All-inclusive

Πήγαινα προς το αυτοκίνητο και σκεφτόμουν, πέρυσι γάμος, φέτος βαφτίσια, τι γίνεται ρε πούστη μου, μεγαλώνουμε και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; Μπήκα σε slow motion mode και ξεκίνησα για να πάω να πάρω έναν φίλο που είχαμε κανονίσει να πάμε μαζί στην εκκλησία. Ο καιρός μάλλον συμπαθητικός, είχα τέρμα ανοιχτό το παράθυρο και πήγαινα. Αφού παρκάραμε αμέσως πήγαμε για τις καθιερωμένες χαιρετούρες με γονείς και σόι αλλά κυρίως με φίλους από μια άλλη εποχή που λογικά θα ξανασυναντήσω στο επόμενο ευτυχές γεγονός. Δε μου άρεσε καθόλου αυτή η εικόνα, ένιωθα λες και πήγαινα στο περίπτερο να πάρω εφημερίδα, γενικά ήμουν εκτός κλίματος. Και μετά το κέντρο. Η μαζική καταστροφή. Η οικογενειακή αυτή ταβέρνα είχε τρεις αίθουσες και στην είσοδο έλεγες για ποιό παιδάκι είσαι και αναλόγως πήγαινες δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω ή δε ξέρω κι εγώ που αλλού θα μπορούσες να βρεθείς σ’ αυτόν τον εορταστικό λαβύρινθο. Μπήκα στον πειρασμό να περάσω και από τα υπόλοιπα γλέντια αλλά δεν είχα κέφι. Οι τραγουδιστές και οι οργανοπαίχτες ήταν αυτοί που άλλαζαν σε σταθερή βάση. Είχανε κάτω λαϊκά; Εμείς πάνω είχαμε το κλαρίνο ενώ οι παραδίπλα το βιολί. Έφευγε το κλαρίνο από εμάς, ερχόταν το βιολί, πήγαινε το μπουζούκι στους δίπλα και μετά σε μας κι ένα πράγμα έτσι ανακατωμένο όπως αρμόζει σε μια σωστή παρτούζα. Το τσάμικο βέβαια το χορέψαμε διότι πρέπει κάπως να φανεί και το γεγονός ότι είμαστε Σαρακατσάνοι και η καταγωγή δεν κρύβεται. Ε και δώστου να ανοίγουν σαμπάνιες και να φεύγουν τα λουλούδια στην πίστα αλλά κάτι με χάλαγε. Ήταν πολύ προγραμματισμένο ρε γαμώτο, λες και κουρδισμένοι ακολουθούσαμε πιστά εντολές. Πάω σε κάποια φάση να κατουρήσω οπότε βλέπω κλειστή την αντρική πόρτα και χτυπάω. Αντί για άλλος ακούω τον ήχο του κλειδώματος και περιμένω. Εκείνη την ώρα έρχεται και η λουλουδού για την ανάγκη της οπότε βλέπει τη διπλανή πόρτα ανοιχτή και μου λέει περάστε. Προς στιγμήν σκέφτηκα ότι θα εννοεί να μπούμε μαζί αλλά τελικά της είπα «Μα είναι η γυναικεία» οπότε κι εκείνη μου απαντάει «Πω, πω τόσο καιρό εδώ και ούτε το είχα προσέξει, εγώ μπαίνω σε όποια να’ναι». Ακύρωσα και το γήπεδο για σήμερα, νομίζω ότι θα κάτσω σπίτι και δε θα κάνω απολύτως τίποτα. Να μια ωραία ιδέα!