Τι άλλο να πεις για μερικούς ανθρώπους που έχουν ξεφύγει από το κλισέ «έκαναν τη μαλακία τέχνη» αλλά έχουν ανυψωθεί σ’ένα υπερβατικό επίπεδα το οποίο οι κοινοί θνητοί δε μπορούμε εύκολα ν’αντιληφθούμε, τώρα το γιατί με ρωτάς μόνο να με συμπαθάς και καμιά φορά να τραγουδάς. Τι να σου τραγουδήσω, τι να πω, τα λόγια μου θα χαραμίσω γι’ αυτό ας εξαφανιστώ. Κάπως έτσι πρέπει να το σκέφτηκε ο Γιάννης Αγιάννης κι έκλεισε βιαστικός την πόρτα πίσω του.
Ο άλλος ο Γιάννης τώρα με τα δυο του τα κοριτσάκια έλαμπε από ευτυχία καθώς κοιτούσε μια φωτογραφία τους που είχε κορνιζαρισμένη στο γραφείο, συνήθεια απ’ τα παλιά αυτή που τηρείται σχεδόν ευλαβικά τόσα χρόνια τώρα απ’ τη μεγαλύτερη επιχείρηση ως το μικρότερο γραφειάκι. Μα καλά θα αναρωτηθεί κάποιος, αυτοί είναι οι μαλάκες, με τις φωτογραφίες;
Ξεγελιέσαι φίλε μου, δεν είναι αυτοί. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να τους βγάλουμε καμιά φωτογραφία τους μαλάκες όπως σ’ εκείνα τα παλιά τα γουέστερν σε στυλ επικηρυγμένων για να τους μάθει και ο κόσμος και να ξέρει ότι είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Μακριά από μας δηλαδή που έχουμε άλλα πράγματα να κάνουμε, περισσότερο σημαντικά ή και ασήμαντα ακόμα ποιος νοιάζεται άραγε;
Μ: -Θα βγούμε;
Φ: -Ναι.
Φ: -Λέμε να βγούμε θα έρθεις;
Τ: -Δε μπορώ είμαι καλεσμένος σε μία γιορτή.
Μ: -Σου είπαν για το βράδυ;
Τ: -Ναι, δε θα μπορέσω έχω να πάω σε μία γιορτή.
Φ: -Έκλεισα τραπέζι, όλα εντάξει.
Μ: -Δε θα μπορέσω.
Φ: -Έχεις διάβασμα;
Μ: -Όχι θέλω να δω τη Μ, καταλαβαίνεις. Θες να κάνουμε κάτι αύριο;
Φ: -Ξέρεις ότι τη Δευτέρα ξυπνάω στις 4:30 το πρωί.
Μ: -Ε αφού δε θα έρθει και ο Τ, ας το ακυρώσουμε το σημερινό.
Φ: -Μα όταν κανονίζαμε δεν ήξερες αν θα έρθει ο Τ κι εγώ κανόνισα το πρόγραμμα μου να βγούμε μαζί.
Ας πρόσεχες. Και τι είναι το πρόγραμμα σου δηλαδή; Τι μας το τσαμπουνάς; Επειδή δηλαδή σε πήρε ο άλλος τηλέφωνο για να βγείτε πρέπει σώνει και ντε να το κάνει κιόλας; Κι ύστερα λέμε για τα κουτσομπολίστικα περιοδικά και τα τοιαύτα. Εδώ ο άλλος πήρε ένα απλό τηλεφωνήματακι και το μετέτρεψε σε ολόκληρη έξοδο. Αυτό κι αν είναι διεστραμμένη φαντασία (Σκουντή με πιάνεις έτσι;).
Συνοδευτικό τραγούδι για το κυρίως πιάτο: Κρίμα το μπόι σου καλέ
Ο άλλος ο Γιάννης τώρα με τα δυο του τα κοριτσάκια έλαμπε από ευτυχία καθώς κοιτούσε μια φωτογραφία τους που είχε κορνιζαρισμένη στο γραφείο, συνήθεια απ’ τα παλιά αυτή που τηρείται σχεδόν ευλαβικά τόσα χρόνια τώρα απ’ τη μεγαλύτερη επιχείρηση ως το μικρότερο γραφειάκι. Μα καλά θα αναρωτηθεί κάποιος, αυτοί είναι οι μαλάκες, με τις φωτογραφίες;
Ξεγελιέσαι φίλε μου, δεν είναι αυτοί. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να τους βγάλουμε καμιά φωτογραφία τους μαλάκες όπως σ’ εκείνα τα παλιά τα γουέστερν σε στυλ επικηρυγμένων για να τους μάθει και ο κόσμος και να ξέρει ότι είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Μακριά από μας δηλαδή που έχουμε άλλα πράγματα να κάνουμε, περισσότερο σημαντικά ή και ασήμαντα ακόμα ποιος νοιάζεται άραγε;
Μ: -Θα βγούμε;
Φ: -Ναι.
Φ: -Λέμε να βγούμε θα έρθεις;
Τ: -Δε μπορώ είμαι καλεσμένος σε μία γιορτή.
Μ: -Σου είπαν για το βράδυ;
Τ: -Ναι, δε θα μπορέσω έχω να πάω σε μία γιορτή.
Φ: -Έκλεισα τραπέζι, όλα εντάξει.
Μ: -Δε θα μπορέσω.
Φ: -Έχεις διάβασμα;
Μ: -Όχι θέλω να δω τη Μ, καταλαβαίνεις. Θες να κάνουμε κάτι αύριο;
Φ: -Ξέρεις ότι τη Δευτέρα ξυπνάω στις 4:30 το πρωί.
Μ: -Ε αφού δε θα έρθει και ο Τ, ας το ακυρώσουμε το σημερινό.
Φ: -Μα όταν κανονίζαμε δεν ήξερες αν θα έρθει ο Τ κι εγώ κανόνισα το πρόγραμμα μου να βγούμε μαζί.
Ας πρόσεχες. Και τι είναι το πρόγραμμα σου δηλαδή; Τι μας το τσαμπουνάς; Επειδή δηλαδή σε πήρε ο άλλος τηλέφωνο για να βγείτε πρέπει σώνει και ντε να το κάνει κιόλας; Κι ύστερα λέμε για τα κουτσομπολίστικα περιοδικά και τα τοιαύτα. Εδώ ο άλλος πήρε ένα απλό τηλεφωνήματακι και το μετέτρεψε σε ολόκληρη έξοδο. Αυτό κι αν είναι διεστραμμένη φαντασία (Σκουντή με πιάνεις έτσι;).
Συνοδευτικό τραγούδι για το κυρίως πιάτο: Κρίμα το μπόι σου καλέ
