Λευκό μου γιασεμί

Την ώρα που σκεφτόμουν να γράψω ένα ποστ το οποίο θα ξεκινάει με την εξής φράση "Απόψε στον ύπνο μου θα φορέσω φόρμα, ετοιμάζομαι για μεγάλο όνειρο" γίνομαι δέκτης της φράσης "Κι αν είμαι τυχερή θα σε δω στον ύπνο μου" και σκέφτηκα να ξεκινήσω ένα ποστ με αυτή τη νέα φράση. Τελικά χώρεσα δύο φράσεις σ'ένα ποστ έτσι σε πείσμα των καιρών μας που τόσο πολύ έχουν απαξιώσει τις συσκευασίες 2 σε 1 που κάποτε ήτανε τόσο της μοδός. Δε θα ψάξω γι' άλλες αλήθειες σήμερα και όπως με βλέπω ούτε τα καθιερωμένα βελάκια δε θα ρίξω, δεν είναι τόσο το γεγονός ότι νυστάζω, δε νυστάζω καθόλου θα έλεγα, ούτε με απασχολεί το πρωινό ξύπνημα των 6:32 αλλά θέλω να καθίσω στο κρεββάτι και να κοιτάω το ταβάνι έτσι αόριστα κι αφηρημένα και ν'αφήσω το iTunes να διαλέγει μόνο του κομμάτια για μένα, το δοκίμασα και λίγο το απόγευμα αυτό το κόλπο κι εξεπλάγην όταν τα Ξύλινα Σπαθιά άρχισαν να τραγουδάνε, θυμήθηκα τα χρόνια τα παλιά τότε που τους άκουγα κι εγώ, τότε που ονειρευόμουν με αυτά τα τραγούδια, τώρα απλά λίγο αίμα έσταξε απ' τα χείλη μου κι εγώ νόμισα πως ήταν τα ζουμιά απ'τις φράουλες μα η αλήθεια ήταν πως είχα δαγκωθεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά περιμένοντας ίσως το επόμενο τραγούδι για να επέλθει η ισορροπία και η μνήμη να επιστρέψει στη φυσική κατάσταση της, τη μόνιμη λήθη δηλαδή, προσέχοντας πάντα τις σκιές που σχηματίζει το απαλό θρόισμα της κουρτίνας. Και τώρα με συγχωρείτε έχω να πάρω το αεροπλάνο μου για να πετάξω αλλά σκέφτομαι πιο πριν να σας χαρίσω κι ένα τραγουδάκι. Για μισό για να διαλέξω κάτι. Κι ενώ περιμένουμε να γίνει το σχετικό upload στο yousendit εγώ το έχω βάλει στο repeat όχι γιατί είναι κάποιο σπουδαίο ή ένα αριστούργημα που όλοι πρέπει να έχετε στη συλλογή σας αλλά νομίζω πως αυτή ακριβώς τη στιγμή είναι ότι πρέπει για μένα, κυριαρχεί μια θλιμμένη απαλότητα που με συντροφεύει και παραδόξως βοηθά και στο να μη σκέφτομαι και πολλά πράγματα ή να σκέφτομαι τόσα πολλά που να φρακάρω και να μου δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι δεν σκέφτομαι τίποτα. Φτάσαμε λοιπόν και στις 15 Φλεβάρη, μη ξεχάσω να τονίσω το αισίως το οποίο ταιριάζει σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αλλά και να βγω για λίγο στο μπαλκόνι να κοιτάξω έξω τον ουρανό και γρήγορα πάλι να μπω μέσα στο σπίτι καθώς θα είμαι με το φανελάκι και θα έχω κρυώσει. Μελλοντικές κινήσεις σε μία σκακιέρα που χτίζω μόνος μου και προσπαθώ να επεκτείνω χωρίς όρια με όσες κινήσεις θέλω. Ε το iTunes γαμιέται γιατί τώρα μου έφερε τα Υπόγεια Ρεύματα, το αντίπαλον δέος. Ε λοιπόν θ'ακούσω και Διάφανα Κρίνα και το καρέ θα ολοκληρωθεί. Τι λέγαμε; Α ναι, για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, για τις αλήθειες και τα ψέμματα μας που μας χορταίνουν και μας συντηρούν. Άκουσα σήμερα ότι η όλη ιστορία με τη γρίπη των πτηνών είναι πλαστή, μούφα, απάτη και γίνεται φυσικά για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και για να με πείσει το ειδικό ιατρικό επιστημονικό προσωπικό της δουλειάς μου έφερε το ατράνταχτο επιχείρημα "Μα είναι δυνατόν άρρωστα πουλιά να πετάξανε και να φτάσανε μέχρι εδώ;". Εδώ θα ταίριαζε ο στίχος "Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά" με τη μοναδική ερμηνεία του Τόλη αλλά έπαιξε πολύ στα κανάλια τις τελευταίες μέρες και δε θέλω να τον προμοτάρω περισσότερο. Δεν πήρε και υπουργείο η Άντζελα και πολύ θα στενοχωρήθηκε ο καψερός. Α είναι του ΠΑΣΟΚ αυτή, συγγνώμη δεν κατάλαβα τη διαφορά. Να λοιπόν και το τραγουδάκι που σας υποσχέθηκα, ήρθε η ώρα για το φρούριο.