Ένα βράδυ στην Οκλαχόμα

Έπειτα από εκείνο το μεξικάνικο μεζεδοπωλείο βρεθήκαμε με το φίλο μου το Μιχάλη σχεδόν απένταροι και με μισό ντεπόζιτο βενζίνη το οποίο και προφανώς δε μας έφτανε για τον προορισμό μας. Το να κοιμηθούμε μέσα στο αυτοκίνητο ήταν σίγουρα μια λύση για να γλιτώσουμε τα έξοδα του μοτέλ, σε καμία περίπτωση όμως δε μας εξασφάλιζε κάποιο επιπλέον εισόδημα για να βγάλουμε τις βενζίνες μας. Συνηθισμένοι καθώς ήμασταν σε τέτοιες καταστάσεις αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε λίγο άσκοπα για να γνωρίσουμε καλύτερα αυτές τις συνοικίες αλλά κυρίως για να περιέλθουμε σε μια ακόμη πιο τραγική κατάσταση με το δείκτη της βενζίνης να κοντεύει το empty και ν’ανάβει το σχετικό λαμπάκι. Κάποια στιγμή παρκάραμε έξω από ένα μπαράκι και μπήκαμε για να σκορπίσουμε και τα τελευταία μας χρήματα. Ήπιαμε από μιάμιση μπύρα ακριβώς, τόση μας αναλογούσε αν και έχω βάσιμες υποψίες να πιστεύω ότι ο Μιχάλης ήπιε μισή γουλίτσα παραπάνω. Καθώς απολαμβάναμε τη δροσερή μπυρίτσα μας ήρθαν δύο κορίτσια και κάθισαν δίπλα μας. Εμείς ξεσυνηθισμένοι από ένα τέτοιο θέαμα ορμήσαμε σαν τα τσακάλια και μ’ένα κωμικοτραγικό τρόπο η αλήθεια είναι τους περιγράψαμε την κατάσταση μας. Αυτές δε φάνηκαν να μας πιστεύουν κι έτσι εμείς συνεχίσαμε την κουβέντα σα να μη συνέβαινε τίποτα ενώ η αλήθεια ήταν πως ανησυχούσαμε για την εξέλιξη αυτής της βραδιάς διότι αυτές οι κοπέλες ήταν μια προσωρινή λύση για να κοιμηθούμε σ’ένα κρεβάτι της προκοπής αλλά και για να κάνουμε κι ένα μπάνιο σαν άνθρωποι. Μάθαμε ότι ήταν φοιτήτριες στο τοπικό πανεπιστήμιο και ο Μιχάλης άρχισε να τους λέει διάφορα για τους ρεπουμπλικάνους πολιτικούς από τον τόπο τους. Αυτές εντυπωσιάστηκαν από τις γνώσεις μου σχεδόν όσο κι εγώ που πρώτη φορά μάθαινα ότι ο φίλος μου παρακολουθούσε κρυφά τα βράδια CNN κι ας το απαγόρευαν αυστηρά οι κανονισμοί της ΚΝΕ στην οποία ήταν γραμμένος σχεδόν από τα γεννοφάσκια μου. Μέσω της ΚΝΕ δηλαδή γνωριστήκαμε κιόλας. Ήμουνα με κάτι φίλους μου διακοπές σ’ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου και παίζαμε μπάλα. Ο Μιχάλης γέννημα-θρέμμα του χωριού αυτού ήταν εκεί για τις καλοκαιρινές διακοπές και την πρώτη μέρα που μας είδε στο παλιό δημοτικό ήρθε να μας πουλήσει κουπόνια για την ενίσχυση της παράταξης. Εμείς αδιαφορήσαμε αλλά αυτός είχε το σκοπό του. Έστειλε κάτι ξαδέρφες του, τη Δέσποινα και τη Μαρία οι οποίες ήταν και οι μόνες θηλυκές στο χωριό πάνω από 10 και κάτω από 40. Δεν έμεινε κουπόνι ούτε για δείγμα. Αυτός ήρθε περήφανος βρίζοντας το καπιταλιστικό σύστημα αλλά εκτίμησα πολύ την κίνηση του να μας κεράσει μπύρες με τα λεφτά που είχε βγάλει από τα κουπόνια. Την επόμενη μέρα το πρωί φορτώναμε το αμάξι του και ξεκινούσαμε για Κομοτηνή με σκοπό να γνωρίσουμε καλύτερα την Ξυλαγανή τόπο ξακουστό για τα τεράστια σκόρδα του. Στην ΚΝΕ ο Μιχάλης είχε γνωρίσει και την πρώτη του γυναίκα, τωρινή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ που του πληρώνει ακόμη διατροφή την οποία επενδύουμε μαζί σε αλκοόλ. Πάντως αν ήμουνα τουρίστας και μου έλεγαν όλα αυτά για την ΚΝΕ θα νόμιζα ότι είναι η ελληνική ΓκρινΠις ή κάτι το αντίστοιχο τελοσπάντων. Αυτά είχα φέρει στο νού μου όταν είδα ότι οι κοπέλες ετοιμάζοταν να φύγουν. Τις χαιρετήσαμε, ο Μιχάλης ήπιε εκείνη την παραπανίσια γουλίτσα και μου είπε:
-Φύγανε.
-Και δεν πήραμε ούτε τα e-mail τους.