White Shadow

Ξημερώματα Παρασκευής κι ένα ομιχλώδες πράγμα στην Κηφισίας καθώς κατέβαινα με τελικό προορισμό το Χίλτον κι ενδιάμεσο ένα βενζινάδικο αφού το λαμπάκι είχε από ώρα ανάψει, σχεδόν ταυτόχρονα με μένα για διαφορετικό λόγο όμως. Δεν είχα σκοπό να πάω στην Προεδρική Σουίτα αλλά ούτε καν στο Galaxy για ένα ποτό αφού ο δικός μου ο Γαλαξίας είχε επεκταθεί πολύ το συγκεκριμένο βράδυ, τόσο πολύ που δε μπορούσα να τον κουλαντρίσω με άνεση, γεγονός που με χαρακτηρίζει ιδιαίτερα σε αυτές τις ριβερς ντρίπλες που κάνω στο μπάσκετ και αδειάζω τον αντίπαλο για να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο στο καλάθι και κατά κανόνα ν’αστοχήσω ειδικά αν έχει σουρουπώσει και λίγο αφού η μυωπία δε βοηθάει σε τέτοιες καταστάσεις. Φέτος βέβαια ενημερώθηκα για μια τρομερή ανακάλυψη η οποία με έβγαλε ασπροπρόσωπο τουλάχιστον σε δύο ματσάκια ενώ περιμένω με αγωνία το ντέρμπι της προσεχούς Κυριακής για να ξεδιπλώσω το πληθωρικό ταλέντο μου και στον πλαστικό χλοοτάπητα όπου ελπίζω να υπάρχει και κανένας άνθρωπος του Παναθηναϊκού για να χτυπήσω την καλή τη μεταγραφή αφού έτσι κι αλλιώς σε αυτήν την ομάδα δε χρειάζεται να ξέρεις μπάλα αλλά τον κατάλληλο άνθρωπο. Ο οποίος σίγουρα δε μπορεί να είναι ένας ταγματάρχης αφού ο μόνος χαρακτηρισμός που θα του ταίριαζε είναι ακατάλληλος αλλά όχι με το κόκκινο το x, πάνω στη γωνία, στο μέτωπο το έχουν αυτοί για να είναι ευδιάκριτο και να είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος για όλα. Τι να πω ρε πούστη μου, με το που φοράν τα χακί χαζεύουν ή το έχουν από μικροί και απλά μεγαλώνοντας το ονομάζουν Στρατό Ξηράς; Ίσως να ευθύνεται αυτή η ξηρασία, θα εισηγηθώ μου φαίνεται περισσότερο πότισμα, κυρίως με τα πυροσβεστικά τ’αεροπλάνα τα οποία κάθονται όλο το χρόνο και όταν πιάνει φωτιά ή είναι νύχτα και δε μπορούν να σηκωθούν ή θα φυσάει οπότε για να μη γκρεμοτσακιστούν κάθονται στα σπίτια τους και κοιτάνε τις προσπάθειες πυρόσβεσης από τις ειδήσεις έτσι ώστε να ξέρουν που να πάνε να ρίξουν την επόμενη μέρα το πρωί αν κι εφόσον ο άνεμος έχει κοπάσει. Δοκίμασα και κάτι καινούρια παξιμάδια που μου πρότεινε μια υπάλληλος του σούπερ μάρκετ. Καθόμουν μπροστά στα παξιμάδια χωρίς να θέλω πραγματικά ν’αγοράσω αλλά κάτι σκεφτόμουν και αφηρημένος κοιτούσα τις συσκευασίες επίμονα χωρίς να το κουνάω ρούπι. «Επειδή βλέπω ότι το ψάχνετε θα σας προτείνω αυτά, δεν προλαβαίνουμε να τα φέρνουμε, είναι πολύ καλά», μου είπε κι έριξα το σακούλι στο καλάθι αλλά αυτό έκανε ένα γκελ και έπεσε κάτω με αποτέλεσμα να θρυμματιστούν τα περισσότερα. Όταν απομακρύνθηκε πήρα ένα άλλο σακούλι, το πέταξα κι αυτό δήθεν κατά λάθος κάτω κι έτσι είχα ζευγαρώσει τα θρυμματισμένα παξιμάδια γεγονός που με έκανε ιδιαίτερα περήφανο αφού ήταν οπωσδήποτε κάτι καινούριο για μένα που ήξερα μόνο τα παξιμάδια που δίνουν με τον καφέ στις κηδείες και τα μνημόσυνα. Αυτά όμως ήταν άλλο πράγμα και πραγματικά αξίζαν το πέσιμο αν και η φυσική τους θέση νομίζω ότι είναι μέσα στη σαλάτα με μπόλικη φέτα και κρεμμύδι για δροσερή αναπνοή, 100% εγγυημένο για πρώτο ραντεβού με γκόμενα. Ας πιούμε ένα ουίσκι λοιπόν για να το χαρούμε. Εβίβα!