Getting High

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Θα μπορούσε κανείς να το περιγράψει σαν μια ρώσικη ρουλέτα ή σαν ρώσικη σαλάτα μεγάλη διαφορά δεν έχουν αυτά τα δύο κυρίως όσον αφορά το αποτέλεσμα όπου σε κάθε περίπτωση δικαιούσαι να πεις ότι τα κάναμε σαλάτα. Κι έμεινε η γάτα που την λέγαν σερενάτα την οποία εγώ προτιμούσα σε σχέση με τη σοκοφρέτα. Να ήταν το κόκκινο αυτό το πορφυρό το χρώμα της συσκευασίας; Να ήταν η ζιγκ-ζαγκ γραμμή που αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν ένα σπινιάρισμα στη σοκολάτα; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα τώρα που έχω πήξει στα τυριά και τα γάλατα μου έχει φύγει κάθε διάθεση για σοκολάτα. Βεβαίως η διάθεση θα φτάσει το peak της μετά την ενάτη βραδινή όπου τα πλήθη θ’αρχίσουν να συρρέουν για τον εορτασμό της δεύτερης τσελιγκιάδας 2005 με το κωδικό όνομα «διπλή χαρά στον κώλο μας». Η σύνθεση θα είναι απαράμιλλου κάλλους κι ευφυϊας. Κοινώς θα κάνει πάταγο αν και μεταξύ μας ελπίζω να μη χιονίσει και πιάσει πάγο κάτω το οδόστρωμα γιατί που να φεύγουν μετά τα παιδιά απ’τα ορεινά της στάνης θα την έχω την ανησυχία όχι γι’αυτούς βεβαίως αλλά κυρίως για να μη μου προγκίξουν τα πρότα. Όλοι στη στρούγκα λοιπόν όπως έλεγε κι εκείνο το θρίλερ με τη Τζόντι Φόστερ και τον Άντονι Χόπκινς που ενώ ο κανονικός του τίτλος ήτο «Μούγγα στη Στρούγκα» ατυχώς μεταφράστηκε στην Ελλάδα ως «Η σιωπή των αμνών» γεγονός που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Αντικειμενικά μιλώντας το μούγγα στη στρούγκα ήταν πιο δόκιμος τίτλος αλλά ας όψονται οι διαπλεκόμενες κινηματογραφικές εταιρίες και τα βρωμερά συμφέροντα τους. Αγόρασα και Φέρι που συμφέρει και θα κάνω το τεστ με τα πολλά πιάτα για να σας πω αν στη βιλαρίμπα και το βιλαμπάχο κάνουν κανένα τεστ της προκοπής ή μαλακίζονται. Έχω πάρει βεβαίως χάρτινα πιάτα μιας χρήσης αλλά γιατί να φανώ ρατσιστής; Ένα πλυσιματάκι θα τους το ρίξω διότι δε θέλω να κάνω διακρίσεις. Φωτογραφίες από το μπουφέ θα κοσμήσουν τη cyber στάνη εν ευθαίτω χρόνο. Φωτογραφίες από τους μπούφους που θα την επισκεφθούν μόνο σε περίπτωση που θα έχουν κάποια σημειολογική σημασία. Διότι αυτό είναι το πρόβλημα. Είχες κάποτε μια παρέα. Στην πορεία αλλάξατε ρότα, άλλος έπιασε τη στάνη, άλλος παντρεύτηκε, άλλος είναι χειρότερα κι από παντρεμένος και τεχνηέντως τους αποφεύγεις. Έλα όμως που με κάποιους έχεις καλές σχέσεις κι αν δεν καλέσεις τον έναν θα το μάθει ο άλλος και θα γίνει της πουτάνας. Σε πρήζουν και οι άλλοι φώναξε τον κι αυτόν θα γελάσουμε. Με τα χάλια σας. Φέτος από τη διαδικασία απέκλεισα ήδη τέσσερα άτομα μέχρι να φτάσω τα τριάντα θα έχουμε μείνει 2-3 όλοι κι όλοι από εκείνη την παρέα. Υπομονή μέχρι τότε λοιπόν. Αλλά για τις φιλίες θα αναφερθούμε σε άλλο ποστ εκτενέστερα για να μη σπιλώσουμε την προετοιμασία της τσελιγκιάδας. Έχω να ετοιμάσω και soundtrack!