Doesn't Really Matter

Η φωτιά άναψε από νωρίς όχι επειδή θέλαμε να ρίξουμε τις σούβλες πάνω αλλά κυρίως για να πετάμε στην πυρά όποιον προέβαλλε έστω και σθεναρές αντιστάσεις προς την κραιπάλη και την παρακμή, έννοιες συνώνυμες με την τσελιγκιάδα η οποία γι’ άλλη μια φορά χάρισε μερικές ανεπανάληπτες στιγμές σε όσους είχαν την τύχη μα και την τιμή να παρευρεθούν στο κοσμικό τούτο γεγονός στο οποίο απεύθυνε μέσω τηλεσυνδιάσκεψης αγωνιστικό χαιρετισμό η γραμματέας του Κ.Κ.Ε Αλέκα Παπαρήγα μέσω του αντιπροσώπου της Απόστολου Γκλέτσου, ενώ συγχαρητήρια τηλεγραφήματα έστειλαν τόσο ο κύριος Αντώναρος ως αναπληρωτής εκπρόσωπος του μονίμως απουσιάζοντος κυρίου Ρουσσόπουλου που εκπροσωπεί τη Ν.Δ καθώς και ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου σε μία προσπάθεια του να προσεγγίσει το νεανικό κοινό της στάνης. Το οποίο κοινό της στάνης χθες απέδωσε τα μέγιστα από κάθε άποψη. Τα πλήθη άρχισαν να συρρέουν από τις 9:30 και μετά με τους τελευταίους να καταφθάνουν γύρω στις 11. Για την ακρίβεια ήρθε κι ένας αργότερα αλλά θ’ασχοληθούμε λίγο αργότερα με αυτόν. Ο τελευταίος των 11 ήταν ο φίλος μου ο Λευτεράκης από το στρατό και όπως γνωρίζουμε κι από τη σχετική ταινία είναι πάρα πολύ χρήσιμο να έχεις έναν φίλο Λευτεράκη από το στρατό. Τώρα που το σκέφτομαι ο στρατός είχε την τιμητική του χθες το βράδυ. Αισθητή έκαναν την παρουσία τους ένας στρατιώτης με αριθμό διψήφιο που τον καθιστά πολίτη υποψήφιο ο οποίος ξεκουράζεται στο γνωστό στρατόπεδο Καποτά το οποίος κατοικοεδρεύει στο Μενίδι, ένας σμηνίτης με την ειδικότητα του Μογγόλου παύλα οδηγού ο οποίος αυτό το διάστημα γενικώς ταλαιπωρείται με την παραμεθόριο στην Ελευσίνα και τέλος ψηλός ανθυπολοχαγός στρατολόγος παιδικός φίλος από τη Λάρισα που με φιλοξένησε άπειρες φορές κατά τη διάρκεια των σπουδών του εις τη Θες/νικη στο σπίτι της μπιρίμπας. Διακριτή ήτο η παρουσία του Πτέραρχου Πατέρα ο οποίος ήλθε, είδε κι απήλθε ακολουθώντας πιστά το στρατιωτικό πρωτόκολλο για επίσημες τελετές όπως η τσελιγκιάδα. Οι πρώην σμηνίτες έναντι των πρώην στρατιωτών είχαν συγκριτική υπεροχή μ’ένα σκορ 6 ? 1 γεγονός που καθιστούσε οποιαδήποτε σύγκριση αδόκιμη. Το φαγητό πλούσιο ως συνήθως εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού ενώ εγώ την τούρτα την είδα μόνο κατά το σβήσιμο των κεριών. Η έναρξη των χορευτικών διαπραγματεύσεων έγινε υπό τους ήχους της Maddona και του τελευταίου της χιτ «hung up» ενώ η συνέχεια ήρθε από τα 70’ς και 80’ς με αξέχαστες επιτυχίες από αυτές που μόνο ο DJ Soulis μπορεί να προσφέρει στο φιλοθεάμων κοινό του εις την disco boom boom εκεί στις Τζιτζιφιές. Η πίστα πήρε φωτιά και η ένταση ανέβαινε κατακόρυφα. Η μοιραία στιγμή δε θ’αργούσε να έρθει και κάποια στιγμή η λαϊκή απαίτηση για ελληνική παραδοσιακή μουσική επέβαλλε τους δικούς της ρυθμούς με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν ακόμη περισσότεροι και οι διάφοροι παπαράτσι να έχουν αρκετές αισθησιακές πόζες με τις οποίες θα μπορούν να εκβιάζουν τις κορασίδες που έλαβαν μέρος. Η μία «επιτυχία» διαδεχόταν την άλλη και σε κάποια φάση έκανε την εμφάνιση του φέρελπις νέος σύντροφος πρώτης εξαδέλφης τον οποίον δεν είχε τύχει να γνωρίσω μέχρι τότε. Προς στιγμήν φοβήθηκα γιατί ο τύπος είχε κάτι τεράστια ποντίκια, μου έριχνε κι ένα κεφάλι, είναι και δικηγόρος, θα με δείρει σκέφτηκα και θα έχουμε άλλα μετά. Αν αποτύχει πάντως στα δικαστήρια πάντα μπορεί ν’ακολουθήσει καριέρα μπράβου. Σε κάποια φάση που η κούραση άρχισε να καταβάλλει ορισμένους από τους συνδαιτυμόνες είδαν ότι έξω γινόταν της πουτάνας από τη βροχή οπότε είπαν που να φεύγουμε τώρα ας γλεντήσουμε λίγο ακόμη κι έτσι οδηγηθήκαμε στις πρώτες πρωινές ώρες όπου μεν η βροχή δεν είχε ακόμη σταματήσει αλλά τα πόδια μας δε βαστάγαν άλλο. Μια τσελιγκιάδα έφυγε, μια άλλη θα έρθει σύντομα. Ο προγραμματισμός για την επόμενη θα ξεκινήσει σύντομα. Προτάσεις για μεταφορά της έδρας γίνονται δεκταί στη γνωστή ταχυδρομική θυρίδα της στάνης. Πάμε τώρα να σιάξουμε τα παΐδια μας.