Monday, December 12, 2005

Driving Away from Home

Πηγαίνοντας στο φούρνο για καμία τυρόπιτα τέθηκε αυτόματα το δίλλημα για κορν-φλέικς από το απέναντι σουπερ-μάρκετ ή και καμία βοτκίτσα ενδεχομένως ποτέ δε θα μπορούσα να πω όχι σ’ένα πλήρες πρωινό. Τελικά θυμήθηκα ότι βότκα είχα και σπίτι επομένως πετάχτηκα στην κάβα για να πάρω ξηρούς καρπούς και γύρισα σπίτι για τη σχετική προετοιμασία. Ευτυχώς υπήρχαν και παγάκια κι έτσι έβαλα ένα ουίσκυ τελικά και κάθισα στο σαλόνι να το απολαύσω δίπλα στο τζάκι το οποίο δεν είχα ανάψει αλλά μου άρεσε να το κοιτάω γιατί θυμόμουν τα λουκάνικα που είχα ψήσει εκεί την προηγούμενη μέρα κι ένα χαμόγελο ευδαιμονίας απλωνόταν στα χείλη μου. Θυμήθηκα ότι ήθελα να κουρευτώ κιόλας αλλά δεν είχα καμία όρεξη να σηκωθώ για να πάω στο Γιάννη το Σφαγέα Δευτεριάτικα όπου θα έπρεπε ν’ακούσω και τι έκανε ολόκληρο το Σαβ/κο. Από αυτήν την άποψη η Τρίτη είναι σίγουρα μια καλύτερη μέρα για να πας κι έτσι έδωσα μια αναβολή στο εγχείρημα για να σκεφτώ κιόλας τη μεταμοντερνιστική τεχνοτροπία θα ήθελα να εφαρμόσω αυτή τη φορά στο μαλλί μου κοινώς αν θα τα πάρω με την ψιλή ή όχι. Έβαλα μουσική κι άρχισα να χορεύω ένα όμορφο βαλσάκι μόνος μου έτσι για να διατηρηθώ σε φόρμα, ένα από τα πολλά πράγματα που πρέπει να κάνω αλλά διαρκώς ξεχνώ. Μιλώντας για μνήμη θυμήθηκα όταν είχα δει τον άνθρωπο ελέφαντα μια ταινία που σίγουρα μου άρεσε και είναι και αρκετά διδακτική και θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να την έχει δει κι απ’ότι μαθαίνω τώρα κυκλοφορεί και σε dvd επομένως δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Ένας υπνάκος τώρα θα ήταν ότι πρέπει αλλά σκέφτομαι ότι πριν μία ώρα σηκώθηκα οπότε δε θα ήταν και πολύ καλή ιδέα αλλά εγώ τον έριχνα ευχαρίστως. ζζζζζζ...ζζζ...ζζ...ζζζζζζζζζζ...ζζζ...ζζζζζ...ζ....ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ