Πωλείται

Έχω ανοίξει τέντα τα παραθυρόφυλλα και λιάζομαι σαν τη σαύρα περιμένοντας το Μητσάρα από απέναντι να φέρει κάτι ανανάδες που του έστειλε η θεια του η Μαριγούλα από την Κρήτη. Έχω κι έναν σουγιά κειμήλιο από τον παππού μου και πολύ γουστάρω να απλώνω τη σεζλόνγκ μου μέσα στο δωμάτιο, να με χτυπάει ο ήλιος και να καθαρίζω ανανάδες. Ο Μητσάρας είναι πολύ νευρικός τύπος, ίσως ο πιο νευρικός της γειτονιάς και είναι σίγουρα ο καλύτερος συμβουλάτορας αν θες ν’αγοράσεις μηχανή και ειδικά μεταχειρισμένη. Εγώ πέρυσι δύο φορές που άρχισα να το σκέφτομαι για να γλιτώσω από την ταλαιπωρία με το μποτιλιάρισμα και το παρκάρισμα έμαθα τα δυσάρεστα για δύο φίλους και μου κόπηκε ο βήχας. Με αποτέλεσμα σήμερα να σκέφτομαι ν’αλλάξω αυτοκίνητο και είμαι μεταξύ ενός Toyota Corolla κι ενός VW Golf, με τον Ιάπωνα μέχρι στιγμής να κερδίζει τις εντυπώσεις αλλά μετά τη Ρεχάγκελ εποχή ένα γκολφάκι δε θα ήταν και άσχημη επιλογή. Άσχημη ήταν η θεια του Μητσάρα η Μαριγούλα αλλά είχε τεράστια στήθη κι όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε στη γειτονιά κάναμε την προσευχή μας για να έρθει να παίξει μαζί μας μήλα. Μόνη και ατυχής η θεια η Μαριγούλα είχε αναλάβει όλα τα αρσενικά παιδιά της γειτονιάς και μάλιστα αφιλοκερδώς. Φυσικά ο Μητσάρας είχε και τα πρωτεία αλλά και την ευκολία αφού έμενε στην ίδια πολυκατοικία, είχαν και συγγενικούς δεσμούς, όλα ήταν μια χαρά. Χαρά που κάναμε εμείς όταν μας αφήναν οι γονείς μας στη Μαριγούλα για κάποια οικογενειακή υποχρέωση, άλλο πράγμα, δε λέγεται. Κι όταν φτάσαμε στη Δευτέρα λυκείου μάθαμε ότι η Μαριγούλα παντρεύεται και τα μαζεύει για το Ρέθυμνο. Είχαμε πάει και μια χρονιά διακοπές με το Μητσάρα αλλά τίποτα δεν ήταν όπως παλιά κι αυτό φάνηκε τόσο από το γεγονός ότι για πρώτη φορά δεν κοιμηθήκαμε όλοι μαζί στο ίδιο το κρεβάτι, όσο και από την απροθυμία της να μας ταΐσει σταφυλάκια στο στόμα και γενικά να μας περιποιηθεί. Έκτοτε δεν έχουμε νέα από τη Μαριγούλα εξόν από κάτι κάρτες που ανταλλάσσουμε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα χωρίς όμως σουβλιστό αρνί και κοκορέτσι που προσωπικά μου αρέσουν τόσο πολύ που να τα χέσω όλα τα γκουρμέδικα και τα τοιαύτα, αρπάζω τη ξυλόσουβλα, πιάνω κι ένα απ’τα μανάρια και ρίχνουμε και τις στροφές μας καθώς περιμένουμε να πέσει η φωτιά από τα κλήματα γιατί χωρίς κλήμα μην περιμένεις να φας νόστιμο αρνί. Θα είναι κρίμα η προσπάθεια και μόνο, θα πάει και χαμένο το αρνάκι. Τζάμπα το σφάξιμο δηλαδή και οι συγκινήσεις. Σήμερα είμαι πολύ συγκινημένος ασχέτως αν δε φαίνεται. Επιτέλους βρέθηκε κι ένας φίλος μου να με κάνει υπερήφανο με μια απόφαση του που ποτέ δεν περίμενα ότι θα πάρει. Κι όμως το έκανε. Και να πω ότι διαβάζει και το blog? Ιδέα δεν έχει οπότε παίρνει διπλή αξία η κίνηση του. Μπράβο φίλε μου έκανες ματ! Κι ας ήσουν εσύ ο βασιλιάς που θυσιάστηκε. Μπαγασάκο, όλο εσένα σκέφτομαι από την ώρα που με πήρες τηλέφωνο και κάθομαι σα χάνος να καθαρίζω κάστανα και ανανάδες με το Μητσάρα τον ανιψιό της Μαριγούλας. Τα κάστανα είναι της εποχής και τα προτιμώ αλλά το προτείνω κιόλας μαζί με βούτυρο, μέλι και ξυνόγαλα. Σε πολλούς δεν αρέσει αλλά είναι θρεπτικό και αν ρίξεις μέσα μια σταγόνα κονιάκ γίνεται άλλο πράγμα θεσπέσιο. Λίγο τζατζίκι λείπει μόνο για να ολοκληρωθεί η οπτασία αλλά θα μεριμνήσουμε και γι’ αυτό. Ξεκινάει εμφανίσεις και η Αννούλα του χιονιά η Βίσση, σπεύσατε αδέρφια.