Sunday, February 19, 2006

Street Fighting Man

Έλαβα την πρόσκληση με τηλεγράφημα. Θα προτιμούσα ένα ταχυδρομικό περιστέρι αλλά μέρες που είναι ας φυλάμε τα νώτα μας, ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται, είναι μολυσματικά από τη φύση τους τα συγκεκριμένα πουλιά μην το ρισκάρουμε τόσο πολύ.

ΖΟΥΡΛΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΠΑΡΤΙ ΣΤΟΠ. ΠΕΣ ΣΕ ΠΑΛΙΟΠΑΡΕΑ, ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ’ΧΕΙ ΑΙΔΙΟΚΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟΠ. ΦΕΤΟΣ ΝΤΥΝΟΜΑΣΤΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΤΟΠ. ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΠ.

Έπρεπε λοιπόν να κανονίσω τα σχετικά όπως να πάω στο μόδιστρο μου για το καθιερωμένο αποκριάτικο κοστουμάκι μου, να κατέβω στο κελάρι για να βρω το καλό το κρασί αλλά και να πήξω λίγη γιαούρτη και να ετοιμάσω από το μανούρι το καλό μαζί με δύο σούβλες κοκορέτσι. Δεν παρέλειψα να ξεθάψω και τη σχετική περούκα με το φούξια μαλλί η οποία είναι πλέον διαχρονική αξία στους καρνιβαλισμούς μας κι έτσι έπιασα τη συζήτηση με το γνωστό μου ράφτη του Παναμά ο οποίος κατά κοινή ομολογία είχε την καλύτερη βελόνα.

Για να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να ντυθώ Φέθρυ Ντακ και μαζί με το δισάκι μου ροβόλησα προς τη στάνη του φίλου μου, ένα μάλλον στενόχωρο τριάρι κάπου κοντά στην πλατεία Βικτωρίας το οποίο είχε νοικιάσει για να είναι κοντά στα μπουρδέλα της Φυλής ενώ για τα μάτια του κόσμου έλεγε πως ήθελε να είναι κοντά στον ηλεκτρικό. Ως συνήθως ένα από τα μεγάλα προβλήματα του συγκεκριμένου πάρτι ήταν τα παγάκια γι’αυτό προνόησα και μεταμφιεσμένος καθώς ήμουν όρμησα στα παρακείμενα Goody’s της Πλατείας Βικτωρίας, αρπάζω για όμηρο τη μία κοπέλα από το ταμείο την οποία και απειλούσα με μία φαλτσέτα, κληρονομιά από τον παππού μου, που ατρόχιστη τόσα χρόνια ούτε πλαστελίνη δεν κόβει. Πετάω σε μία άλλη υπάλληλο τρία τσουβάλια και της λέω να τα γεμίσει ως απάνω με όλα τα παγάκια. Την έβαλα να τα βγάλει έξω στην είσοδο του καταστήματος κι αφού πέταξα ένα καπνογόνο που είχα αγοράσει για το ντέρμπι ΑΕΛ ? ΠΑΟΚ εξαφανίστηκα με τα τσουβάλια, το δισάκι και την γκλίτσα ανά χείρας.

Στην είσοδο του πάρτι αφού ξεκαθάρισα πως δεν έχω ντυθεί Άγιος Βασίλης και τα τσουβάλια δε θα πρέπει να ξεγελούν λοιπόν τον καθένα, πόνο πως δεν έχω κανένα που έλεγε και η Μαρινέλλα συστήθηκα ως Φέθρυ και κινήθηκα με άνεση στον γνωστό και οικείο πια χώρο ο οποίος ήταν γεμάτος κατά το ήμισυ. Δε θα έλεγα πως η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική όμως έπρεπε με κάποιο τρόπο να δροσίσω το λαρύγγι μου κι έτσι κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να βρω το ξινόγαλα που είχα φέρει μπας και φτιάξω κανένα κοκτέιλ της προκοπής. Κουνούσα το σέικερ γρήγορα και δυνατά στο ρυθμό της μαλακίας όταν στο κατώφλι ξεπρόβαλλε νεαρά κορασίδα, άγνωστη σε εμένα και σίγουρα απούσα σε όλες τις προηγούμενες αποκριάτικες συναθροίσεις μας.

Έσπασε πρώτη τον πάγο ανοίγοντας την κατάψυξη και ρωτώντας με πόσα θέλω στο ποτήρι μου. Σκέφτηκα ότι ήταν κρίμα που δεν είχα έναν παγοκόφτη μαζί μου και της απάντησα πως τρία ήταν ότι πρέπει. Θέλησα βλέπετε να διατηρήσω την τριαδική αρχή του Ομήρου.
-Σου πάει η στολή του Ντόναλντ.
-Φέθρυ έχω ντυθεί.
-Φέθρυ; Πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα.
-Είναι ένας ξάδερφος του Ντόναλντ, όχι ιδιαίτερα γνωστός.
-Πρωτότυπος ε;
-Όσο πρωτότυπη μπορεί να είναι μια μεταποίηση στολής Ντόναλντ, εσύ αλήθεια τι έχεις ντυθεί;
-Ούτε εσύ το κατάλαβες ε; Είμαι η διάσημη κοπέλα του Carnation.
-Αυτό κι αν είναι πρωτότυπη αμφίεση.
-Όσο πρωτότυπος μπορεί να είναι ένας συνδυασμός παλιών ρούχων της μαμάς. Δε συστηθήκαμε όμως. Εμένα με λένε Τζιλιάνα αλλά μπορείς να με φωνάζεις Ιουλία αν δεν το θυμάσαι.

Με το γνωστό ιπποτισμό που με διακρίνει σκύβω ελαφρά για το καθιερωμένο χειροφίλημα και της λέω το όνομα μου, εκείνη εμφανώς εντυπωσιασμένη κοκκινίζει λίγο, με ρωτάει αν έχω δει Ντραμπούι πουθενά κι ενώ της γεμίζω το ποτήρι συνεχίζει την κουβέντα.

-Είσαι γνωστός του Πάνου ή άσχετος;
-Ήμασταν συμφοιτητές κι έτσι έχω έρθει πολλές φορές στο συγκεκριμένο πάρτι, εσένα όμως πρώτη φορά σε βλέπω.
-Ναι δεν έμενα εδώ τα προηγούμενα χρόνια.
-Στην Πάτρα μήπως;
-Όχι καμία σχέση, έρχομαι από το Βορρά. Γεννήθηκα στην Καβάλα, για κάποια χρόνια έμεινα στην Τυφλίδα και ύστερα στη Ξάνθη όπου μένουν οι γονείς μου μέχρι και σήμερα.
-Η Τυφλίδα πως προέκυψε;
-Λόγω της μητέρας μου, έχει καταγωγή από εκεί. Θ’αναρωτιέσαι βέβαια τώρα τι δουλειά έχω εγώ εδώ ε;
-Αν πω ότι κατάλαβα πως γνωριστήκατε με τον Πάνο θα ήταν ψέμμα.
-Α ούτε και ξέρω ποιός είναι ο Πάνος, εγώ με παρέα ήρθα. Πάντως εδώ ασχολούμαι με μεταφράσεις και μαθήματα.
-Σε ποια γλώσσα;
-Ε λόγω Τυφλίδας τα Ρώσικα είναι αυτά που ξέρω πολύ καλά.
-Σου αρέσει εδώ;
-Ναι δεν έχω πρόβλημα, τώρα που θα πάρω και το δίπλωμα της μουσικής ελπίζω ότι θα μου ανοιχτούν και άλλοι δρόμοι.
-Εγώ πάντως σκέφτομαι να πάρω δίπλωμα μηχανής για ν’ανοίξουν οι δρόμοι.
-Έχεις και χιούμορ!
-Και 1500 πρόβατα, βασικό. Κι όταν λες δίπλωμα μουσικής; Τι ακριβώς;
-Φωνητική κυρίως, έχω σπουδάσει στη Ρωσία στο Πανεπιστήμιο και θα μπορέσω να γίνω καθηγήτρια.
-Μόνο φωνητική ή παίζεις και κάποιο όργανο;
-Πιάνο και τσέλο αλλά η φωνητική με ενδιαφέρει περισσότερο.
-Αφού ασχολείσαι με μουσική ίσως να μπορείς να με βοηθήσεις, ψάχνω πληροφορίες για ένα μουσικό όργανο, το ματσακόνι, ξέρεις καμία σχολή ή τίποτα σχετικό;
-Ματσακόνι; Πρώτη φορά το ακούω, θέλεις να ψάξω για πληροφορίες;
-Μα δεν έχεις ακούσει την έκφραση «το δουλεύεις το ματσακόνι;», πνευστό πρέπει να είναι.
-Τι να σου πω θα ψάξω για να βρω πληροφορίες κι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μου δώσεις και το τηλέφωνο σου για να στις δώσω.
-Μην ανησυχείς, δε χανόμαστε, θα σε φιλοξενήσω και στη στάνη...