Να τα μας! Αρχίσαμε...

Όχι δεν πρόκειται να σας διηγηθώ το γνωστό ανέκδοτο. Πρώτον γιατί δεν έχω χρόνο και δεύτερον διότι δεν τα λέω καλά τ’ανέκδοτα, χάνουν στην απόδωση κι έτσι είναι κρίμα να το χαραμίσω διότι πρόκειται περί σπουδαίας περίπτωσης σίγουρα. Άλλο είναι το ζήτημα που με βασανίζει και που έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί τόσο εμένα όσο και τους επιφανέστατους συναδέλφους γνωστούς παπαρολόγους με ντοκτορά, υποτροφίες, διακρίσεις και κυρίως ίντριγκες. Πολλές ίντριγκες, πάνω από δέκα κιλά ίντριγκα καταναλώνουμε κάθε εβδομάδα για να διατηρούμαστε σε φόρμα. Θυμάμαι κι εκείνες τις φρυγανιές τις φόρμα, έπαιρνα για ένα διάστημα μπας και φτιάξω κανένα γραμμωμένο σώμα αλλά δεν έκαναν δουλειά. Μούφα, αυτά που λένε στις διαφημίσεις μην τα πιστεύετε. Ένα πάκο φρυγανιές έτρωγα τη μέρα και φως δεν είδα. Στο πνέυμα λοιπόν των Χριστουγέννων ο γνωστός Αυστραλός καλλιτέχνης με Κυπριακή καταγωγή που ακόμα ψάχνει να βρει αν το επώνυμο είναι το Γιώργος ή το Μιχάλης και το ακόμα πιο γνωστό του τραγούδι Last Christmas I Gave you my Heart το οποίο κανονικά μπορεί να σε στείλει στο φρενοκομείο μιας και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αρχίζουν και το παίζουν ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, μαγαζιά για ψώνια, ο δήμος από τα μεγάφωνα, τα παιδιά στα φανάρια, καφετέριες, πλανόδιοι με λατέρνες, ringtone στα κινητά και δε συμμαζεύεται. Κάθε χρόνο όλοι ασχολούνται με τα περσινά Χριστούγεννα! Τι μανία κι αυτή! Τόσο καλά περάσατε δηλαδή πέρυσι; Και φέτος; Τίποτα; Δεν παίζει γκόμενα, δεν παίζουν φράγκα για εκείνο τα ταξιδάκι, σας κουβαλήθηκε και η θεία Ευλαμπία από το χωριό, είναι και με άδεια εκείνος ο αχώνευτος ξάδερφος από το στρατό και δεν προλαβαίνει να πάει στο χωριό γι’αυτό θα σας κατσικωθεί; Ωραία, είναι χάλια τα πράγματα, είναι ανάγκη να τα κάνετε χειρότερα ακούγοντας αυτή τη μαλακία; Ήμαρτον αδέρφια! Πείτε όχι στον πόλεμο, ναι στον έρωτα, όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή και πετάξτε το cd από το παράθυρο, σβήστε το mp3, τσαλαπατήστε την κασέτα και αντισταθείτε από αυτήν την αρρώστεια. Προτίνω η 28η Δεκεμβρίου να θεσπιστεί η παγκόσμια μέρα κατά του «Last Christmas» και να σπάμε όλοι κασετόφωνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Φέτος δηλαδή ο Τζωρτζ θα ψάξει να βρει κάποιον σπέσιαλ γιατί ο περσινός του βγήκε ξινός. Την επόμενη μέρα μην τον είδατε τον Παναή. Πάρε ένα σπέσιαλ ουίσκυ να πνίξεις τον πόνο σου βρε αδερφέ, τι κάθεσαι και γράφεις τραγούδια; Χρονιάρες μέρες; Αυτά έκαναν και οι Πυξ Λαξ και είδες που κατάντησαν. Επαναλαμβάνω, φέτος λέμε όχι στο Λαστ Κριστμας, ζούμε το σήμερα, απαιτούμε βασικό μισθό ανειδίκευτου εργάτη στα 1300 ευρώ, άυξηση των δαπανών για την παιδεία στο 35%, σύνταξη επίσης στα 35 και απελευθέρωση του αναρχικού λεβέντη μας Νίκου Καρπούζα που γιόρταζε χθες και δεν κέρασε ο παλιοτσιφούτης. Βάλτε καλύτερα Πωλίνα ν’ακούσετε που είναι και πιο επίκαιρη! Λύσσα με αυτό το Last Christmas. Λύσσα!