Και τώρα μπορείτε...

Εντάξει κι εγώ πιστεύω ότι το «να πα’ να γαμηθείτε» είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συνδυαστεί με το μπορείτε όμως το ΕΣΡ παραμονεύει και γι’αυτό καλύτερα να φυλάμε και τα νώτα μας διότι αν πιάσεις τη νότα από λα μινόρε και προσπαθήσεις να το γυρίσεις στα μπλουζ του νότου ζήτω που καήκαμε καθώς είναι γνωστό ότι οι πυρκαγιές σε αυτά τα μέρη καλά κρατούν. Ας αρχίσουν οι χοροί έλεγε και ο Διονύσης ο Σαββόπουλος, ένα σύνθημα που είχαμε παραφράσει στην έκτη δημοτικού για χάρη της σχολική ομάδας μπάσκετ η οποία έμεινε με το σύνθημα και το μετάλλιο για την τρίτη θέση στο σχολικό πρωτάθλημα που είχε γίνει ανάμεσα στα τρία δημοτικά που στέγαζε το κτιριακό μας συγκρότημα. Κάποιος κακόβουλος θα μπορούσε να πει ότι βγήκαμε τελευταίοι, εμείς κρατήσαμε το τρίτοι γιατί μετά από χρόνια ποιος νομίζετε ότι θα θυμάται πως μόνο τρία σχολεία υπήρχαν; Ουδεις. Έχω πολλά τέτοια μετάλλια κρεμασμένα σε περίοπτη θέση στο σαλόνι του σπιτιού μου μαζί με αναμνηστικά διπλώματα όπως εκείνο της τέταρτης θέσης στο δρόμο των 150 μέτρων όπου από τους 7 που τρέχαμε οι τρεις εγκατέλειψαν λόγω κράμπας και κρίμα που δεν εγκατέλειψε ακόμη ένας γιατί θα το είχα σίγουρο το μετάλλιο. Δηλαδή η Πατούλιδου που πήρε το χρυσό επειδή η άλλη γκρεμοτσακίστηκε τι παραπάνω έχει από ‘μένα; Αυτό το γαμώτο είναι μήπως η ειδοποιός διαφορά; Δε νομίζω. Απλά είχε την τύχη με το μέρος της. Αφήστε που αν παρακολουθήσετε προσεκτικά τον αγώνα θα δείτε ότι ψιθυρίζει «πέσε μωρη καριόλα αραπίνα» και η άλλη πέφτει. Τυχαίο ήταν; Έκανε βουντού η βούλα; Καρπούζι με τη βούλα δροσερό για το καλοκαιράκι, να τρέχουν τα ζουμιά και τα κουκούτσια αλλά γύρω στον Ιούλιο όλα αυτά κι όχι από το Μάιο που βλέπεις καρπούζια και πεπόνια στην αγορά. Καλά έκανε ο Πεπονής και τα είχε απαγορεύσει όλα αυτά αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να επιβάλλει την τάξη και την ασφάλεια δια παντός. Τα πάντα είναι κάτι ωραία αρκουδάκια που όλοι θέλουν για το σπίτι τους αλλά κανείς δεν αγοράζει γιατί εκτός του ότι τα έκαναν μασκότ οι κινέζοι επομένως μπορεί να μας χτυπήσει το ρεύμα και όλα αυτά τα σχετικά τίθεται και ζήτημα επιβίωσης για το ζωντανό. Γενικά τα κινέζικα προϊόντα είναι θανατηφόρα, ότι πρέπει δηλαδή για πεθερές, για τον/ην σύζυγο που σας απατά και χαμογελά και γενικά είναι τα νέα μαζικά όπλα εξόντωσης. Σου έφαγε η άλλη το γκόμενο; Δεν πας στην εκκλησία με το «κάτι σαρκ» για να της τον κλέψεις με το πιάνο και το φόλοου γιορ χαρτ αλλά τους πας δώρο ένα κινέζικο σίδερο. Ε δε θα σιδερώσει η ακαμάτρα; Θα σιδερώσει. Θα σιδερώσει μία, θα σιδερώσει δύο, θα σιδερώσει τρεις που θα πάει θα τιναχτούν οι ασφάλειες στον αέρα και θα γίνει ψητή σα σουβλάκι. Διπλό όφελος. Δεν αναγκάζεσαι να παρανομήσεις γιατί αυτό θα έκανες για να της φας τον άντρα. Σου μένουν όλα τα δώρα από το γάμο. Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο; Έντεκα και σήμερα για τη μεγάλη τσελιγκιάδα νούμερο δύο στην οποία κυριολεκτικά θα καεί το πελεκούδι καθώς και το δάσος της Φιλοθέης γιατί θα ρίξουμε βεγγαλικά και δεν έχει μόνο η μανταμ Γιάννα δικαίωμα να τα κάνει όλα πουτάνα, θα την κάψουμε κι εμείς την Αθήνα και λογαριασμό δε θα δώσουμε σε κανένα. Άντε γιατί πολλά της τα’χω μαζεμένα και θα την διαπομπεύσω σε όλες τις μεσημεριανές εκπομπές αλλά και στο Χίο το ωραίο νησί αυτό που τόσο σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια ασχέτως αν δεν το έχω επισκεφθεί ποτέ, ας μην κολλάμε όμως σε λεπτομέρειες και χάνουμε την ουσία. Θυμάσαι τότε που σου γρατσούνισα με το κατσαβίδι εκείνο το cd του Μπετόβεν; Εγώ θυμάμαι ακόμη τη λύσσα με την οποία το έκανα κι ακόμα απορώ με τον εαυτό μου που δεν το ξέσκισα ακόμη περισσότερο. Στο έστειλα όμως συστημένο και πολύ χάρηκες όταν άνοιξες το φάκελο, καθόλου όμως όταν είδες και το περιεχόμενο. Αποτρόπαια πράξη έτσι; Εγώ να δεις τι τροπή πήρα μετά από εκείνο το ατυχές συμβάν. Δεν το ήθελα, τα χέρια μου με οδηγούσαν, δε μπορούσα να σκεφτώ καθαρά αλλά ήθελα να καθαρίσω μια και καλή. Τα κατάφερα; Καλή ερώτηση; Έχει σημασία; Χρόνια αργότερα όταν με θυμήθηκες γελάγαμε και οι δύο από χαρά κι από λύπη μαζί και κάναμε έρωτα τόσο άγρια που φοβηθήκαμε και οι δύο. Λες κι ο ένας προσπαθούσε να κατασπαράξει τον άλλον και να μείνουμε δυο άψυχα κουφάρια. Γέλασα με την ψυχή μου εκείνο το βράδυ ώσπου κατέρρευσα. Έμεινα να κοιτώ ένα άδειο πρόσωπο απ’ τον καθρέφτη, έναν μακρινό ταξιδιώτη, έψαξα για μέρες να το γεμίσω, δε μπορούσα. Δε μπόρεσα ποτέ ξανά. Εσύ;