Sunday, February 12, 2006

Όπως τα χιόνια

Όπως λέει και ο σοφός μας ο λαός θα τριτώσει το κακό οπότε πλέον μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος γιατί μία τριλογία έκλεισε και αναμένω την επόμενη με καλύτερα όμως αποτελέσματα. Το ταξιδάκι Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο δυστυχώς δεν είναι καθόλου Βερολίνο, ούτε Μπερλίν αλλά μόνο Λάρισα καθότι λίγο μια γρίπη που παιδεύει, λίγο κάτι οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να φτάσω μόλις 1.5 ώρα πιο μακριά στον παράδεισο του ζυθολάγνου για νέες εμπειρίες. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ένα ταξίδι που σκοπεύω να επαναλάβω χωρίς ενδιάμεσους προορισμούς έτσι ώστε να έχουμε και τα νώτα μας καλυμμένα. Κι αν αναρωτιέστε αν αυτό είναι το κακό τότε έρχομαι ευθύς εξαρχής να σας βγάλω από αυτήν την πλάνη. Το ζήτημα είναι άκρως κινηματογραφικό όπως θα λέγαμε και άκρως απόρρητο και καθότι διαβαθμισμένο άτομο έχω τη δυνατότητα χειρισμού τέτοιων θεμάτων κι επομένως μπαίνω στο ψητό. Το σόι της μητρός μου με φιλοδώρησε και με δύο εξαδέλφια (ένα κι ένα όπως τα έπιπλα πειραιώς και πέτρου ράλλη) τα οποία λυσσάξανε να βγούμε έξω. Ουδέν κακόν αμιγές καλού θα μπορούσε να πει κάποιος βέβαια η ψυχοσύνθεση ειδικά του ξαδέρφου είναι κάτι που χρήζει ολόκληρης επιστημονικής ανάλυσης και γι’αυτό το προσπερνάω. Η εξαδέλφη πήγε να σώσει την κατάσταση με την επιλογή της κι αυτή ήταν το σινεμά. Ωραία λοιπόν σκέφτομαι, το σινεμά είναι μια χαρά, θα δούμε και κανένα ταινιάκι. Έχοντας δει πρόσφατα τα Underworld και Λούφα είχα πραγματικά ανάγκη να δω μία ταινία της προκοπής. Εκείνο το Σάββατο λοιπόν (χθες για την ακρίβεια) που ο Τόλης ήταν στη Σεμίνα έπαιζε το γλυκά πονούσε το μαχαίρι για πάρτη μου και όπως θα έλεγε και η Πολυξένη «Την έπεσες στη φίλη μου στο πάρτυ μου και θέλω όλους τους φίλους σου για πάρτη μου». Τι διάλεξε η εξαδέλφη; Το Rumor Has It με την Τζένιφερ και τον Κέβιν, μία ταινία που μας εξηγεί πως είναι δυνατόν ένας άντρας να πηδήσει μάνα, κόρη και γιαγιά ευτυχώς όχι ταυτόχρονα. Η Τζένιφερ Άνιστον λοιπόν μαθαίνει για την περιπέτεια της μάνας της με τον Κέβιν Κόστνερ και αρχίζει ν’αμφιβάλει για τον πατέρα της και ποιος πραγματικά είναι. Με τα πολλά το μυστήριο λύνεται αφού της εξηγεί ο μεσιέ ότι είναι στείρος και άρα δεν. Κάποια στιγμή λοιπόν αργότερα στην ταινία η Τζένιφερ γνωρίζει το γιο του Κέβιν και παθαίνει σοκ. Το ίδιο, μην πω και μεγαλύτερο, σοκ έπαθε και μια σινεφίλ παρουσία 2 θέσεις πιο δεξιά από εμένα η οποία πέταξε τη μακράν πιο κορυφαία ατάκα της ταινίας. Ποια ήταν αυτή; «Καλέ αφού αυτός δε γκαστρώνει!». Βεβαίως μάθαμε ότι ο γιος έγινε με δωρητή κι απλά δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια κι έτσι η ισορροπία αποκαταστάθηκε και όλα έλαβαν ένα αίσιο τέλος. Οι φονικές ατάκες καθώς βγαίναμε από την αίθουσα «Καλό ήταν» με τρόμαξαν λίγο αλλά το συνήθισα. Την επόμενη φορά βεβαίως το Match Point δε θα μου ξεφύγει οπότε ο κινηματογραφικός κατήφορος θα λάβει και το τέλος του. Προς το παρόν ετοιμάζομαι για το 5x5 της επόμενης Κυριακής όπου στο πείσμα των καιρών και των εμφανίσεων των μεγάλων παικτών εγώ θ’αντιπαρατάξω τη δική μου της ΑΕΛάρας αγορασμένη από το διάσημο Vissini Store.