Έχει μια παράξενη σκοτεινιά απόψε, ικανή να μου μαυρίσει όλη την ψυχή. Στο δρόμο τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων έχουν σχεδόν εξαφανιστεί κι αν ήτανε πρωί σίγουρα το τοπίο θα ήταν ομιχλώδες. Ακόμη κι αυτό το σινιάλο για την έξοδο μάταιο φαντάζει αφού τα χρώματα δεν έχουν πια τόση σημασία, είν’ τα μηνύματα που χάνονται σ’ αόριστες διαδρομές, στο μοναδικό που γίνεται καθημερινότητα, σ’ αυτές που γίνονται εκείνη.