Ως πότε;

Η κοινή γνώμη, μια κοινή μια πόρνη έλεγε ο Πανούσης σε κάποιο τραγούδι του και ήρθαν οι μέρες που πραγματικά με τρομάζουν με τα όσα παρακολουθώ και τα όσα γίνονται σε αυτό το βωμό προς τέρψιν αυτής της γνώμης. Είχαμε ακούσει όλοι για την επίθεση του δικού μας Ρομπέν των Δασών, Μάκη Τριανταφυλλόπουλου προς τη γυναίκα του μεσιε Φυντανίδη για μια υπόθεση που ήδη είχε πάρει το δρόμο προς τη δικαιοσύνη, προτού τη βγάλει ο Μάκης στον αέρα. Επομένως λογικά σκεπτόμενοι δε μπορούμε να μιλάμε για μια αποκάλυψη του τρομερού αυτού δημοσιογράφου που οδήγησε την υπόθεση στα δικαστήρια. Ποια ήταν η κοινή τακτική που ακολουθεί ο Μάκης σε παρόμοιες εκπομπές; Δεν υπάρχει αντίλογος. Παρουσιάζει τη δική του εκδοχή και μετά αφήνει την κοινή γνώμη να βγάλει τα συμπεράσματα της. Είναι παροιμιώδης πια η έκφραση «Τα συμπεράσματα δικά σας, αγαπητοί τηλεθεατές». Είναι δυνατόν ποτέ εγώ να σου παρουσιάσω το μαύρο, να ζητήσω μετά τη γνώμη σου και να μου πεις ότι είναι άσπρο; Εμείς αυτό στο χωριό μου το λέμε αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης κι όχι ενημέρωση. Όσες εκπομπές κι αν παρακολούθησα, βλέπω την ίδια τακτική. Τις προάλλες σε ένα άλλο θέμα βγάζει έναν άνθρωπο τηλεφωνικά στον αέρα που του λέει ότι έχει χαρτιά από τον Άρειο Πάγο που αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτά που ισχυρίζεται ο μεσιε Μάκης. Ζήτησε ο Μάκης αυτά τα χαρτιά; Ζήτησε τις αποδείξεις; Όχι. Αφού είχε προαποφασίσει ότι αυτή η υπόθεση ήταν έτσι όπως την παρουσίασε, πάει και τελείωσε. Δε μπορεί να βγαίνει ο άλλος ο άνθρωπος τον οποίον και διαπομπεύει, να του καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα και ο Μάκης να το δεχτεί. Γιατί τότε κλονίζεται η δικιά του αξιοπιστία. Γιατί το ίδιο γίνεται και σε άλλες εκπομπές και δε μπορούν το Μάκη να τον αμφισβητούν. Αφού έτσι το’πε, έτσι είναι. Να’στε καλά κύριε Μάκης μας, ευχαριστούμε που μας ενημερώνετε και ξέρουμε τι μας γίνεται. Ο Θεός να σας έχει καλά κύριε Μάκη μας να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο σας. Κι όταν τα πτώματα επί των οποίων πατάτε σχηματίσουν βουνό μην ανησυχείτε, θα βάλουμε στην κορυφή το θρόνο σας για να μας αγναντεύετε από εκεί ψηλά τυλιγμένος στο πανάκριβο άρωμα σας της βρώμας και της δυσωδίας.