If Things Were Perfect

Η εισαγωγή του Ταμιευτηρίου, εντός του 2006 και του Αεροδρομίου Αθηνών στο Χρηματιστήριο είναι οι επόμενοι στόχοι της κυβέρνησης στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, όπως τους περιέγραψε ο Γ. Αλογοσκούφης από τη Ν.Υόρκη όπου πραγματοποιεί επίσκεψη.

Ο κύριος Αλογοσκούφης πρόσφατα διάβασε το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου "Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης" ενώ άκουγε και το τραγούδι του Moby "If Things Were Perfect", αναλογιζόμενος πάντα την ελληνική οικονομία. Ο μεσιέ Αλογοσκούφης νοίκιασε μια παλιά Ολντσμομπίλ κι άρχισε να γυρνάει από βενζινάδικο σε βενζινάδικο σε όλη τη νεουορκέζικη επικράτεια. Αφού διαπίστωσε ιδίοις όμασι ότι οι τιμές στο αμέρικα είναι πολύ πιο ακριβές από την φτωχή πλην τίμια Ελλάδα αποφάσισε να προβεί σε ανάλογη δήλωση. Κυριολεκτικά στο παρα ένα (όσο δηλαδή χρειάστηκε τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η ΑΕΚ για να βρεθούν από τον παράδεισο στην κόλαση) στενός του συνεργάτης του υπενθύμισε πως μονάδα μέτρησης στην Αμερική για τη βενζίνη είναι το γαλόνι και τότε ο μεσιε υπουργός έβαλε το "Attack of the Ghost Riders" των "The Raveonettes" από το πρώτο μίνι LP τους με τίτλο "Whip It On". Αφού μπούκαρε η CIA και το FBI στο δωμάτιο του, φοβούμενοι νέο τρομοκρατικό χτύπημα των γκοστ ράιντερς, άρχισε να σκέφτεται καλύτερα αυτό το θέμα με το μίνι. Τα νέα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης θα προωθήσουν το μίνι-μισθό, τις μίνι-διακοπές, τις μίνι-αυξήσεις, τις μίνι-φοροελαρύνσεις και θα καθιερώσουν τη μίνι φούστα για να κάνουμε οικονομία στα υφάσματα τώρα που κλείνουν και τα κλωστήρια Πρεβέζης.

Κατα τ'άλλα ο κος Αλογοσκούφης περιμένει τον dj Κ.Α να του χτυπήσει την πόρτα και να τον πάρει από εκεί ακούγοντας πάντα στη διαπασών το γνωστό καψουροτράγουδο "Last night a dj saved my life".

Θαλασσογραφία

Είναι κάποιες στιγμές που θαρρείς ότι ο χρόνος σταματά. Σου κουνάει το δάχτυλο κι εσύ σκέφτεσαι «τι θέλει να πει τώρα ο μπαγάσας;». Τον κοιτάς όσο ζόρικα μπορείς για να του δείξεις ότι έχεις το πάνω χέρι. Αυτός δε μασάει κι αρχίζει τα δικά του κόλπα, «έλα δικέ μου κάτσε άραξε, έχει προβολή τώρα, θα περάσουμε ωραία». Προς στιγμήν αδυνατείς να κατανοήσεις το βαθύτερο νόημα αλλά όταν σου φέρνει ποπ-κορν, κόκα-κόλα και κάτι παλιο-νάτσος με τυρί αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για κανονικό flashback και ψιλοζορίζεσαι. Δε χάνεις την ευγένεια σου όμως και τον ρωτάς «θα μπορούσα να έχω ένα ουίσκυ παρακαλώ;», ξέρεις ότι δε μπορεί να σου χαλάσει χατήρι και σε ρωτάει αν έχεις κάποια προτίμηση, εσύ του διευκρινίζεις ότι θέλεις κάποιο καλό κι αυτός σου προτείνει dimple ή chivas. Τον αιφνιδιάζεις ζητώντας ένα Oban κι αυτός παρόλο που δέχεται την ήττα στην πρώτη μάχη, τσακίζεται χαρούμενος για την επιλογή σου να στο φέρει. Κάθεσαι λοιπόν αναπαυτικά κι αυτός ξεκινάει αλλάζοντας διαδοχικά μπομπίνες. Κάνεις μικρά βηματάκια προς τα πίσω και συνεχίζεις να βγαίνεις κερδισμένος. Δε μετανιώνεις, δε ξεχνάς, κάθεσαι στη μέση κι όλοι σχηματίζουν ένα κύκλο γύρω σου. Τους κοιτάς έναν έναν στα μάτια και σκέφτεσαι το δρόμο που τράβηξε ο καθένας τον τελευταίο αυτό χρόνο. Τις μεγάλες και σημαντικές αλλαγές που έγιναν. Κι έρχεται η σειρά της αφορμής για έναν πόλεμο και δύο μεγάλα έπη. Θα μπορούσε να είναι μικρή ή θα μπορούσε να είναι μεγάλη...









Days of wine and roses...

Τίγρης και Δράκος...

...ή αν προτιμάτε Τίγρης εναντίον Δράκου σημειώσατε 2. Βέβαια αυτήν ήταν μόνο μία μάχη, ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμη αλλά η νίκη δεν παύει να είναι σημαντική έτσι κι αλλιώς. Για τον μεσιέ Δράκο έχουμε κάνεις τις αναφορές μας στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι άλλος από τον Παναγιώτη Γιαννάκη κι εδώ σε αυτό το σημείο καλούμαι να προβώ σε μια σημαντική αποκάλυψη. Είναι καλοκαιράκι κι ο Παναγιωτάκης, αμούστακο παλικάρι ακόμα αλλά με δύναμη και νεύρο γιατί μόλις έχει μπει στην εφηβεία, ακολουθεί τους γονείς του για τις πατροπαράδοτες οικογενειακές διακοπές. Εκείνη τη χρονιά ο προορισμός ήταν η Κύπρος. Οι γονείς του Παναγιώτη που δεν είχαν στον Ήλιο μοίρα, βρήκαν κάτι φτηνά εισιτήρια με την εταιρία Ήλιος κι αποφάσισαν να προσφέρουν στον Παναγιωτάκη ένα καυτό καλοκαίρι διότι ως γνωστόν στην Κύπρο το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο σε καθημερινή βάση. Βεβαίως το καλοκαίρι αυτό εκτυλίχθηκε καυτό από κάθε άποψη και σε αυτό θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Με τα κουπόνια της εργατικής εστίας το Γιαννακέικο έκλεισε μια πολυτελή σουίτα στην Αγία Νάπα διότι ένας ψυχαναλυτής τους είχε προτείνει το συγκεκριμένο μέρος ως το μοναδικό αντίδοτο για να ξεπεράσει ο μικρός Παναγιωτάκης τη φοβία που είχε με τη λέξη μάπα. Συχνά πυκνά άκουγε από τα άλλα παιδάκια στο σχολείο εκφράσεις όπως: είσαι μάπας, μα τι μάπα είναι αυτή που έχεις, πάρτα όλα στη μάπα, θα φας μάπες κλπ κλπ. Εκεί λοιπόν ο Παναγιωτάκης ο οποίος είχε ήδη πάρει μπόι και γι’αυτό τον φωνάζανε και γουόντερ-μπόυ με αποτέλεσμα η Σέγκα αργότερα να τον κάνει βιντεοπαιχνίδι αλλά αυτός από τακτ ποτέ δεν διεκδίκησε τα πνευματικά του δικαιώματα. Εκεί λοιπόν (δις) γνώρισε μια φτωχή πλην τίμια καμαριέρα την οποία φανταζόταν γυμνή πάνω στη συρταριέρα. Ένα μοιραίο πρωινό που ο Παναγιωτάκης δεν είχε όρεξη για μπάνιο αποφάσισε να καθίσει στο δωμάτιο για να διαβάσει χαρούμενες διακοπές μη ξεχάσει κι όσα είχε μάθει την προηγούμενη χρονιά αλλά και για να προετοιμαστεί καταλλήλως για την επόμενη. Καθόταν ήσυχα ήσυχα λοιπόν και μελετούσε ώσπου άνοιξε αιφνιδίως η πόρτα και εμφανίσθει από το πουθενά η καμαριέρα για την καθημερινή της ρουτίνα, στρώσιμο κρεβατιών, άδειασμα στο καλαθάκι του μπάνιου, σκούπισμα, σφουγγάρισμα και γενική τακτοποίηση της σουίτας καθώς επίσης και ανατροφοδότηση του ψυγείου με σαμπάνιες, φράουλες και παγάκια. Εμφανώς ντροπιασμένη έσκυψε χαμηλά το κεφάλι της η καμαριέρα, κοκκίνησε σαν πατζάρι και άρχισε να στρώνει τα κρεβάτια με γρήγορες κι απότομες κινήσεις. Ο Παναγιωτάκης που κρυφά μέσα από τις χαρούμενες διακοπές διάβαζε Άρλεκιν ήταν προετοιμασμένος από καιρό γι’αυτή τη στιγμή.
-Θα σηκωθείτε σας παρακαλώ να στρώσω και το δικό σας κρεβάτι;
-Είναι απαραίτητο;
-Εμ είστε δύο μέτρα καλέ κύριε, δε μπορώ να το στρώσω με σας πάνω!
-Αν ανέβεις κι εσύ λες να είναι καλύτερα;
-Σας παρακαλώ! Τι είναι αυτά που μου λέτε;
-Έχεις ανάψει όσο κι εγώ;
-Όοοοχι!
-Και τότε γιατί είσαι κατακόκκινη σαν τον κώλο της μαιμούς;
-Γιααατί ντρέπομαι καλέ κύριε! Και θα μπορούσατε να πείτε σαν πατζάρι!
-Σιγά μην έλεγα και σαν παπάρι!
-Ο κύριος είναι πονηρός αν και μικρός.
Τότε με μια κίνηση πιβοτ και μια ριβερς ντρίμπλα ο Παναγιωτάκης βρέθηκε σφιχταγκαλιασμένος με την καμαριέρα να κουνιέται πάνω κάτω ώσπου αυτή του είπε ότι θα ήταν καλύτερα αν έβγαζε τη βερμούδα του κι αν την άφηνε κι εκείνη να βγάλει τα δικά της ρούχα. Ο Παναγιωτάκης που αυτό δεν το είχε διαβάσει αποφάσισε να γίνει πιο μελετηρός και πρόθυμα έκανε ότι του είπε η καμαριέρα. Υπο την καθοδήγηση της κατάφερε να της χαρίσει 6 ολόκληρα δευτερόλεπτα ηδονής γι’ αυτό έκτοτε διάλεξε και το συγκεκριμένο αριθμό για τη φανέλα του σ’ένα άθλημα που είχε σαφώς μεγαλύτερη διάρκεια. Η φτωχή πλην τίμια καμαριέρα από τακτ δεν ρώτησε τ’όνομα του Παναγιωτάκη αλλά έμαθε τα πάντα από τη ρεσεψιόν και της έκανε εντύπωση το επώνυμο Γιαννάκης. Το καλοκαιράκι πέρασε κι έφυγε μακριά να πάει στην Αυστραλία αλλά αυτός που ήρθε ήταν ο πελαργός γι’αυτό κι έγινε η μασκότ στο ευρωμπάσκετ 87. Ναι ήταν γεγονός, η φτωχή πλην τίμια καμαριέρα είχε μείνει έγκυος από τον μικρό αλλά νταβρατισμένο Παναγιωτάκη. Στο μαιευτήριο όπου τη ξεγεννήσαν η νοσοκόμα μόλις είδε το νεογέννητο αγοράκι φώναξε «Καλέ αυτό είναι μιαν οκκάν!». Και τότε η φτωχή πλην τίμια καμαριέρα φώναξε πιο δυνατά «Θέλω το παιδί μου να το βαφτίσω Γιαννάκη Οκκά κι ας πεθάνω!».
Σίγουρα ένα μεγάλο οικογενειακό δράμα όμως η τύχη τα έφερε από το σπέρμα ενός ευρωπαϊκού πρωταθλητή τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο να γεννηθεί ένας γεννημένος πρωταθλητής στο ποδόσφαιρο, εξ’ ου και μόλις πάτησε το πόδι του στο λιμάνι ο Ολυμπιακός πήρε νταμπλ παρόλο που έχουμε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Ένα μαράζι τρώει τον πατέρα Γιαννάκη, που δεν έχει ένα διάδοχο ν’αφήσει εποχή, μία μαγιά για το επόμενο μουντομπάσκετ αλλά σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες αν ο Ολυμπιακός χάσει κι από τη Ρεάλ θα διαδεχτεί τον Σόλιντ στην τεχνική ηγεσία του Θρύλου Α.Ε για να σταθεί κοντά στο γιο του. Κάθε λιμάνι και καημός...

Υ.Γ. Ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποστ με αφορμή τις δηλώσεις του Λιβέρη Ανδρίτσου ο οποίος έβαλε τις δύο καθοριστικές βολές με τις οποίες πήγε το παιχνίδι με τους Ρώσους στην παράταση. Ο άνθρωπος δήλωσε ότι πάλι καλά που τις έβαλα γιατί ακόμα θα με ρωτάγαν πως τις έχασα και γιατί. Βεβαίως στη συνέχεια τον ξεχάσαμε και θυμόμαστε μόνο τις δύο βολές του Καμπούρη αλλά ο Λιβέρης ήταν αυτός που θα βρίζαμε ακόμη αν είχε χάσει εκείνες της παράτασης. Ο Ζήσης που αποθεώνουμε θα ήταν εκείνος που θα βρίζαμε για την κακή επιλογή του στην τελευταία επίθεση με τη Γαλλία. Ο Διαμαντίδης που αποθεώνουμε θα ήταν εκείνος που θα βρίζαμε για το άστοχο τρίποντο στον ημιτελικό. Ο Γιαννάκης που αποθεώνουμε για το μαεστρικό του κοουτσάρισμα θα ήταν εκείνος που θα βρίζαμε για τις κακές επιλογές του, τις λάθος αλλαγές, τα τεράστια σφάλματα, τη μεγάλη ευθύνη για ένα παιχνίδι που στην πρεμιέρα κερδίσαμε με άνεση και στον ημιτελικό παραδοθήκαμε ανευ όρων. Αλλά όχι δε θα του περάσει, έχουμε και το μουντομπάσκετ για να τον στήσουμε στον τοίχο τον πούστη.

Σκουντης νο2 (short version)

Λοιπόν ο τύπος έδωσε ρεσιτάλ και χθες. Πέταξε αμέτρητα μαργαριτάρια αλλά εγώ θα επιμείνω σε ένα:
Στο διεστραμμένο μυαλό του Μιχάλη Κακιούζη.
Ο άνθρωπος τα είπε όλα.
Τι Ντε Σαντ και μαλακίες; Ποιός Φον Μαζόχ και αδερφοί Καραμαζωφ;
Μιχαέλ Ντε Κακιούζ ορμώμενος απ' την Τουλούζ.
Μα είναι δυνατόν; Αυτό το διεστραμμένο μυαλό. Γιατί; Επειδή έκανε μια δήλωση περι χρυσού μεταλλίου.
Χρυσό μετάλλιο = διαστροφή. Έτσι να το μαθαίνετε.
Και γαμώ τις διαστροφές.

Η πληροφορία της ημέρας όπως μας έρχεται από το μικρό λεξικό κωλότσεπης του Βασιλείου Σκουντή:
διαστροφή = η δήλωση κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου από την ελληνική ομάδα. Συνώνυμα: Φιλοδοξία, Έπαρση, Ενθουσιασμός.

Generation "Π"

Εκτός από πολύ καλό βιβλίο του Βικτορ Πελεβιν (κυκλοφορει από τις εκδόσεις Καστανιώτη) θα μπορούσε να ήταν και χαρακτηρισμός για τα καμάρια μας! Ποια είναι τα καμάρια μας; Μα φυσικά η μαγιά του ελληνικού μπάσκετ. Αυτοί που με 6ο παίκτη το Θεό πάνε για το θαύμα; Σπανούλης, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Κακιούζης και οι λοιποί. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω αγώνα με την περιγραφή του Σκουντή και του άλλου του Ζεν Πρεμιέρ. Δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν, βασανίζει τ'αυτιά μου αυτός ο άνθρωπος. Όλα όμως έχουν και την εξήγηση τους:

Ο Βασιλάκης ο Σκουντής όταν ήταν παιδί, είχε την ατυχία να μοιάζει με το Βασιλάκη τον Καίλα. Το στενό οικογενειακό του περιβάλλον δεν ήταν δυνατόν να μην αντιληφθεί αυτή την σχεδόν τρομακτική ομοιότητα και προσπάθησαν να προωθήσουν το τέκνο τους έτσι ώστε ν'ακολουθήσει μια λαμπερή κινηματογραφική καριέρα και γιατί όχι, και μερικά Όσκαρ για να κάνει περήφανη την Ελλάδα μας. Διότι αν μη τι άλλο ο Βασιλάκης ήταν (και παραμένει) πατριώτης. Όχι όμως πατριώτης όπως είχε δηλώσει κάποτε ο αρχιεπίσκοπος της πάσης κ.Χριστόδουλος. Αυτός απλά είχε προσπαθήσει να βρει συνώνυμα για μία λέξη που θα συναντήσουμε λίγο παρακάτω στο κουίζ της ημέρας.

Ήταν κρίμα λοιπόν να πάει χαμένο ένα τέτοιο πραγματικό και αυθεντικό ταλέντο κι έτσι οι γονείς του επεδίωξαν να έρθουν σ'επαφή με το μεγιστάνα των επιτυχιών του ελληνικού κινηματογράφου Νίκο Φώσκολο. Εκείνη την εποχή ο Νικολάκης βίωνε το δικό του καθημερινό προσωπικό δράμα διότι η ιδιωτική τηλεόραση δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί και όλοι ζούσαμε καλύτερα εκτός από αυτόν. Ο αυτός λοιπόν είχε γίνει Καίλας στη θέση του Καίλα. Από ένα ανεξήγητο πραγματικά θαύμα όλοι οι τραπεζικοί του λογαριασμοί άδειασαν. Βεβαίως ο μεσιε Φώσκολος έκανε μήνυση κατά του Χουντίνι, του Κόπερφιλντ και όποιου άλλου μάγου βρήκε στον Χρυσό Οδηγό αλλά οι έρευνες δεν καρποφόρησαν. Τριγύρναγε λοιπόν από λαική σε λαική ο νικολάκης για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ένα καρπούζι δροσερό για το καλοκαιράκι, δύο κιλά φασολάκια, δυο-τρεις ντομάτες ώριμες κι ένα μαραγγιασμένο αγγούρι. Είχε γίνει το αδέσποτο της γειτονιάς. Για ένα κομμάτι ψωμί απεκάλυπτε τα παρασκήνια των γυρισμάτων, τις κακές συνήθειες των σταρ, τα ρομάντσα, τους καυγάδες, τα ξενοπηδήματα, τα μαλλιοτραβήγματα, τις ίντριγκες, τα πάθη και τα μεγάλα λάθη. Αντικρύζοντας τον Βασιλάκη το Σκουντή ο Νικολάκης ο Φώσκολος άρχισε να τρίβει τα μάτια του και να λέει: "Βασιλάκη; Εσύ ξανά μικρός; Μην είσαι φάντασμα; Μην είσαι ο άγγελος-τιμωρός μου; Όχι άλλο κάρβουνο". Τότε άγγελος κυρίου έβαλε στη διαπασών το γνωστό άσμα "Να 'σαν τα νιάτα δυό φορές τα γηρατειά καμία" και οι νότες ήρθαν και κάθισαν με τη μορφή μαύρης γάτας πάνω στο κεφάλι του ΦωσΚώλου ωσάν το άγιο πνεύμα το οποίο έφερε και την έμπνευση. "Θα γυρίσουμε τα σήκουελ!", φώναξε ο αγγελοκρουόμενος σκηνοθέτης κι έψαχνε για αντικαταστάτη του Ξανθόπουλου, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο γιατί λαικά παιδιά υπάρχουν πολλά, παιδιά στη λαική υπάρχουν επίσης παιδιά, Ξανθόπουλος όμως μόνο ένας.

Κι αφού ήταν μόνο ένας δεν υπάρχει άλλος κανένας όσο κι αν έψαξε ο μεσιέ φώσκολος δε μπόρεσε να βρει άλλον αλλά ήταν εκείνη η στιγμή που τον χτύπησε η λάμψη στο κεφάλι και μετά πήρε κι αυτός το αίμα του πίσω και χτύπησε τη λάμψη κατακούτελα κι ανελέητα σαν χταπόδι. Όταν στέγνωσε από μελάνι και δεν είχε να βάλει άλλο στην πένα του για να συνεχίσει να γράφει επεισόδια, επικεντρώθηκε στην πρώτη του σκέψη όταν υπέγραφε την πρώτη ανανέωση συμβολαίου με τον Αντέννα, "Καλημέρα Ζωή". Αυτή η ιδέα άρχισε να υλοποιείται λίγο αργότερα οπότε έχει ακόμη μελάνι να βγάλει κι έτσι έχουμε ακόμη να περιμένουμε θεαματικές ανατροπές και σίγουρα ένα συναρπαστικό κι αναπάντεχο φινάλε.

Φινάλε; Όχι δε μπορούσε ο Βασιλάκης ο Σκουντής να δεχθεί ότι αυτή η συνάντηση με το Νικολάκη το Φώσκωλο ήταν το φινάλε της κινηματογραφικής του καριέρας κι έτσι αποφάσισε να πάρει την τύχη στα χέρια του και να χαράξει μόνος του το δρόμο προς την επιτυχία. Τι έκανε γι'αυτό; Αποφάσισε να δυναμώσει το χαρακτήρα του κι έτσι μάζεψε τ'απολύτως απαραίτητα κι ένα βιβλίο κανονισμών μπάσκετ και κατατάχθηκε στη λεγεώνα των Ξένων. Εκεί έμαθε εκτός των άλλων πολύ καλά γαλλικά και γι'αυτό στη χθεσινή αναμετάδοση του αγώνα θαυμάσαμε όλοι την αψεγάδιαστη από κάθε άποψη προφορά του κάθε φορά που έπιανε στο στόμα του Γάλλο καλαθοσφαιριστή. Επίσης γι' αυτό συχνά πυκνά στις μεταδόσεις του αναφέρει ότι ο ταδε είπε εκεί μερικά γαλλικά. Μου κάνει εντύπωση βέβαια πως οι Γάλλοι οι οποίοι διακρίνονται για το σωβινισμό τους υιοθέτησαν στη γλώσσα τους φράσεις αμιγώς ελληνικές όπως π.χ χριστοπαναγίες, γαμοσταυρίδια και καντήλια. Και ποιος ο ρόλος σε αυτό το φαινόμενο του πατριώτη Χριστόδουλου; Δε νομίζω ότι θ'αργήσει η στιγμή όπου το σύνθημα "Ορθοδοξία Ενωμένη - Ποτέ Νικημένη" θ'αρχίσει να ακούγεται στα ελληνικά γήπεδα αντικαθιστώντας τα κλασσικά "Γαμιέται ο Θρύλος και ο Πειραιάς", "Πουτάνας γιοι Παναθηναϊκοί", κλπ.

Και μετα τη λεγεώνα των Ξένων τι; Ακολούθησε μια σύντομη καριέρα στο Χόλυγουντ σε ταινίες Β' διαλογής αφιερωμένες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όπου ο Βασιλάκης ο Σκουντής απέσπασε εξαιρετικές κριτικές για το ταλέντο του και τη συγκλονιστική του ερμηνεία ως βασανιστής των Ες Ες. Από εκεί ο μεσιέ Σκουντής απέκτησε τη μοναδική του χάρη να μας βασανίζει τ'αυτιά σε κάθε του μετάδοση. Παράλληλα με την κινηματογραφική του καριέρα ο Βασιλάκης άρχισε να μελετά τους κλασικούς: Πλάτωνα, Καζαντζάκη, Ελύτη, Σεφέρη, Καρυωτάκη, Ντοστογιέφσκι, Μίλερ, Μπαμπινιώτη κι έτσι εμπλούτισε το ήδη εκατομυριούχο λεξιλόγιο του και γι'αυτό μπορείτε εσείς να κάθεστε σήμερα με άνεση στους καναπέδες σας και να παρακολουθήτε έναν αγώνα ενώ αυτός πασχίζει να σκαρώσει μερικά χαικού και γι'αυτό ακούτε στις λαμπρές μεταδόσεις του φράσεις όπως "Ο λιπόσαρκος Κροάτης με τ'αδύναμα σαν κλαριά φτελιάς χέρια και τ'ανάλαφρο βάδισμα σαν φτερωτός Ερμής καβάλα στ'άρμα τ'ουρανού επιτυγχάνει ακόμη δύο πόντους για την εθνική ομάδα της χώρας του κι έτσι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι".

Με τέτοιο πλούσιο βιογραφικό ο μεσιε Σκουντής δε θα μπορούσε παρά να επιστρέψει στην Ελλάδα ως δαφνοστεφανομένος έφηβος (πάντα με τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί ως φιλο-Ολυμπιακός) και να διεκδικήσει τα σκήπτρα του εθνικού σταρ των μεταδόσεων μπάσκετ από το γεννειοφόρο κατακτητή του Ευρωμπάσκετ '87 Φίλιππο Συρίγο ο οποίος σίγουρα έβαλε και το δικό του λιθαράκι στην προσπάθεια αυτή κι έκτοτε ενέπνευσε γενιές και γενιές μπασκετοαναμεταδοτών.

Η συμβουλή της ημέρας:
Δείτε τον αγώνα από το δορυφορικό πρόγραμμα χωρίς ελληνικό σχολιασμό.

Το κουίζ της ημέρας:
Συνώνυμα της λέξης πατριώτης εις την κατά Χριστόδουλο ερμηνεία είναι:
α) Σωβινιστής
β) Εθνικιστής
γ) Φασίστας
δ) ΣΕΦ -Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

Το 'πε, το 'πε, ο παπαγάλος

Μόλις έχει αρχίζει και χαράζει η αυγούλα, κατά τις 10, οπότε βγαίνω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Βλέπω σε μία γωνία τα σκουπίδια σκόρπια, μάλλον η γάτα θα το έκανε σκέφτομαι αλλά μετά συνειδητοποιώ ότι τη χάρισα στον Μπίλυ, το μαύρο μηχανοσυνθέτη από το Τσιμπουτί εδώ και τρία χρόνια. Καλό παιδί ο Μπίλυς αλλά είχε κόλλημα με τις γάτες. Εγώ δεν είχα. Το πως την απέκτησα μεγάλη ιστορία. Ο Μπίλυ είχε άλλες εννιά και μαζί με τη δική μου γινήκανε δέκα. Φαντάστηκα ότι θα ήθελε να φτιάξει καμία ποδοσφαιρική ομάδα διότι άλλη λογική εξήγηση εγώ δε μπορούσα να βρω. Ήθελε δρόμο βέβαια ακόμα κι έναν καλό γυμναστή, μετακόμισε πρόσφατα ένας στη γειτονιά θα του στον συστήσω, μπορεί να είναι ειδικός στις γατοποδοσφαιρικές ομάδες. Άρχισα να μαζεύω μηχανικά τα σκουπίδια και κατέβηκα τους 52 ορόφους του διαμερίσματος μου για να τα πετάξω στον κάδο της διπλανής πολυκατοικίας. Αυτό είναι κόλπο και να το ξέρετε. Κάθε βράδυ βγαίνουν όλοι να πετάξουν τα σκουπίδια λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο. Βλέπεις φιγούρες να χάνονται μέσα στο σκοτάδι, αργά προσεκτικά βήματα, μακριά από φώτα για να μην τους προδώσει η σκιά κι όταν τους χάσεις από τα μάτια σου είναι πια πολύ αργά. Ακούγεται το τρίξιμο του κάδου σου και καταλαβαίνεις ότι κάποιος σκόραρε. Είναι σαν τα παιχνίδια που παίζουν διάφοροι τύπο με το κωδικό όνομα "capture the flag". Στη συγκεκριμένη περίπτωση προσπαθείς χωρίς να γίνεις αντιληπτός να πετάξεις τα σκουπίδια σου στον κάδο του γείτονα, διότι κάτω από το σπίτι σου βρωμάνε, άσε που είναι και εστία μολύνσεως και γενικά δεν κάνει τα καημένα τα παιδάκια σου να είναι τόσο κοντά στα σκουπίδια. Φυσικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για τα μπάσταρδα του γείτονα τα οποία είναι κωλόπαιδα γιατί το απόγευμα παίζουν μπάλα στη γειτονιά και χαλάν το κόσμο με τη φασαρία που κάνουν. Και ο ίδιος ο γείτονας δηλαδή δεν χρειάζεται και καλύτερη ζωή. Δε διαφέρει και πολύ από τα σκουπίδια στον κάδο του, οπότε ας τα επωμιστεί όλα αυτός. Άσε που τα δικά του τα παιδιά είναι κοτζάμ μαντράχαλοι τώρα στα 14 τους, ενώ ο δικός μου ο τρυφερός ο γιόκας του χρόνου θα κλείσει τα 25 και σε αυτήν την τρυφερή ηλικία θέλει αγάπη και στοργή. Με άλλα λόγια χρειάζεται προδερμ και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει το λάθος και το παιδί να οσμίζεται τα σκουπίδια. Η μυτούλα του είναι ευαίσθητη και μπορεί να το πιάσει καμία αλλεργία. Έτσι λοιπόν πηγαίνουμε και πετάμε ο ένας τα σκουπίδια στον κάδο του άλλου. Εγώ συνήθως πηγαίνω τον ανοίγω πρώτα και μετά πάω έξω από τη γραμμή των 6.25 και φαντάζομαι ότι είμαι ο παίκτης στα χέρια του οποίου κρίνεται το ματς. Ο προπονητής ζητάει τάιμ-άουτ. Μαζευόμαστε. Δίνει σαφής οδηγίες πως πρέπει να φτάσει η μπάλα στα χέρια μου με δύο πάσες. Κάνουμε όλοι μαζί ένα ζντο και παίρνουμε τις θέσεις μας στο γήπεδο. Ο διαιτητής σφυρίζει, τα δευτερόλεπτα τρέχουν, είμαστε πίσω δύο πόντους κι αυτή τη φορά δεν έχεις τις βολές ο Αργύρης Καμπούρης. Κάνω μια κίνηση πιβοτ και ξεμαρκάρομαι. Η μπάλα φτάνει επιτέλους στα χέρια μου, κοιτάω το ρολόι και σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να πάμε σε παράταση γιατί θ’αργήσω και η Σούλα θα φωνάζει πάλι ότι την παραμελώ. Νιώθω ότι κουβαλάω πάνω μου μια πυρωμένη μεταλλική σφαίρα κι ότι δε μπορώ να την πετάξω πουθενά γιατί είμαι περικυκλωμένος από το προστατευτικό δίκτυ το οποίο δεν έχει ελεύθερη πλευρά. Ο προπονητής φωνάζει αλλά είναι τόσο μεγάλη η ένταση μου που δε δίνω σημασία στα λόγια του, φτάνω στην κάτω γωνία, θέση από την οποία ποτέ δεν έχω σταυρώσει καλάθι, ούτε καν στις προπονήσεις και κάνω ένα τσαμπ-σουτ. Παρακολουθώ την ελλειπτική τροχιά της μπάλας η οποία περιστρέφεται σα δαιμονισμένη και η επιλογή μου δικαιώνεται. Η σακούλα δε βρίσκει καν το στόχο της και πέφτει με ορμή πάνω στο αυτοκίνητο του στριμμένου γείτονα. Ο συναγερμός ουρλιάζει και όλοι πετάγονται έξω από τα σπίτια τους. Ο στριμμένος βρίσκεται ήδη κάτω και τον βλέπω να έρχεται απειλητικά προς το μέρος μου. Εγώ χαμογελαστός και ήρεμος ξεχνάω τη Χάλα Πιονίρ και ζητάω άσυλο στο συνοικιακό ψιλικατζίδικο. Η κυρα-Ντίνα, μια πενηνταπεντάρα χήρα, πάντα μου έκανε τα γλυκά μάτια κι εγώ με κανένα νόστιμο κοπλιμάν έπαιρνα στο βερεσέ γάλα, καφέ κι εφημερίδα. Της λέω ότι θα περάσω το απόγευμα να της αλλάξω εκείνη την καμμένη λάμπα αρκεί να με καλύψει. Εκείνη μου κλείνει πονηρά το μάτι και μου λέει «αφού θα μου αλλάξεις τα φώτα δε μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα». Τρομάζω λίγο με την ιδέα αλλά όταν βλέπω τη φάτσα του στριμμένου γείτονα κατακόκκινη και με ατμούς, λέω λάμπα είναι θα περάσει κι ανοίγω την πόρτα του ψυγείου για να πάρω τα συνηθισμένα, γάλα, γιαούρτια, χυμούς, αναψυκτικά, μπύρες, σοκολάτες από πέρυσι που δε λιώσανε κι όλα αυτά στο βερεσέ φυσικά. Η έκρηξη δεν αργεί κι ο έξαλλος κυρ-Μανώλης στα πρόθυρα εμφράγματος φωνάζει «Πως το κανες αυτό ρε κερατά;». Εκείνη τη στιγμή στο ραδιόφωνο ακουγόταν ο ΛΕΠΑ με το παλιό χιτάκι του «το ‘πε, το’ πε ο παπαγάλος ότι σ’αγκαλιάζει άλλος» και όσο να’ναι ταράχτηκα λίγο. Έπειτα θυμήθηκα ότι ο κυρ-Μανώλης με είχε πιάσει στο κρεβάτι με την κόρη του και σκέφτηκα ότι δε δικαιούται να μου μιλάει τόσο σκληρά. «Δεν έχω να δηλώσω τίποτα» του είπα και γύρισα το κεφάλι μου στην κυρα-Ντίνα η οποία ετοιμαζόταν να κατσαδιάσει τον κυρ-Μανώλη. Απόστρατος αστυνομικός ήξερε από ανακρίσεις και ήμουν σίγουρος ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα έσπαγα αν συνέχιζε. Ευτυχώς η έμπειρη ψιλικατζού πήρε τα ηνία στα χέρια της και παρακολούθησα για λίγη ώρα το φλογερό ταπεραμέντο της μα και τον τσαμπουκά της. Έπειτα από λίγο όμως βαρέθηκα κι έφυγα. Τους άφησα να τσακώνονται χωρίς να μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει διχόνοια στον κόσμο αυτό.

Η πρόταση της ημέρας:
Στο πλαίσιο του 34ου φεστιβάλ οινογνωσίας, σε μία και μοναδική προβολή σήμερα στο Γαλλικό Ινστιτούτο, μπορείτε να παρακολουθήσετε το ψυχολογικό δράμα μικρού μήκους «Ελλάς ? Γαλλία ? Συμμαχία» και ώρα 7 ακριβώς. Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

Φάτε μάτια ψάρια

Η καλή μέρα λένε από το πρωί φαίνεται. Τι λέτε μωρέ; Γιατί δηλαδή αν σκάσει μύτη το απογευματάκι εμείς θα τη διώξουμε; Όχι, δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν. Έχουμε και λέμε. Σηκώνομαι το πρωί και αφού έψαξα στη ντουλάπα-δωμάτιο που έχω για το κατάλληλο ένδυμα αποφάσισα να βάλω τα ρούχα που ήταν ήδη έξω πεταμένα στην καρέκλα μου, τσαλακωμένα αλλά με είχαν ήδη συνηθίσει οπότε δε μπορούσα να τους το αρνηθώ κιόλας. Φτάνω στον ηλεκτρικό και βλέπω το σεκιουριτά να με κοιτάει στην αρχή, να χαμογελάει στη συνέχεια και τελικά να παίρνει το βλέμμα του "επ! τι γίνεται;". Εγώ σε όλη τη διάρκεια διατήρησα το προφίλ του απορημένου και πριν προλάβω να ρωτήσω "σ'έχω δει κάπου κάπου σε ξέρω;" μου λέει "δε ξέρω, γνωστή φυσιογνωμία, κάπου σ'έχω ξαναδεί". Δεν είχα λόγο να το κρύψω και του απαντάω "Penthouse, τεύχος Ιουλίου". Με κοίταξε περίεργα και μου είπε ότι δεν είχε αγοράσει το συγκεκριμένο τεύχος αλλά είχε δει το εξώφυλλο και ειδικά έτσι όπως ήμουν αξύριστος δεν έμοιαζα στη βελούδινη ύπαρξη που πονηρά του έκλεινε το μάτι και τον προκαλούσε να το αγοράσει. "Ένα άρθρο για τους σεκιουριτάδες στον ηλεκτρικό είχα γράψει", του είπα και το ζεστό μα και φιλικό χαμόγελο του εξαφανίστηκε. "Τέλοσπάντων, κάπου σ'έχω δει σίγουρα", μου ξαναείπε και με καλημέρισε. Ανταπόδωσα την ευχή και κατευθύνθηκα στην πλατφόρμα.

Λίγες στάσεις παρακάτω πέτυχα έναν τύπο ο οποίος πουλούσε χαρτομάνδηλα. Ήταν η δεύτερη φορά που τον πετυχαίνω και μπορώ να πω ότι αν μη τι άλλο είναι πρωτότυπος. Την πρώτη φορά λοιπόν μπήκαμε στην ίδια στάση αλλά το παρουσιαστικό του δεν πρόδιδε ότι δεν είναι απλός επιβάτης. Αφού ξεκινάει λοιπόν το τρένο αρχίζει: "Καταστροφή! Χάθηκαν όλα! Δεν έχει μείνει τίποτα! Πηγαίνω στην οικοδομή να βγάλω κανένα φράγκο για να κάνω κανένα μπάνιο. Τρέφομαι μόνο με κρουασάν από το περίπτερο, θα πάθω και κανένα ζάχαρο στο τέλος! Πουλάω αυτά τα χαρτομάνδηλα για να ζήσω". Η ατάκα με το ζάχαρο ήταν φονική. Και σήμερα όμως δεν πήγε πίσω: "Κυρίες και κύριοι αποφυλακίστηκα πριν από λίγο καιρό για οικονομικά χρέη. Ένα χρόνο φυλακή για οφειλές στο ΤΕΒΕ. Πρέπει να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος παγκοσμίως που του συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τι να πώ; Πουλάω αυτά τα χαρτομάνδηλα για να μπορέσω να βρω ένα δωμάτιο να νοικιάσω. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ήσασταν όλοι γλυκύτατοι που με ακούσατε!". Εντάξει, αιώνιο respect. Μου θύμισε John Spencer Blues Explosion και το Lovin' Machine.

Στην υπόλοιπη διαδρομή σκεφτόμουν το πολιτισμικό ζήτημα. Πάμε κατα διαόλου αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Έχω την αίσθηση ότι τελικά ο πολιτισμός είναι ένα σύννεφο καπνού που μπορεί να εξαφανιστεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και τι εννοώ με αυτό. Όσο ο άνθρωπος έχει να φάει είναι καλός. Όταν δεν του λείπουν τα βασικά τότε μπορεί να προοδεύσει, να πάει και σε καμία συναυλία, να διαβάσει κανένα βιβλίο, να ξεσηκωθεί να πάει στο Φεστιβάλ της Δράμας που τελειώνει αύριο, να περάσει μια βόλτα κι από το φεστιβάλ βιβλίου, να πάει και στις νύχτες πρεμιέρας αλλά να πάει και στα μπουζούκια, να σπάσει τα πιάτα του, να πετάξει τα γαρύφαλλα του, να πάει και στο γήπεδο να βρίσει λίγο να εκτονωθεί, να κάνει τέλοσπάντων ότι γουστάρει ο καθένας. Αυτά αν έχει να φάει, διότι αλλιώς θα πέσει πάνω σου και θα σε φάει. Θα γίνουμε λίγο ζούγκλα με Μάκη και Κιμ στο προσκήνιο και τους κανίβαλλους να βάζουν φωτιά στα καζάνια και θα χαιρόμαστε όλοι μαζί. Θα βρέξει πάλι, βλέπω τον ουρανό με ορέξεις. Πάω ν'αγοράσω κάλτσες και ομπρέλα.

Το δίλλημα της ημέρας:
Σπουδές στο εκκλησιαστικό πανεπιστήμιο ή πιάτσα στη Συγγρού;

Έπιασε βροχή, έπιασε μπόρα

Όχι δε βράχηκα. Όχι αυτή τη φορά τουλάχιστον. Γενικά καλά τα καταφέρνω αν και είμαι φανατικός αντι-ομπρελίστ. Δε μπορώ να κουβαλάω πολλά πράγματα πάνω μου. Μου τη δίνει να μην είναι τα χέρια μου ελεύθερα. Μόνο όταν κουβαλάω τσάντες από το σούπερ-μάρκετ δε μ'ενοχλεί. Γιατί άραγε; Ποιός ξέρει άραγε τι κρύβει το ασυνείδητο μου πάλι. Λοιπόν τη γουστάρω τη βροχή όταν είμαι σπίτι. Κάθομαι τη χαζεύω έξω, μετά θυμάμαι ότι υπάρχουν ρούχα απλωμένα στο πίσω μπαλκόνι που πρέπει να μαζέψω. Πηγαίνω. Κάθομαι έπειτα κι απολαμβάνω την θέα από πίσω. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά αλλά ποιος να πηγαίνει μπροστά και να χάσει άδικα τόσα δευτερόλεπτα; Αφού παθιάζομαι και προσπαθώ να βγάλω και καμία φωτογραφία της προκοπής θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει το φαγητό στη φωτιά. Κόλλησε αλλά δεν πειράζει. Το βγάζω κι αυτό μια φωτογραφία για να το θυμάμαι. Παρεπιπτόντως τα ρούχα την είχαν γλιτώσει.

Τι είχα πάθει μία φορά πέρυσι. Πήγαινα στη δουλειά και μ' έπιασε μπόρα. Ευτυχώς είχα πάρει το αυτοκίνητο οπότε νόμισα ότι γλίτωσα τα χοντρά. Αμ δε! Κάθομαι μέσα στο αυτοκίνητο, 5, 10, 15, 20, κόντευε να τελειώσει και η μπαταρία γιατί είχα και το ραδιόφωνο ανοιχτό ακούγοντας τραγουδάκια. Δεν πέρναγε αλλιώς η ώρα, δεν είχα και μπλογκ τότε για να ετοιμάσω κανένα κειμενάκι (να και μια άλλη χρησιμότητα). Δεν έβλεπα τον καιρό να έχει διάθεση για στρώσιμο και λέω να πάρω το ρίσκο και να εφαρμόσω το βάδισμα του φαντάσματος που έμαθα στο στρατό. Θα πήγαινα τοίχο τοίχο και κάτω από τα μπαλκόνια για να τη γλιτώσω. Επειδή όμως όλοι ξέρουμε ότι τα πεζοδρόμια δεν είναι φτιαγμένα για πεζούς αναγκάστηκα να κάνω μερικά ακροβατικά με καταστροφικά μπορώ να πω αποτελέσματα. Ούτε λίγο ούτε πολύ το παπούτσι μου έγινε τιτανικός και χάθηκε στον ωκεανό της λακούβας που καθώς ήταν σκεπασμένη με νερό δε μπορούσα να παρατηρήσω. Έπειτα δε με ένοιαζε και πολύ και πήγαινα επίτηδες μέσα από τις λακούβες για να προειδοποιώ όσους ερχόταν από πίσω μου να μην κάνουν το ίδιο λάθος και να αποφύγουν έγκαιρα την ύπουλη παγίδα. Φτάνω στο γραφείο σε άθλια κατάσταση και μετά από 10 λεπτά σταμάτησε να βρέχει. Προσπάθησα να συγκρατηθώ και όταν έμαθα ότι λίγο πιο πάνω υπάρχει ένα καλτσάδικο-εσωρουχάδικο πήρα τα πάνω μου και βγήκα για τη δεύτερη εξόρμηση με το φόβο πάντα να μην ξεσπάσει η μπόρα ξανά. Ήμουν σίγουρος δηλαδή ότι θα συμβεί αλλά φαίνεται τα σύνεφα με λυπηθήκανε κι αφού ο δικός τους τσέλιγκας τ'άρμεξε για τα καλά, έμειναν μόνο τα νερά από τα λούκια να τρέχουν τα οποία όμως μπορούσα να αποφύγω σχετικά εύκολα. Φτάνω στο καλτσάδικο και πέφτω πάνω στην πωλήτρια η οποία θέλει σώνει και καλά να κάνει το μεγαλύτερο τζίρο τη μέρα με την καταιγίδα. Με βλέπει μούσκεμα και προχωρώ στην επίθεση. "Ένα ζευγάρι κάλτσες θα ήθελα παρακαλώ". Προφανώς είχε πρόβλημα με τα αυτιά της διότι δε μπορώ να εξηγήσω την αλλαγή παιχνιδιού που έκανε στα εσώρουχα: "Έχουμε πολύ ωραία εσώρουχα, σε πολλά σχέδια και τύπους". Δε μασάω και της λέω με όση γλύκα μου είχε απομείνει "και οι καλτσούλες που είναι;". Αυτή τη φορά άκουσε και μου είπε "Όσο από κάλτσες έχουμε πάρα πολλές, θέλετε κάτι κλασσικό ή με κάποιο κινούμενο σχέδιο πάνω;". Συγκρατήθηκα. Με έπεισε ότι δεν είναι κουφή αλλά χαζή και της εξήγησα όσο πιο απλά μπορούσα ότι με έπιασε βροχή στο δρόμο και ναι μεν ξέρω ότι ένα ζευγάρι κάλτσες δε γίνεται να πάει χαμένο και σαφέστατα η κάλτσα δείχνει το χαρακτήρα του ανθρώπου αλλά τη συγκεκριμένη στιγμή πρέπει να αλλάξω γρήγορα κάλτσες και δε με ενδιαφέρουν τα σχεδιάκα που έχει πάνω απλά πρέπει να είναι ένα ζευγάρι που να ταιριάζει με αυτά που φοράω για να μη γίνω σούργελο. Μπαίνει στο νόημα και μου λέει όλο νόημα "κάτι κλασσικό λοιπόν". Δε μπορούσα να μη συμφωνήσω μαζί της και πάμε επιτέλους στην ατελείωτη συλλογή με τις κάλτσες. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου όταν με ρώτησε αν χρειάζομαι βοήθεια, νόμισα ότι της είχα κάνει σαφές πως θα πάρω το πρώτο ζευγάρι και θα εξαφανιστώ. Παρέμεινα ευγενικός και δείχνοντας της ένα ζευγάρι τη ρωτάω αν υπάρχει στο νούμερο μου. Μου λέει πως όλες οι κάλτσες αυτές είναι one size fits all και μου δείχνει λίγο πιο πέρα ένα άλλο ζευγάρι εξίσου ωραίο. Σκέφτομαι ότι δε θα τα πάω καλά μαζί της κι ας πάρω αυτό που μου πρότεινε για να ξεμπερδεύω. Εντάξει της λέω αυτό θα πάρω, με πείσατε. Μισό λεπτό μου λέει να δω αν υπάρχει στο νουμεράκι σας. Μα δεν φοράνε όλοι το ίδιο τη ρώτησα; Όχι μου λέει, αυτές είναι διαφορετικές. Τελικά δεν είχε στο νούμερο μου και πήρα το πρώτο ζευγάρι που είχα δει από την αρχή. "Θέλετε να δείτε και μερικά εσώρουχα;" με ρωτάει και λέω δε τη γλιτώνω την εκτόξευση, Houston we've got a problem! Μα τι δεν κατάλαβε γαμώτο σκέφτομαι και έτοιμος ήμουν να της πω αν θα με βοηθήσει να τα προβάρω κιόλας. Δε ξεχνάω τους καλούς μου τρόπους και της λέω "Όχι ευχαριστώ, θα πάρω μόνο τις κάλτσες". Ε του πούστη λέω θα το καταλάβει. Αμ πως! "Σίγουρα;" μου λέει και σκέφτομαι ότι είμαι πολύ νέος για έμφραγμα. Θέλω να τη χαστουκίσω, να γίνει σπλάτερ μες στο μαγαζί αλλά αρκούμαι σ'ένα ΟΧΙ το οποίο δε χωρά αμφισβήτηση. Με ανακούφιση τη βλέπω να προχωράει μπροστά με τις κάλτσες. Μου έκανε και μερικές τσιριτσάντζουλες στο ταμείο αλλά σώος και αβλαβής γύρισα πίσω στο γραφείο και άλλαξα.

Συμπέρασμα:

Από που κρατάει η σκούφια σου;

Καθόμουν χθες το βράδυ στο μπαλκόνι του σπιτιού μου κι έπειτα από λίγο γνωστές οπερέτες έφτασαν στ’ αυτάκια μου. Μία από τις γειτόνισσες θυμήθηκε ότι στο πολύ μακρινό παρελθόν έμοιαζε με τη Μαρία Κάλλας κι αποφάσισε να τη μιμηθεί.

«Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα / είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα»

και δώστου να γκαρίζει η ψυχοπονιάρα γειτόνισσα αλλά για κάποιο περίεργο λόγο την έβλεπα με συμπόνια. Το ρεπερτόριο της βέβαια ήταν ιδιαιτέρως πλούσιο για να αρκεστεί στον ένα και μοναδικό Μάκη Χριστοδουλόπουλο.

«Μέσοβδόμαδο κάθε απόβραδο, σε θυμάμαι και, βασανίζομαι, κι η Παρασκευή, μέρα θλιβερή... Κάθε βράδυ του Σαββάτου, κλαίω κι είμαι του θανάτου εξαιτίας σου, τέτοια μέρα βγαίναμε έξω...»

Ο πόνος της πρέπει να είναι βαρύς σκέφτηκα. Βαρύς κι ασήκωτος. Και τότε κατάλαβα για ποιον έπαιζε τα τραγούδια. Αντιλήφθηκα το βαθύτερο νόημα των στίχων. Δεν την αδίκησα. Δεν ήταν η καψούρα που την έφερε στην κατάσταση αυτή, δεν ήταν ο έρωτας, δεν ήταν η απώλεια, μήτε ο χωρισμός. Τι ήταν; Ο κύριος Αλογοσκούφης, γνωστός και ως υπουργός εθνικής οικονομίας και οικονομικών. Μάλιστα. Η φορολογία που σαν Κατρίνα και Ρίνα μαζί μας πήρε και μας σήκωσε οδήγησε τη δύστηχη (μα συμπαθέστατη) κατα τ’άλλα γειτόνισσα να το ρίξει λίγο έξω κι ας ήταν μια απλή Τετάρτη, χωρίς champions league, χωρίς την εθνική να παίζει με τη ρωσσία (σήμερα είναι αυτό), χωρίς να είναι έστω μια ονομαστική εορτή και τέλος χωρίς πετρέλαιο στον καυστήρα.

Διαβάζω το βιογραφικό του μεσιέ Αλογοσκούφη, απλό λιτό κι απέριττο, γράφει ανάμεσα στ’ άλλα: «Η έρευνα του επικεντρώνεται σε θέματα ανεργίας, πληθωρισμού και οικονομικής ανάπτυξης». Προφανώς εφευρίσκει τρόπους για την άνοδο των δεικτών στα δύο πρώτα και τη μείωση στο τελευταίο. Μάλιστα για την πρωτότυπη αυτή (από κάθε άποψη) διδακτορική διατριβή βραβεύτηκε με το βραβείο Sayers του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Εκεί ο μεσιέ Αλογοσκούφης έκανε τα πρώτα του βήματα πριν φτάσει η χάρη του και στη χώρα μας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω πως σε καμία περίπτωση ο κύριος υπουργός δεν είναι ιπποδρομιάκιας γιατί την έχω ακούσει κι αυτήν την κατηγορία και ειλικρινά τα έχω πάρει στο κρανίο. Η μόνη συσχέτιση που μπορεί να κάνεις κάποιος για το παράξενο όπως και να το πεις επώνυμο του είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμο του ιππέα. Τι κάνει λοιπόν αυτός; Καβαλάει. Τι κάνει ο κύριος Αλογοσκούφης; Μας καβαλάει. Είναι λοιπόν ένας ιππέας; Σίγουρα όχι, από κάθε άποψη. Τότε τι είναι; Λυπάμαι αλλά δε θα βρείτε εδώ την απάντηση γιατί δεν είναι κάτι τόσο απλό όσο φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως μπορείτε ν’αντιληφθείτε επιμένω πολύ στον καθοριστικό ρόλο του Λονδίνου, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι ήταν ο τόπος ο οποίος επηρέασε περισσότερο το σημερινό υπουργό. Πως ξεκίνησαν όλα; Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο κος υπουργός βρέθηκε στα Μάταλα. Απογοητευμένος από την πολιτική σκηνή της χώρας κι αφού δεν κατάφερε να πάρει το μικρόφωνο στα χέρια του κατά τη διάρκεια των ραδιοφονικών αναμεταδόσεων του πολυτεχνείου σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να κάνει μια πιο ριζοσπαστική τομή (όπως αυτές που κάνει σήμερα στην οικονομία) στο κοινωνικό σύνολο. Πήρε τα μπαγκάζια του λοιπόν κι έφτασε στην Κρήτη. Τι πήγε να κάνει εκεί; Μα φυσικά να εγκατασταθεί στα Μάταλα. Τα γνωστά για τις χίπικες δραστηριότητες τους Μάταλα, επιτέλους βρήκαν τον οργανωτή και ηγέτη που πάντα έλειπε. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο κύριος υπουργός. Δίχως να χάσει χρόνο κάθισε και σχεδίασε ένα πλάνο τετραετίας το οποίο θα εξασφάλιζε την ευημερία και την ανάπτυξη στα Μάταλα τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν ίσως μια νέα Ελβετία με τράπεζες κολοσσούς και μυστικές καταθέσεις. Είχε μάλιστα ετοιμάσει ακόμη και την πρόταση για ανεξαρτητοποίηση των ματάλων και ίδρυση ενός νέου κρατιδίου σε στυλ Βατικανού. Τι προέβλεπε τώρα αυτό το σχέδιο; Ας σταθούμε σε μερικά από τα πιο ουσιώδη ζητήματα:

• Φορολογία για κάθε μπάφο που μοιράζονται λιγότερα από πέντε άτομα
• Αυστηρά πρόστιμα για κάθε ατομικό μπάφο
• Απαγόρευση του σεξ σε ιδιωτικούς χώρους
• Φορολογία στο ετεροφυλοφιλικό σεξ μεταξύ δύο και μόνο ατόμων
• Αγροτικά δάνεια για την καλιέργεια ινδικής κανάβεως
• Επιχορηγήσεις για αποδοτικές καλλιέργειες που προσφέρουν ανταγωνιστικό προιόν εφάμιλλο του Καλαματιανού, του Πυργιώτικου και της ξεχωριστής εκείνης ποικιλίας που συναντά κανείς στις κορυφές του Ταύγετου.
• Φορολογία στους Ινδούς χίπηδες που καλλιεργούν διότι κατέχουν τη γνώση και κάτι τέτοιο δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και ίσως μονοπώλιο
• Βιομηχανική παραγωγή τζιβάνας

Δυστυχώς όμως το πλάνο του κυρίου υπουργού δεν έτυχε της πλήρους αποδοχής από την κοινότητα Ματάλων, με αποτέλεσμα η εφαρμοφή του να κριθεί προβληματική. Έτσι οδηγηθήκαμε στη Ματάλειο σύρραξη με διαδηλώσεις και εκδηλώσεις εις βάρος του κου Αλογοσκούφη, ο οποίος εν μία νυκτί τα μάζεψε κι έφυγε.

Που βρέθηκε; Μα στο Λονδίνο φυσικά. Ποιοι τον επηρέασαν εκεί; Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Όχι δεν ήταν κάποιος επιφανής και αναγνωρισμένος οικονομολόγος καθηγητής του London School of Economics. Η μεγαλύτερη επιρροή που ασκήθηκε πάνω του προήλθε από τους Beatles. Σοκαρισμένοι; Κι εγώ όταν το έμαθα δεν πίστευα τ’αυτιά μου. Κι όμως, όσο παράδοξο κι αν σας φαίνεται τα σκαθάρια είχαν καθοριστική συμβολή στη μεταβολή του τρόπου σκέψης του μεσιέ Αλογοσκούφη. Κι έρχομαι εδώ να προβώ σε άλλη μία συγκλονιστική αποκάλυψη. Ο υπουργός μας υπήρξε το κρυφό πέμπτο μέλος στην ιστορία των beatles. Βρέθηκε πολλές φορές στο στούντιο μαζί τους και ηχογράφησε αρκετά τραγούδια κάνοντας δεύτερη φωνή και έξτρα σόλο ? αρπίσματα στην κιθάρα του. Έχει βάλει την υπογραφή του στις περισσότερες επιτυχίες των beatles και όλα αυτά ανιδιοτελώς χωρίς να πάρει μία δραχμή (ή έστω βικτωριανή λίρα). Οι θεωρίες συνομωσίας τον εμπλέκουν στη δολοφονία του Τζον Λένον και γι’ αυτό ακόμη και σήμερα η Γιόκο Όνο δεν του μιλάει κι αποφεύγει την Ελλάδα όπως ο διάολος το λιβάνι. Ειδικός Γιαπωνέζος διαμεσολαβητής που χρησιμοποίησε ο Τζορτζ δεν έφερε τ’αναμενόμενα αποτελέσματα κι έτσι το αρχικό του σχέδιο ν’αντικαταστήσει τον Τζον δεν καρποφότησε, όμως έχει βάλει το χέρι του στις περισσότερες επανεκδόσεις κι επανεκτελέσεις και γι’ αυτό θεωρώ καθήκον μου και υποχρέωση συνάμα να σας ζητήσω να τον ευχαριστήσουμε δημόσια για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Βρετανικής σκηνής. Φήμες ότι μετά τους Beatles συνεργάστηκε και με τους Bauhaus ελέγχονται ως ανακριβείς. Λίγοι και εκλεκτοί οπαδοί των σκαθαριών λέγεται ότι έχουν στην κατοχή τους ένα unplugged με τον Τζον Λένον στο κλαρίνο και τον Τζορτζ Χορσχατ στο λαούτο. Ο ίδιος έχει διαψεύσει πιθανό σενάριο συνεργασίας με τους 16 Horsepower οι οποίοι δεν βρίσκονται και στα καλύτερα τους τελευταία. Επίσης επιβεβαιωμένες πληροφορίες φέρουν τον κο υπουργό να έχει συνθέσει τη μουσική για τα ?They Shoot Horse Don't They? των Quickspace, Swimming Horses των Siouxsie and the Banshees, Who 'S Gonna Ride Your Wild Horses των U2 και Wooden Horse/Περιπλάνηση του Γεώργιου Νταλάρα (sponsored by Αφιλοκερδώς Α.Ε). Τέλος εξέχουσα θέση στην καριέρα του κυρίου Αλογοσκούφη αποτελεί η μακροχρόνια συνεργασία του με το γνωστό Πόντιο stand-up κωμικό, Βασίλη Χικίδη (Bill Hicks) με τον οποίο έκανε αξέχαστο ντουέτο όπου κι αν εμφανίστηκε.

Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!

Σοβαρές επιφυλάξεις για την ταυτότητα του επενδυτικού σχήματος «Olympic Investors» που διεκδικεί την Ολυμπιακή εξέφρασε, με συνέντευξή του στον Flash, ο πρόεδρος του Συνασπισμού. Ο Αλέκος Αλαβάνος επικαλέστηκε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πίσω από τους ενδιαφερόμενους αγοραστές βρίσκεται η ισραηλινή Ελ άλ και επεσήμανε ότι για λόγους εθνικής ασφάλειας η Ολυμπιακή δεν μπορεί να πωληθεί σε αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα

Αργότερα το ίδιο βράδυ σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε ο κύριος Αλαβάνος στον καθρέφτη του απεκάλυψε σημαντικές πτυχές της δήλωσης του αυτής, οι οποίες όμως παιρνούν απαρατήρητες με την πρώτη ματιά. Να σημειώσουμε εδώ ότι καθ' όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ακουγόταν το γνωστό σουξέ "Δε θέλω τη συμπόνια κανενός", ερμηνευμένο από τα παιδιά από την Πάτρα. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κύριος Αλαβάνος θα κάνει guest εμφάνιση στη συναυλία που θα δώσουν το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου στο άλσος Βείκου τα εκ Πατρών ορμώμενα παιδιά.

"Δε θέλω τη συμπόνια κανενός, τον έζησα τον κόσμο και τον είδα, είν' η καρδιά μου μαύρος ουράνος που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδαααααα.

Την ώρα που ξεχείλιζε ο πόνος, την ώρα που με πνίγει ο καημός, αυτή την ώρα θέλω να'μαι μόνος, δε θέλω τη συμπόνια κανενός, δε θέλω τη συμπόνια κανενός".

Αυτή τη στροφή είχε συνέχεια στο repeat ο κύριος Αλαβάνος και σκεφτόταν μήπως θα έπρεπε να μιμηθεί το γνωστό σούπερ-σταρ παύλα μάνατζερ παύλα κριτικό νέων καλλιτεχνών παύλα πρώην οικοδόμο μεσιέ Ηλία Ψινάκη, ο οποίος επισκέφθηκε με απόλυτη επιτυχία τον επίσης σούπερ-σταρ της πλαστικής χειρουργικής κ. Φουστάνο. Άσβεστος πόθος του προέδρου του ΣΥΝ είναι μερικές επιδιορθωτικές επεμβάσεις που θα τον κάνουν ΚΑΤ' εικόνα και ΚΑΤ' ομοίωση του φανατικού θαυμαστή του μεσιέ Ουμπέρτο Έκο. Τόσο γρήγορα έτρεχε η σκέψη του κου Αλαβάνου που αποφάσισε να γίνει η επέμβαση στο ΚΑΤ, έτσι ώστε να προλάβουν τα ενδεχόμενα ατυχήματα. Δίχως να χάσει χρόνο ο πρόεδρος του ΣΥΝ κάλεσε τον κ. Φουστάνο στο κινητό του τηλέφωνο και συνοπτικά του εξήγησε το σχέδιο του. Ότι δηλαδή χρειάζεται έναν κλώνο για να πηγαίνει στη Βουλή όταν αυτός θα πρέπει να παρίσταται στις επιχειρήσεις του και ότι ο Ουμπέρτο και εχέμυθος είναι, και τα ελληνικά δεν τα ομιλεί φαρσί, και θα το κρατάει κλειστό, και θα κρατάει σημειώσεις για τη σημειολογία του κι έτσι ο ΣΥΝ θα ΣΥΝεχίσει τον άχαρο ρόλο της μαριονέτας στη Βουλή χωρίς κανένας να πάρει μυρωδιά την αλλαγή και προπαντός χωρίς ο ίδιος να χάνει το χρόνο του. Όπως ξέρουμε ο χρόνος είναι χρήμα κι όταν κάποιος χάνει χρόνο χάνει και χρήμα και αυτή η χασούρα δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο γιατί θ'αναγκαστεί να πάρει τις επιχειρήσεις του και να μετακομίσει στη Βουλγαρία. Ο κύριος Φουστάνος αφού άκουσε προσεκτικά τα παραπάνω λόγια έβγαλε έναν αναστεναγμό και είπε: "Κύριε Αλαβάνο, δεν αναλαμβάνω". Τότε ο πρόεδρος του ΣΥΝ δυνάμωσε την ένταση της μουσικής που ήταν χαμηλωμένη καθ' όλη τη διάρκεια της συνομιλίας, ψέλλισε ένα ευχαριστώ πολύ, έκλεισε το τηλέφωνο, άναψε ένα τσιγάρο, έβαλε φωτιά και σε όλους τους δίσκους της Νατάσας Θεοδωρίδου ενώ έριξε και μια ζειμπεκιά κοιτάζοντας στα μάτια την αφίσα του Νίκου Κούρκουλου που είχε κρεμασμένη στον τοίχο από ανάλογη σκηνή με εξίσου γνωστό άσμα του Στράτου Διονυσίου.

Ο κύριος Αλαβάνος εξομολογήθηκε στον ίδιο του τον εαυτό και πάντα μπροστά στον καθρέφτη του μπουφέ, έπειτα από βασανιστική ερώτηση της ίδιας της συνείδησης του ότι επιθυμεί διακαώς να γίνει ο ίδιος αγοραστής της Ολυμπιακής αφού όμως εξοφληθεί πρώτα το υπέρογκο χρέος και μετά από τις απαραίτητες απολύσεις προσωπικού γιατί τόσα στόματα πως να τα θρέψεις βρε αδερφέ; Έπειτα κι από τη χθεσινή νίκη της εθνικής ομάδας μας, ο μεσιέ Αλαβάνος φοβάται αντίποινα από τους Ισραηλινούς και γι' αυτό εκφράζει φόβους και ανησυχίες για την εθνική ασφαλιστική - μεγάλη και σίγουρη. Να με συμπαθάτε, εθνική ασφάλεια ήθελα να γράψω. Επιπλέον θα πρέπει να αποκλειστούν και οι Αμερικάνοι διότι άκρως απόρρητες πληροφορίες που έχει στη διάθεση του ο κ.Αλαβάνος επιβεβαιώνουν την εμφάνιση τυφώνων, μουσώνων κι έναν όνον στην πατρίδα μας, σε περίπτωση που οι Ολυμπιακές Αερογραμμές περάσουν σε αμερικάνικα συμφέροντα. Η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έχει εκδηλώσει ακόμη ενδιαφέρον για την τύχη της Ολυμπιακής και αυτό γιατί η Αθηνά Ωνάση - Ρουσέλ - Ραπουνζελ εθεάθη με κασκόλ του Παναθηναϊκού. Ως εκ τούτου κάθε διαπραγμάτευση δε μπορεί παρά να αποβεί άκαρπη.

Τέλος ο ίδιος ο Ουμπέρτο Έκο σήμερα το πρωί στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου στην Παιανία διέψευσε όλα τα σενάρια τόσο περι διεκδίκησης της προεδρίας του ΣΥΝασπισμού όσο και περι αγοράς της Ολυμπιακής.

Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες...

...η δουλειά κάνει τους άντρες, το μυστρί, το πηλοφόρι, το γιαπί.

"Περισσότερη δουλειά και λιγότερες σπατάλες ζήτησε από τα μέλη της κυβέρνησης του ο πρωθυπουργός που συγκάλεσε εκτάκτως την Δευτέρα το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να διακηρύξει την απόφαση του να συνεχίσει τον κύκλο των μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που αποτελούν όπως είπε μονόδρομο για μια δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία"

Το πάντα έγκυρο και έγκαιρο ρεπορτάζ μας, αναφέρει ότι ο πρωθυπουργός είχε μαζί του κασσετοφωνάκι το οποίο κουβαλούσε πάντα μαζί του από τα φοιτητικά του χρόνια και το οποίο (ξανά-μανά) δεν τον πρόδωσε ποτέ. Ο κ. Καραμανλής κύρηξε την έναρξη του υπουργικού συμβουλίου με το γνωστό, αξέχαστο κι αγαπημένο άσμα "Σ' αγαπάω, μ' ακούς;" σε λάιβ περφόρμανς από τον Γιώργο Σαλαμπάση σε ντουέτο με το Λουτσιάνο Παβαρότι ο οποίος δήλωσε ότι ο Γιώργος είναι πονηρός, κι αυτά που λέει μην τα τρως κι ότι σαφώς ήταν καλύτερος συνεργάτης απ' ότι ο Μπόνο των Γιου-Του. Αναμένουμε με αγωνία τα αποτελέσματα της ηχογράφηση του νέου ύμνου της ποδοσφαιρικής ομάδας "Κεραυνός Τραχανοπλαγιάς", της οποίας βασικός σέντερ φορ δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο οποίος για άλλη μια φορά κάνει πράξη τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για την ανάληψη των ευθυνών που του αναλογούν σ' αυτήν την (έρμη) χώρα. Μοναδική παραφωνία σ' αυτήν τη φανταστική ατμόσφαιρα απε-τέλεσε (και απε-βίωσε) ο γνωστός Σαρακατσάνος υπουργός κ. Σουφλιάς. Άσκησε βέτο στο κασσετόφωνο και με το γνωστό τακτ που τον διακρίνει έβγαλε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του ένα ροζ ipod το οποίο περιείχε όλες τις τελευταίες επιτυχίες από το φεστιβαλ στο Περτούλι στο οποίο και έκανε την εμφάνιση της νεαρή τραγουδίστρια, Σαρακατσάνα εκ Βουλγαρίας ορμώμενη, με το κωδικό όνομα Γιώτα Γρίβα (οι φίλοι μας φωνάζουν Γάμα-Γάμα). Η αντίδραση από το σύνολο σχεδόν του υπουργικού συμβουλίου ήταν άμεση. Ιδιαίτερα θιγμένος ο υπουργός Ανάπτυξης κατακεραύνωσε τον κ.Σουφλιά λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "Δεν είναι δυνατόν τώρα που όλες οι βιομηχανίες φεύγουν για τη Βουλγαρία, εμείς να εισάγουμε Βουλγάρες!". Την παραπάνω δήλωση χαιρέτισε και ο κ. Αλογοσκούφης ο οποίος τόνισε ότι μαζί με τα ανοίγματα του ΟΤΕ στη Ρουμανία θα έπρεπε να γίνει και η αντίστοιχη εμπορική εκμετάλευση των α-οι-δών. Έξαλλος ο κ. Σουφλιάς δήλωσε ότι οι Ρουμάνες είναι Βλάχες και ως εκ τούτου δεν προκύπτει καλλιτεχνική συνεργασία για ευνόητους λόγους. Καθοριστική ήταν σε αυτό το σημείο η παρέμβαση του πρωθυπουργού ο οποίος για να κατευνάσει τα πνεύματα έβαλε μια παλιά επιτυχία (λες και θα μπορούσε να είναι καινούρια) της Τίνας (βλέπε διπλανή φωτογραφία). Σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο ξέσπασε σ' ένα θερμό κι αυθόρμητο χειροκρότημα για την αποφασιστικότητα και την τόλμη με την οποία χειρίστηκε ο πρωθυπουργός την κρίση αυτή, το τέλος της οποίας ήταν αίσιο και όλοι αναγνώρισαν τις γεμάτες μαεστρία κινήσεις του πρωθυπουργού, ο οποίος ανέδειξε το πληθωρικό του ταλέντο και σε αυτόν τον τομέα. Από τις εκδηλώσεις πανηγυρισμού δεν έλειψαν τα κλέφτικα σφυρίγματα, οι μπαλωθιές, το ανέμισμα των σακακιών στον αέρα καθώς και τα συνθήματα όπως: "ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει δεξιά", "ψωμί παιδεία ελευθερία" και "Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ". Μετά απ' αυτήν τη συγκλονιστική εμφάνιση του πρωθυπουργού σε μια σεμνή τελετή αναγορεύτηκε σε επίτιμο ντι-τζέι του Venue από τον πρύτανη μεσιέ Βασίλη Τσιλιχρήστο. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας έλαμψε γι'άλλη μια φορά δια της απουσίας του ενώ σήμερα ή το αργότερο αύριο θα υπογράψει ο πρωθυπουργός το νέο του συμβόλαιο με τον επίσης παγκοσμίου φήμης ντι-τζέι Τιέστο ο οποίος είχε προλάβει από την Τελετή Έναρξης ακόμα να διακρίνει τη σπίθα στο βλέμμα του κ.Καραμανλή. Το συμβόλαιο μεταξύ άλλων προβλέπει ένα κύκλο ζωντανών εμφανίσεων στη Νέα Ορλεάνη έτσι ώστε αφενός να τονίσει ο πρωθυπουργός το φιλανθρωπικό έργο της Ελλάδος σε παγκόσμιο επίπεδο, αφετέρου για να προετοιμαστεί για τα χειρότερα μετά τους τυφώνες και τις καταιγίδες στην ελληνική οικονομία που οι μετεωρολόγοι έχουν προβλέψει.

Στα δικά μας τώρα. Την εθνική ομάδα μπάσκετ του Ισραήλ και όχι το Ισραήλ του Σβι Σερφ αντιμετωπίζει σήμερα στις 9:30 ακριβώς η εθνική ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας και όχι η εθνική του Παναγιώτη Γιαννάκη ο οποίος παραμένει ο μοναδικός παγκοσμίως "Δράκος" που παραμένει ασύλληπτος και χωρίς η Ιντερπολ να έχει εκδώσει εναντίον του κάποιο ένταλμα. Στην Ισραηλινή πρεσβεία έχει στηθεί από νωρίς το πρωί ένα γλέντι, ενώ στο παρακείμενο μαιευτήριο λητώ στήθηκε μπουφές όπως συμβαίνει κάθε δεύτερη Τρίτη στις ομιλίες-εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα για συνταξιούχους μαιευτήρες-γυναικολόγους στην αίθουσα συνεδριάσεων. "Δώσαμε τρία παιχνίδια, στα οποία είχαμε καλές και κακές στιγμές. Θα είμαστε καλύτεροι στη συνέχεια. Μέσα από δύσκολες στιγμές, δείξαμε καλά στοιχεία ως ομάδα.", δήλωσε ο κόουτς της εθνικής. Άντε και καλά καλά-θια να ευχηθούμε εμείς.

Στην παραπάνω φωτογραφία ο Παναγιώτης Γιαννάκης:
α) Φυσάει τη μύτη του.
β) Δε μπορεί να πιστέψει ότι χάσαμε.
γ) Κρατιέται για να μη γελάσει.
δ) Προσεύχεται στον Αλλάχ.

Ε ντε λα μαγκέν ντε Καστρίκ

Το ακούσατε κι εσείς ε; Ναι το άκουσα κι εγώ. Πως θα μπορούσα άλλωστε, μόλις είχα κάνει μπάνιο και είχα ρίξει 3 σακουλάκια «τουμποφλό» στ’αυτάκια μου για να είμαι σίγουρος ότι δε θα χάσω τίποτα από τη χθεσινή αρχαγγελική ημέρα (βλ. προηγούμενο ποστ).

«Δεν είμαι τζάμπα μάγκας... Εχουμε έτοιμο το πρόγραμμα για την επομένη των εκλογών και πιστεύω ακράδαντα ότι θα είμαστε κυβέρνηση», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, στη συνέντευξη Τύπου στην 70ή ΔΕΘ.

Κάνω μια παρένθεση γι’αυτήν την κυρία τη ΔΕΘ και θα επανέλθω με τις μαγκιές παρακάτω. 70η ΔΕΘ σου λέει ο άλλος. 70 κεράκια και τα ρέστα. ΔΕ Θέλουμε άλλη ΔΕΘ. Φτάνει. Να της δώσουμε σύνταξη να πάει σπιτάκι της. Με όποιο νομοσχέδιο κι αν τα βάλεις κάτω θα έπρεπε μετά τα 65 να πάρει σύνταξη. Αυτή και ο Ακριβός Τσολάκης μας έχουν μείνει σκληρά εργαζόμενοι πάνω από τα 70 και η εμπειρία τους μας κοστίζει ακριβά. Ποιό είναι το πλέον σημαντικό και Διεθνώς αναγνωρισμένο Επίτευγμα στη Θεσσαλονίκη; Ο νες καφέ φραπέ ατέλειωτη ευχαρίστηση. Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Το γνωστό πατροπαράδοτο φραπεδάκι ήταν μια στιγμιαία ανακάλυψη (γι’ αυτό λέμε και στιγμιαίος καφές) ενός τύπου κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης εμπνευσμένος από μια πατέντα αντίστοιχη για τον κανακάρη του. Τώρα χέμο έπινε ο μπόμπιρας; Καοτόνικ; κάντμπουρις; Δε ξέρω, θα σας ξε-γελάσω. Όχι άλλη ΔΕΘ λοιπόν, τη χορτάσαμε, μας χόρτασε (αν και αυτό συζητιέται), ας της κουνήσουμε το μαντήλι, να κάνουμε κι ένα μνημόσυνο με την αντίστοιχη μεγαλοπρέπεια και ν’απολαύσουμε το φραπεδάκι με το παξιμάδι, άντε κι ένα κονιάκ και ζωή σε λόγου μας.

Κλείσιμο παρένθεσης.

Άνοιγμα των ασκών του αιόλου. Ακούμε τόσα χρόνια κατηγορίες για τα ψεύδη του ΠΑΣΟΚ. Μετα-μοντερνιστής και καινοτόμος καθώς είναι ο γιωργάκης αποφάσισε να βάλει ένα τέλος σ’αυτή τη λασπολογία. Με απαράμιλλο θάρρος βγήκε και ξεστόμισε την πικρή και ωμή αλήθεια η οποία φυσικά όπως πάντα πονάει. Αλήθεια λοιπόν = πόνος, ένα το κρατούμενο. Και συνεχίζω. «Δεν είμαι τζάμπα μάγκας...». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πρώτον ότι το τζάμπα μας πέθανε. Εδώ βέβαια η κυβέρνηση θα βγει και θα τον κατηγορήσει για κλεψιά και με το δίκιο της. Αφού πρώτα αυτοί πατεντάρισαν τη φορολογία παντού δε μπορείς εσύ μετά να βγαίνεις και να ισχυρίζεσαι τα ίδια πράγματα. ΟΧΙ (πλησιάζει και η επέτειος) κύριε γιωργάκη ΔΕΘ μπορείς. Δεν είναι τζάμπα λοιπόν άρα τι είναι; Πανάκριβος. Με το καλημέρα λοιπόν έχουμε μια δήλωση βαριά σαν ιστορία (το’πε και ο γιος του Διονυσίου αυτό για το όνομα με το ειδικό βάρος, έγινε και τραγούδι αλλά έπειτα ακολούθησε την πορεία του φετινού Παναθηναϊκού). Είμαι ένας πανάκριβος μάγκας οπότε θα σας κοστίσω ακριβά. Διότι ο μάγκας έχει και τις ανάλογες απαιτήσεις. Γουστάρει και χορεύει ο Σαλονικιός, εδώ βέβαια γουστάρει και μας χορεύει από τη ΔΕΘ. Σημειώνω εδώ ότι ο τόπος είναι ανεξάρτητος γενικά απλά το κλίμα του Βαρδάρη ευνοεί λίγο τη μαγκιά. «Έχουμε έτοιμο το πρόγραμμα για την επόμενη των εκλογών...». Που σημαίνει ότι ο μάγκας είναι και οργανωμένος. Πανάκριβος μεν, οργανωμένος δε. Αφού είμαι μάγκας θα σας τα πάρω. Άλλα όχι έτσι ντουγρού! Έχω πρόγραμμα, ξέρω τι θα κάνω. Οι χειρισμοί μου θα είναι λεπτότατοι και χειρουργικής ακρίβειας. ΔΕΘα πονέσετε πολύ, μην πω ότι θα σας αρέσει κιόλας γιατί τόσα χρόνια το έχετε συνηθίσει από εμάς ενώ από τους άλλους που έχουν ξεχάσει αλλά κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να θυμηθούν πονάει πιο πολύ. «...και πιστεύω ακράδαντα ότι θα είμαστε κυβέρνηση». Διότι ο δικός μου πόνος είναι και ο καλύτερος σας δρόμος. Ανακεφαλαιώνουμε. Είμαι μαγκάκι ζόρικο, αντράκι αβανταδόρικο και σας λέω την αλήθεια. Τζάμπα δεν έχουμε πια. Άρα πληρώνετε. Όλοι. Εμέις όχι αλλά όλοι οι υπόλοιποι θα το πληρώσετε ακριβά. Είτε μας ψηφίσετε, είτε όχι. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Για εσάς. Για εμάς έχει. Και η διαφορά. Καραδοκεί ο Βενιζέλος στη γωνιά, έχει αρχίσει και δίαιτα τώρα τελευταία, πάει σα λουκουμάκι θα με κάνει μια χαψιά με την όρεξη που έχει. Γι’ αυτό κι εγώ πιστεύω ότι θα κερδίσουμε. Κι εσείς; Πότε; Ποτέ; Γιατί; ΔΕΘα κερδίσουμε; Μα αφού τα είπα ωραία στη ΔΕΘ. ΔΕΘα πάρετε άλλο; Ε τότε θα πάω κι εγώ διακοπές στη Ραφήνα! Από εκεί δε ξεκινάν όλοι;

Μαχιμώτατοι Οι Ισχύοντες

Τα πλήθη συρρέουν στην αεροπορική βάση της Τανάγρας (114 Π.Μ.), όχι προ μεσημβρίας αλλά πτέρυγα μάχης, compact wing όπως το λέμε στα εγγλέζικα. Τι γυρεύουν όλοι αυτοί εκεί; Σύμφωνα με έγκυρες και έγκαιρες (όπως ακριβώς και το δελτίο του Μέγκα Τσάνελ) πληροφορίες του ειδικού παύλα απεσταλμένου παύλα ρεπόρτερ μας μετά τον Γάμο στην Κανά, όπου σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες είχε τραγουδήσει η πρό-γιαγια της ΜελίναS Κανά το σουξέ της εποχής "Να βάλω τη χλαμύδα μου και να φυσάει, μωρό μου bye (ίσως και bi)", ένα νέο θαύμα λαμβάνει χώρα τούτη τη στιγμή σ'αυτή τη χώρα. Κάθεστε; Κι εγώ, ποτέ δε γράφω όρθιος με πιάνει η μέση μου. Αρχάγγελος έκανε την εμφάνιση του και πιστοί έχουν κατακλύσει τον αεροδιάδρομο για να προλάβουν και να πάρουν την ευλογία του. Το ΚΤΕΛ Θηβών έχει ναυλώσει ειδικά λεωφορεία που κάνουν τη διαδρομή Θήβα - Λεβαδιά (για σουβλάκι) - Χαλκούτσι (για μπανάκι) - Τανάγρα (για το θαύμα) κι όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε.

Στην εκδήλωση παρευρίσκεται και ο εξοχώτατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας (προφανώς μιλάμε για κάποιο άλλο κράτος) κύριος Κάρολος Παπούλιας ο όποιος δήλωσε πως δεν του τα'χαν πει αυτά πριν κατέβει υποψήφιος. Ο πρώην ιπτάμενος και νυν υπουργός (πάλι στα σύνεφα δηλαδή) εθνικής αμύνης κύριος Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος θέλησε να πιλοτάρει ξανά μετά από 30 χρόνια και να κάνει τα γνωστά του ακροβατικά. Συνεργάτες του προσπάθησαν να το συνεφέρουν λέγοντας του πως δεν είναι στο υπουργείο για να ακολουθήσει το καθημερινό του πρόγραμμα και λίγη υπομονή μέχρι τη Δευτέρα δε βλάπτει. Αυτός επηρεασμένος από το θρησκευτικό κλίμα κατάνυξης θεώρησε πως αναφέρονται στη Δευτέρα Παρουσία και τότε απαίτησε να επισπεύσουν τις διαδικασίες απογείωσης του για να προλάβει τον κύριο στην κάθοδο και να του ψιθυρίσει δύο φωνήεντα (λέτε να ξέρει παραπάνω;) έτσι ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για τη συγχώρεση του αλλά και για να αποκαταστήσει τη σπηλιωμένη φήμη του από το γνωστό εμπάργκο που του έχουν κυρήξει από την ΕΣΗΕΑ με αποτέλεσμα να αναφέρονται όλοι οι δημοσιογράφοι στον ακατανόμαστο κι εμείς το φιλοθεάμων κοινό να μπερδευόμαστε με ακόμη μία δικαστική διαμάχη του Γιώργου Νταλάρα με τον Τζίμη Πανούση.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως γνωστόν είναι και προστάτης της Πολεμικής μας Αεροπορίας και τιμούμε τη μνήμη του στις 8 Νοεμβρίου. Φέτος είδε που ο καιρός ήταν καλός είπε να μας έρθει πιο νωρίς με αποτέλεσμα ο δήμος Θεσσαλονίκης να έχει ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου της σαιζόν 2006-2007 διότι φέτος τους έπιασαν στα πράσα οι αεροπόροι μας. Εικάζεται λοιπόν ότι του χρόνου οι εκδηλώσεις για τον Τζίμη θα ξεκινήσουν στις 15 Αυγούστου ακριβώς με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρά προβλήματα με την εορτή της Παναγίας. Το μπλογκ του Αγίου Δημητρίου με πανό, αεροπλάνα και βαπόρια και τους αγίους τους παλιούς ισχυρίζονται ότι η σωστή η Παναγία είναι το Νοέμβριο που όπως όλοι γνωρίζουμε γιορτάζουν οι Μαρίες οι παρθένες, δηλαδή όλα τα κοριτσάκια από 8 χρονών και κάτω.

Σε πραγματικά στριμόκωλη θέση βρίσκεται ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος μεσιέ Χριστόδουλος ο οποίος έχει βάλει το οικονομικό του επιτελείο να υπολογίσει τα κέρδη από κάθε γιορτή έτσι ώστε να στηρίξει ανάλογα την κάθε επιχορηγούμενη πρόταση για πρόωρο εορτασμό. Κατά πόδας και η πολιτική ηγεσία του τόπου μελετά το νέο εκκλησιαστικό νομοσχέδιο για φοροαπαλλαγές στα κεράκια, νέα χαμηλότοκα δάνεια για ανέγερση ξωκλησσίων τα οποία θα πρέπει υποχρεωτικά να φέρουν το όνομα διάσημου αγίου του οποίου ο περσινός ισολογισμός απέφερε κέρδη μεγαλύτερα του ΕΑΠ. Επίσης το ξωκλήσσι αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από καντίνα-σουβλακερί, πάγκους με τα απαραίτητα κασκόλ, λάβαρα και φανέλες ενώ γνωστή αλυσίδα μαυραγοριτών θα πουλάνε προνομιούχα vip εισιτήρια για μια θέση δίπλα στον άμβωνα.

Η αντιπολίτευση για άλλη μία φορά θα προβεί σε δηλώσεις δια στόματος του ταβερνιάρη-εκπρόσωπου τύπου της: "Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά μεταθέτει τις ευθύνες για την κατάσταση που παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με όραμα και στρατηγική είχε χαράξει την πορεία-ολέθρου της χώρας". Όταν ο σύντροφος Ρέππας θα του σφυρίξει κλέφτικα ότι αυτό που διάβασε ήταν το προσχέδιο λόγου για την Ολυμπιακή, θα κλείσει το μάτι τσαχπίνικα και θα βροντοφωνάξει "Πρωταπριλιά!". Ο Γιωργάκης πολύ θα ήθελε να ζητήσει την κεφαλί του επί πινάκι όμως δε θέλει να μείνει στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος ως μια νέα Σαλώμη, υπάρχει και ο Αρχάγγελος 2005 που καραδοκεί οπότε κρατάει το στόμα του (γι'άλλη μια φορά) κλειστό.

Τέλος οι τούμπες και οι αερομαχίες φέρνουν γι'άλλη μία φορά στο προσκήνιο το κλασσικό αριστούργημα "Τοπ Γκαν" με τον Τομ Κρουζ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα βίντεο κλαμπ χέζονται στο τάλιρο και οι κάτοικοι στο Σχηματάρι πάνω τους από τις χαμηλές πτήσεις.