώρα επίσης δεν αξίζει, είχα πετύχει κι έναν μπάρμαν στο νηπιαγωγείο ο οποίος δούλευε στο Θηρίο τις καλές εποχές και για να τις θυμηθούμε γίναμε τύφλα από τα σφηνάκια και τα ποτά. Μας ξετίναξε ο πούστης αλλά κι εμείς δεν ήταν δυνατόν να τον προσβάλλουμε με βάναυσο τρόπο, όχι δεν ήταν. Πάντα ένα πρόβλημα ήταν τι θα κάνουμε και την πρωτοχρονιά. Ε και πάντα υπήρχε η κλασική επιλογή για το πάρτυ των Πετραλώνων (σαν τον άνθρωπο ένα πράγμα) που πήγαινες το ποτό σου, έπαιρνες τα κουπόνια σου και μπορούσες να πιεις μετά δέκα ποτά. Μερικές φορές ανταλλάσσαμε κουπόνια μεταξύ μας, όχι ότι είχε και καμία ιδιαίτερη διαφορά αλλά έτσι για να γίνεται και λίγο ντόρος. Πάλι καλά δηλαδή που δεν τα παίζαμε και στο black jack το οποίο υπό συνθήκες θα μπορούσε να ήταν μια πάρα πολύ καλή ιδέα. Γενικώς από ιδέες άλλο τίποτα επομένως καλό θα ήταν να πίναμε ένα δροσερό κοκτέιλ για να χαρούμε τη γιορτή και τα διάφορα συμβάντα που έπονται έτσι κι αλλιώς ποτέ δε ξέρεις τι σου ξημερώνει αν και σήμερα που σηκώθηκα ο καιρός ήταν πιο κρύος απ’ ότι θα περίμενα και ανοίγοντας το παράθυρο για να αεριστεί το δωμάτιο έφυγα τρέχοντας για την κουζίνα να φτιάξω καφέ αφού άρχισα να κρυώνω επικίνδυνα. Τελικά ο καφές δε με έχει κάνει ακόμη να ξυπνήσω, πρέπει να φτιάξω και κάτι τσιπούρες σήμερα οπότε Αθηναίε αν έχεις καμία κατάλληλη συνταγή οφείλεις να την καταθέσεις πριν αρχίσω το καθάρισμα των ψαριών και τα πετσοκόψω. Τι άλλο; Το νέο άλμπουμ των strokes δε με ενθουσίασε.