Saturday, December 03, 2005

Στου παραδείσου τα μπουζούκια

Ο Γιαννάκης ετοιμαζόταν από καιρό γι’ αυτό το ταξίδι με τους γονείς του στην Πενσυλβάνια. Ο ίδιος προτιμούσε την Τρανσυλβανία, χώρα του Δράκουλα γνωστού και ως Βλαντ Τσέπες όμως οι γονείς του άνθρωποι της εκκλησίας και οι δύο δε μπορούσαν να τον παν σε ένα τέτοιο μέρος του οποίου η σκέψη και μόνο σου προκαλούσε ανατριχίλα. Θυμάμαι εκείνη τη φορά που είχαμε βγει έξω μ’έναν από τους Ρουμάνους που είχαν έρθει για εκπαίδευση. Ήταν πάνω κάτω στην ηλικία μου και κυριολεκτικά τρελλαμένος. Όταν του είπα ότι θα έρθει και μια φίλη μου μαζί πέταγε από τη χαρά του. Συναντηθήκαμε κάποια στιγμή αργά το βράδυ και περιμέναμε τη Χριστίνα η οποία ως συνήθως είχε αργήσει λιγάκι. Ήρθε φορώντας μια μακριά φούστα κι ένα αβυσσαλέο ντεκολτέ. Ο Τζίμι έπαθε την πλάκα της ζωής του με τα βυζιά της Χριστίνας αν και επέμενε ότι οι Ρουμάνες είναι σαφώς ανώτερες σε ομορφιά κι ότι εδώ στην Ελλάδα όλο γυναίκες με τεράστιο κώλο βλέπει. Καταλαβαίνω τώρα γιατί οι περισσότεροι προτιμάνε τη Ρουμανία για σπουδές σε σχέση με τα άλλα κράτη του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Μπήκαμε στο αγαπημένο μου μπαράκι της περιοχής, έπαιζε μουσική κι ένας φίλος, μας κέρασαν και κάτι σφηνάκια, εντυπωσιάστηκε ο Τζίμι και τη Δευτέρα έλεγε στο στρατόπεδο «he is a man of respect» δείχνοντας εμένα. Αυτό όμως που τον εντυπωσίασε ακόμη περισσότερο ήταν η Χριστίνα η οποία γενικώς ήταν μια αεράτη γκόμενα και σε κάποια φάση εκδήλωσε την επιθυμία να πάμε στο Μέμφις. Εγώ δεν πολυγούσταρα και της είπα ότι θα μπορούσα να τους πάω αν δεν είχε πρόβλημα να μείνει με το Τζίμι. Εκείνη δεν είχε κανένα πρόβλημα να μείνει με το Τζίμι αλλά προσπάθησε σε όλη τη διαδρομή να μου αλλάξει γνώμη. Εγώ είχα αποφασίσει ότι θα πήγαινα σπίτι κι έτσι φτάνοντας έξω από το μαγαζί μου άρπαξε τα κλειδιά από το αυτοκίνητο κι άρχισε να τρέχει. Είπα στο Τζίμι να μείνει εκεί και να το προσέχει και ρίξαμε ένα κυνηγητό γύρω από το Χίλτον. Κάναμε και μια στάση στην καντίνα για ένα βρώμικο και ξαναγυρίσαμε στο αυτοκίνητο όπου ο Τζίμι άκουγε ραδιόφωνο και πειραματιζόταν με τη λέξη μαλάκας και τα παράγωγα της καθώς με είχε ακούσει να φωνάζω «Έλα ρε Χριστίνα κόψε τις μαλακίες». Τελικά η Χριστίνα μου ζήτησε συγγνώμη και πήγε με τον Τζίμι στο μαγαζί. «She’s not a girl for the money» μου είπε τη Δευτέρα εντυπωσιασμένος από το γεγονός πως πλήρωσε εκείνη στην είσοδο. Το ‘φερε από εδώ, το πήγε από εκεί, δεν κατάφερε τίποτα ο καημένος αλλά επέμεινε στο να ξαναβγούμε με τη Χριστίνα. Εκείνη βέβαια που κατάλαβε τις προθέσεις του, ήθελε να το αποφύγει κι έτσι έγινε. Τον έβγαλα άλλη μία φορά μαζί με κάτι φίλες που όμως ήταν πολύ brit-pop για τα γούστα του κι έτσι μέχρι να φύγει έμεινε με τον καημό της Χριστίνας. Ίσως είναι καιρός να την πάρω κανένα τηλέφωνο αυτήν την κοπέλα, από τότε έχουμε να τα πούμε!