Η Θεια μου η Νικολάκαινα...

Χαιρετώ άπαντες και καλημερίζω διότι μια καλημέρα είναι αυτή πες την κι ας πέσει χάμω, για να τη σηκώσει ο επόμενος ή να την τσαλαπατήσει ο μεθεπόμενος μεγάλη σημασία τώρα πια δεν έχει, διότι και η ώρα είναι περασμένη και τα φύλλα έχουν πέσει αλλά και τα πρωτοβρόχια ήταν στην ώρα τους λίγο βαρβάτα μεν τακτικότατα δε, πως να τα κατηγορήσει κανείς; Διότι η τάξη και η ηθική είναι δύο αξίες οι οποίες θα πρέπει να μας στιγματίσουν αιώνια ως έθνος και ως λαό γενικότερο γιατί ο λαός ναι μεν είναι σοφός και το αποδεικνύει με τις ανα καιρούς πετυχημένες παροιμίες του κι εδώ θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση σχετική όμως με το θέμα. Γιατί νομίζετε λέμε λαϊκός τραγουδιστής; Επειδή ψωνίζει στη λαϊκή όπως και όλοι οι άλλοι άνθρωποι; Όχι δεν είναι αυτός ο λόγος αν και στη συγκεκριμένη κατηγορία μπορούμε να εντάξουμε τον μεσιε Δήμο Μυλωνά με το τρισμέγιστο άσμα του «Που’σαν μωρό μου εχθές που σε πήρα οκτώ φορές και δεν ήσουνα εκεί ? είχα πάει λαϊκή». Να κάνω άλλη μία παρένθεση εδώ και να εξιστορήσω ιστορικό γεγονός ή γεγονός που εκτυλίχθηκε εν πάσει περιπτώσει μια ιστορική μέρα για την Ελλάδα κι εγώ βρισκόμουν σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς ή και ταλαιπωρίας όπως θέτε πεστε το, ουδεμία διαφορά δεν κάνει. Θαρρώ πως ήταν ένα μπλε λεωφορείο, δηλαδή ένα γαλάζιο λεωφορείο, επομένως «τα δικά μας» λεωφορεία, τίγκα στη διαπλοκή σε αφήνουν αυτά στη στάση που θέλουν, παίρνουν μόνο από τις στάσεις που γουστάρουν, ένας κακός χαμός γενικά ε και σ’ένα τέτοιο μέσα ήταν ο χαροκαμένος οδηγός όπως ο μονόλογος του άφησε να εννοηθεί. Το γνωστό λοιπόν άσμα του Δήμου του Μυλωνά παραφράζοντας ο μεσήλιξ οδηγός (Ο μεσήλιξ ήταν ήρωας του Αστεριξ και είναι το νόθο παιδί της γυναίκας του Μαθουσαλίξ με τον ίδιο τον Αστεριξ αλλά αυτό δε θα ήθελα να το θίξω σε αυτό το σημείο γιατί αφενός θα βγούμε εκτός θέματος κάτι που δε μας χαλάει μεν αλλά πρέπει να κρατάμε και τους τύπους δε για να μη μας κακολογήσει και κανένας κακεντρεχής, αφήστε που υπάρχει και το ΕΣΡ το οποίο είναι κι αυτό μια κάποια λύση ωσαν τους Βαρβάρους του Καβάφη και μπορεί να μας πάει σούμπιτους μέσα γι’αυτό σου λέω άσε να μείνουμε στην πορεία μας και να μην παρεκκλίνουμε από δαύτην διότι οι κακές οι γλώσσες είναι σαν τη λερναία ύδρα, κόβεις τη μία και βγαίνουν άλλες εννιά, οπότε γεμίζουμε με γλώσσες ενώ οι ανάγκες για γλείψιμο είναι σαφώς λιγότερες, αφετέρου ? για να μη ξεχνιόμαστε έτσι;- δε θα ήθελα να καταστρέψω το επόμενο τεύχος το οποίο λίαν συντόμως θα κυκλοφορήσει και σε dvd με την Παρις Χιλτον στο ρόλο της μαντάμ Μαθουσαλίξ να τον παίρνει απ’όλο το γαλατικό χωριό, μιλάμε για μια υπερπαραγωγή που όμοια της δεν έχει ξαναδεί ολάκερη η υφήλιος και γι’αυτό θα πρωταγωνιστήσει και η Μις Υφήλιος 2005 διότι οι ανάγκες στο καστινγκ θα είναι αυξημένες και θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας. Διάβασα κάπου ένα αρθράκι το οποίο μιλούσε για ένα φεστιβάλ ομοφυλοφιλικών πορνογραφικών ταινιών (τσόντες για gay/lesbians δηλαδή) και το παρουσίαζε λες και θα προβληθεί κανένα φεστιβάλ στον Φασμπίντερ. Εντάξει είναι κοινό μυστικό ότι η τσόντα για να θεωρηθεί πετυχημένη χρειάζεται να έχει και υπόθεση αλλά μέχρι εκεί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα και κυρίως μη γινόμαστε προβοκάτορες. Είναι κοινός τόπος ότι η τσόντα δεν έχει εικαστικό ενδιαφέρον ακριβώς επειδή είναι τσόντα, σαφώς και δεν πρέπει να σταματήσει η παραγωγή τους γιατί κάπως θα πρέπει να τη βρει και ο φαντάρος στη σκοπιά, ο προϊστάμενος που δεν του κάθεται η γραμματέας και πολλές ομάδες ανθρώπων ακόμη αλλά μην τα γαμάμε όλα με αυτήν την κωλότεχνη. Να πάω να γυρίσω κι εγώ παρέα με το φιλαράκο μου το Φελίνι καμία τσόντα με ζώα και να κάνουμε φεστιβάλ για την τέχνη στις πορνογραφικές ταινίες κτηνοβασίας. Έχουν ένα μεγάλο παράπονο οι gay, ότι δεν τους θεωρούμε ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Αυτό έχει ως αντίκτυπο την περιθωριοποίηση τους με όσα αυτό συνεπάγεται. Θα βρεθεί κάποια λύση; Αμφιβάλλω διότι και οι δύο τραβάνε το σκοινί. Εξ’ άλλου ο «κοινωνικός αποκλεισμός» τον οποίον επικαλούνται αφορά μόνο το κομμάτι της δημόσιας έκφρασης απ’ότι έχω καταλάβει εγώ διότι αν πας σε κάποια δουλειά δεν έχεις πρόβλημα, στα πανεπιστήμια, στις εξόδους σου κλπ. Δεν τρως πόρτα δηλαδή κάπου. Σαφώς και μπορεί να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ειδικά όταν κάποιος γνωρίζει ότι ο άλλος απέναντι του είναι gay αλλά αυτό είναι πολύ μπερδεμένο το ζήτημα το οποίο επίσης δε λύνεται εύκολα. Όσο η κοινωνία μας ωριμάζει τα πράγματα ελπίζω θ’αλλάζουν. Και οι gay αλλά και οι straight θα βάλουν μυαλό και θα καταλάβουν ότι απλά πράγματα χρειάζονται για την αρμονική συνύπαρξη τους κι ότι μάλλον οι ίδιοι δυσκολεύουν την κατάσταση. Τέλος παρενθέσεως). Είχαμε μείνει λοιπόν στο φίλο οδηγό ο οποίος και τραγουδούσε με μια ομολογουμένως καλλιτεχνική φωνή «Που’σουνα μωρή καριόλα χτες, που σε πήρα εκατό φορές, και δεν ήσουνα εκεί». Μόνο αυτό, συνέχεια στο ριπιτ, αν ήταν cd θα το είχε λιώσει ο τύπος. Του έδωσε και κατάλαβε λοιπόν με την τύπισσα που δεν ήξερε τον προορισμό της διότι σαφέστατα η κυρία έλειπε κι εδώ κολλάει κι ένας Κώστας Καφάσης με το εξίσου γνωστό «Γέλα Κυρία μου, Γέλα Μαζί μου» αν κι έχω και καλύτερο με τον Δημήτρη τον Κοντολάζο (γιόρταζε τις προάλλες ο Μητσάρας) και το «Ταχυπαλμία» το οποίο σε συνδυασμό με το «Αναστατώνομαι» της Κατερίνας Στανίση συνθέτει μια εκπληκτική τριλογία. Τύφλα να’χει το μέγαρο δηλαδή. Έτσι που λέτε ο οδηγός, φτάσαμε σπίτια μας σώοι κι αβλαβείς παρά την καψούρα και το νταλκά του αλλά εμένα με σημάδεψε το δρομολόγιο εκείνο και αποφάσισα να οργανώσω το φαν κλαμπ του Δήμου του Μυλωνά, μεγάλο ταλέντο. Τεράστιο. Αυτός και η Τζένη Βάνου. Μετά το χάος. Αν δεν υπάρχει ίντριγκα και πάθος όλα τ’άλλα είναι ατμός, αυτό έχω να δηλώσω εγώ και ξέρω ότι είναι μια δήλωση που θα συζητηθεί πολύ στο ΕΣΡ αλλά εγώ θα μείνω πιστός στις δηλώσεις μου, διότι δε μπορώ να κάνω και αλλιώς στην κατάσταση στην οποία έχω περιέλθει, μη λέμε κι ότι θέλουμε. Α επίσης θέλω να δείρω το γείτονα. Στην ίδια πολυκατοικία μένει δηλαδή και τον φωνάζω ασανσερακια. Είναι μεγάλη ιστορία όμως αυτή και δεν αξίζει να την κατασπαταλίσω εδω πέρα που έχουμε πιάσει άλλο θέμα ποιο σοβαρό. Σοβαρότης Μηδέν με το Νίκο Κούρκουλο πρωταγωνιστή και το Νίκο Φώσκολο σκηνοθέτη. Μετά το Ορατότης Μηδέν, είπαν να θυμηθούν τα παλιά με άλλη μια σίγουρη κατα τα φαινόμενα αλλά και κατα τας γραφάς επιτυχία. Το ρόλο που θα έχω εγώ στην ταινία αυτή δε θα σας τον αποκαλύψω ακόμη, θα είναι έκπληξη.
Πες μου τι παθαίνω / Μόλις σ’ αντικρίσω
Τα χάνω και ιδρώνω / Κι όλο κοκκινίζω
Αναστατώνομαι ? αναστατώνομαι / Μαζί σου μάτια μου απογειώνομαι
Και μετά την ευχάριστη αυτή μουσική νότα σας εύχομαι Καλό Σαβ/κο!