Let's Get Dance!

Και τι χορός! Του Ησαϊα με παπά και με κουμπάρο. Καθόμουν το λοιπόν χθες το απόγευμα στο γραφείο μου εξοπλισμένος με μία κανάτα φραπέ, μπόλικο κουράγιο και αγαπημένη μουσική μπας και καταφέρω να συγκεντρωθώ στα διάφορα που με ταλαιπωρούν και ταλαιπωρώ το τελευταίο διάστημα. Ακούω κάτι τσιρίδες σε κάποια φάση και η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν ότι έγινε κάποιος φόνος. Αστραπιαία η μία σκηνή διαδέχθηκε την άλλη. Κάμερες, δημοσιογράφοι, γείτονες πεσμένοι από τα σύννεφα, μεγάλο νταβαντούρι κοινώς, ότι πρέπει δηλαδή για τις τελευταίες του Μαΐου ημέρες. Αμ δε. Βγαίνω στο μπαλκόνι για να δω το δράστη με τη μονόκαννη καραμπίνα και αντικρύζω έναν κλόουν στο δρόμο κι ένα τσούρμο πιτσιρίκια στο δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας να τσιρίζουν όσο πιο δυνατά μπορούν. Απογοητευμένος από την τροπή των πραγμάτων μπήκα ξανά μέσα. Λίγο αργότερα άκουσα τη ρυθμική ιαχή "Χούφτωνε, Χούφτωνε" και θυμήθηκα τον Κωνσταντάρα με τον Παπαγιαννόπουλο και την ανεπανάληπτη σκηνή με το μίσχο. Ξαναβγαίνω στο μπαλκόνι ολίγον τι προβληματισμένος και βλέπω τα πιτσιρίκια κρεμασμένα σχεδόν στα κάγκελα να φωνάζουν εν χορώ "Χούφτωνε, Χούφτωνε" αλλά και "Θα πέσει χούφτωμα". Τι έβλεπαν; Στο παραδίπλα σπίτι έφτασε ένα στολισμένο αυτοκίνητο για να παραλάβει μία νύφη. Και δώστου φωνές τα πιτσιρίκια τα οποία κάποια στιγμή προσθέσαν στο ρεπερτόριο και το "Να ζήσετε" ενώ τα μπαλκόνια γέμισαν κόσμο και ο κλόουν έφυγε. Εκείνη τη στιγμή σίγουρα γελάς αλλά μάλλον είναι ανησυχητικό το περιστατικό...