Είχα στο μυαλό μου να φτιάξω ένα ημερολόγιο για το ταξίδι το οποίο μαζί με πληροφορίες θα μπορούσε να γίνει κι ένας μίνι οδηγός όμως το πανηγύρι μου έκλεψε την καρδιά κι έτσι θα γράψω γι’ αυτό. Εξάλλου όλα τα υπόλοιπα τα βρίσκεις και στους περισσότερους τουριστικούς οδηγούς.
Σαββάτο - Πανηγύρι νο 1
Παίρνουμε το μετρό για να πάμε στο γήπεδο της Μπαρσαλόνα ν’αγοράσουμε εισιτήρια για τον αγώνα που νομίζαμε ότι είναι την επόμενη Κυριακή.
Πλησιάζοντας στο στάδιο άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια διότι έβλεπα ένα σωρό κόσμο με μπλουζάκια, κασκόλ κλπ και θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει στο δίκτυο (ο αγώνας μπορεί να αλλάξει μέρα και ώρα ανάλογα με τις τηλεοπτικές αναμεταδόσεις). Τα βήματα άρχισαν να γίνονται πιο βαριά ώσπου φτάνουμε επιτέλους στα εκδοτήρια. Ορμάμε κι αρχίζουμε τις διαβουλεύσεις και τελικά βρίσκουμε εισιτήρια των 69 ευρώ και μάλιστα σε πολύ καλή θέση (τηρουμένων πάντα των αναλογιών). Σημειωτέον ότι τα πιο φτηνά εισιτήρια αυτά των 49 ευρώ τα είχα βρει στο δίκτυο ένα μήνα πριν 103 και δυο εβδομάδες πιο πριν 130. Δε μας έκανε έλεγχο κανένας (ήμασταν με σακίδια και σακούλες) και αργότερα κατάλαβα πολύ καλά το γιατί. 
Δεν υπήρχε λόγος, τόσο απλά. Είδαμε ξυλοπόδαρους, κάτι άλλες φιγούρες, καταλανικούς χορούς παραδοσιακούς και μετά πήγαμε να βρούμε και τις θέσεις μας. Έκσταση! Εντάξει είδαμε τον αγώνα όπου έβλεπες ανθρώπους όλων των ηλικιών, μέχρι κι ένα μωράκι 40 ημερών είδαμε το οποίο κοιμόταν φυσικά όλη την ώρα και όλοι αυτοί στο ημίχρονο έβγαλαν τα σαντουιτσάκια τους και έφαγαν κανονικότατα. Και μετά το τέλος του αγώνα η φιέστα. Απονομή, γύρος θριάμβου, πυροτεχνήματα και μια ατμόσφαιρα μαγική. Το θέαμα αποζημίωνε και με το παραπάνω.
Κυριακή - Το μεγάλο πανηγύρι
Την Κυριακή λοιπόν ανηφορίσαμε προς την Πλάθα Καταλούνια όπου ήταν συγκεντρωμένος όλος ο κόσμος για ν’αποθεώσει τους πρωταθλητές οι οποίοι ήταν σ’ένα ανοιχτό λεωφορείο. Εμείς όμως συνεχίσαμε
για να φτάσουμε στο χώρο όπου είχε γίνει το Φόρουμ το 2004 και όπου πλέον γίνονται διάφορα συνέδρια. Δίπλα λοιπόν στο συνεδριακό κέντρο έχει ένα μεγάλο χώρο όπου κάθε χρόνο στήνεται το πανηγύρι τ’ Απρίλη (Φέρια δε Αμπρίλ) 
το οποίο διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες και το διοργανώνουν κυρίως οι νότιοι. Είχε μίνι λούνα παρκ για τα παιδιά αλλά αυτό ούτε που το κοιτάξαμε. 
Είχε πολλά μαγαζιά για να φας αλλά το κορυφαιότερο όλων ήταν τα μέρη στα οποία συνδύαζες χωρό και φαγητό. Όλα αυτά τα μέρη ήταν σαν μια τεράστια σκηνή όπου μέσα είχε 
τραπεζάκια και μια πίστα. Και δώστου το φλαμένγκο και δώστου και οι άλλοι παραδοσιακοί χοροί και άλλο 
να σας το λέω άλλο να το βλέπετε. Εμένα το πανηγύρι μου έκλεψε την καρδιά. Πηγαίναμε σε διάφορες σκηνές, περνάγαμε από πάγκους που πουλούσαν χαμόν ή μπορούσες να κάτσεις να φας κανονικά, τσουδερίες πολλές, 
κόσμος πολύς αν και τελευταία μέρα και πολλοί είχαν αρχίσει ήδη να μαζεύουν. Αγοράσαμε καπέλα παραδοσιακά με λουλουδάκι στο πλάι, γίναμε ένα με τον κόσμο και ήταν φοβερά.
Αντί Επιλόγου
Η Μπαρτσελόνα είναι μια πανέμορφη πόλη και θα ήθελα να έχω μείνει περισσότερο. Χρειάζεσαι τουλάχιστον μία εβδομάδα για να γυρίσεις τα περισσότερα μέρη και πάλι θα έχεις την αίσθηση ότι δεν τα έχεις δει όλα. Προσωπικά είμαι ακόμα μαγεμένος και βγαίνω έξω στο μπαλκόνι αλλά η Ράμπλα δε φαίνεται πουθενά...
Σαββάτο - Πανηγύρι νο 1
Παίρνουμε το μετρό για να πάμε στο γήπεδο της Μπαρσαλόνα ν’αγοράσουμε εισιτήρια για τον αγώνα που νομίζαμε ότι είναι την επόμενη Κυριακή.
Πλησιάζοντας στο στάδιο άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια διότι έβλεπα ένα σωρό κόσμο με μπλουζάκια, κασκόλ κλπ και θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει στο δίκτυο (ο αγώνας μπορεί να αλλάξει μέρα και ώρα ανάλογα με τις τηλεοπτικές αναμεταδόσεις). Τα βήματα άρχισαν να γίνονται πιο βαριά ώσπου φτάνουμε επιτέλους στα εκδοτήρια. Ορμάμε κι αρχίζουμε τις διαβουλεύσεις και τελικά βρίσκουμε εισιτήρια των 69 ευρώ και μάλιστα σε πολύ καλή θέση (τηρουμένων πάντα των αναλογιών). Σημειωτέον ότι τα πιο φτηνά εισιτήρια αυτά των 49 ευρώ τα είχα βρει στο δίκτυο ένα μήνα πριν 103 και δυο εβδομάδες πιο πριν 130. Δε μας έκανε έλεγχο κανένας (ήμασταν με σακίδια και σακούλες) και αργότερα κατάλαβα πολύ καλά το γιατί. 
Δεν υπήρχε λόγος, τόσο απλά. Είδαμε ξυλοπόδαρους, κάτι άλλες φιγούρες, καταλανικούς χορούς παραδοσιακούς και μετά πήγαμε να βρούμε και τις θέσεις μας. Έκσταση! Εντάξει είδαμε τον αγώνα όπου έβλεπες ανθρώπους όλων των ηλικιών, μέχρι κι ένα μωράκι 40 ημερών είδαμε το οποίο κοιμόταν φυσικά όλη την ώρα και όλοι αυτοί στο ημίχρονο έβγαλαν τα σαντουιτσάκια τους και έφαγαν κανονικότατα. Και μετά το τέλος του αγώνα η φιέστα. Απονομή, γύρος θριάμβου, πυροτεχνήματα και μια ατμόσφαιρα μαγική. Το θέαμα αποζημίωνε και με το παραπάνω.Κυριακή - Το μεγάλο πανηγύρι
Την Κυριακή λοιπόν ανηφορίσαμε προς την Πλάθα Καταλούνια όπου ήταν συγκεντρωμένος όλος ο κόσμος για ν’αποθεώσει τους πρωταθλητές οι οποίοι ήταν σ’ένα ανοιχτό λεωφορείο. Εμείς όμως συνεχίσαμε
για να φτάσουμε στο χώρο όπου είχε γίνει το Φόρουμ το 2004 και όπου πλέον γίνονται διάφορα συνέδρια. Δίπλα λοιπόν στο συνεδριακό κέντρο έχει ένα μεγάλο χώρο όπου κάθε χρόνο στήνεται το πανηγύρι τ’ Απρίλη (Φέρια δε Αμπρίλ) 
το οποίο διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες και το διοργανώνουν κυρίως οι νότιοι. Είχε μίνι λούνα παρκ για τα παιδιά αλλά αυτό ούτε που το κοιτάξαμε. 
Είχε πολλά μαγαζιά για να φας αλλά το κορυφαιότερο όλων ήταν τα μέρη στα οποία συνδύαζες χωρό και φαγητό. Όλα αυτά τα μέρη ήταν σαν μια τεράστια σκηνή όπου μέσα είχε 
τραπεζάκια και μια πίστα. Και δώστου το φλαμένγκο και δώστου και οι άλλοι παραδοσιακοί χοροί και άλλο 
να σας το λέω άλλο να το βλέπετε. Εμένα το πανηγύρι μου έκλεψε την καρδιά. Πηγαίναμε σε διάφορες σκηνές, περνάγαμε από πάγκους που πουλούσαν χαμόν ή μπορούσες να κάτσεις να φας κανονικά, τσουδερίες πολλές, 
κόσμος πολύς αν και τελευταία μέρα και πολλοί είχαν αρχίσει ήδη να μαζεύουν. Αγοράσαμε καπέλα παραδοσιακά με λουλουδάκι στο πλάι, γίναμε ένα με τον κόσμο και ήταν φοβερά.Αντί Επιλόγου
Η Μπαρτσελόνα είναι μια πανέμορφη πόλη και θα ήθελα να έχω μείνει περισσότερο. Χρειάζεσαι τουλάχιστον μία εβδομάδα για να γυρίσεις τα περισσότερα μέρη και πάλι θα έχεις την αίσθηση ότι δεν τα έχεις δει όλα. Προσωπικά είμαι ακόμα μαγεμένος και βγαίνω έξω στο μπαλκόνι αλλά η Ράμπλα δε φαίνεται πουθενά...
