Έχω προμηθευτεί το απαραίτητο κρεμαστράκι που βεντουζώνει πάνω στο τζάμι και εντός ολίγου το κολλάω για να τοποθετήσω ευλαβικά πάνω του το σχετικό πινακιδάκι στο οποίο πέρασα την αλυσιδίτσα από το βούλωμα (γνωστό και ως τάπα) της μπανιέρας έτσι ώστε να πληροφορήσω το φιλοθεάμων κοινό της στάνης ότι τέρμα τα γάλατα, τέρμα και οι στρούγκες διότι πάμε στα Καταλανικά βοσκοτόπια μπας και στήσουμε κι εκεί το τσαρδάκι μας επεκτείνοντας το τσελιγκάτο μας. Φουλάρω λοιπόν το ipod με Λίτσα Διαμάντη και πορεύομαι για το αυριανό ταξίδι. Βαλίτσα δεν έχω φτιάξει ακόμη με τον καιρό θα γίνουν όλα. Θα πάω να πάρω και τις πολυπόθητες οδηγίες αύριο έτσι ώστε να έχουμε και το κεφάλι μας ήσυχο ότι δε θα μας πάει λουλάκι ενώ θα πλύνω στο χέρι και δύο ζευγάρια κάλτσες επιπλέον διότι προβλέπω μπόλικο περπάτημα ενώ δεν πρέπει να ξεχάσω ν’αναφέρω ότι θα σκάσω με τα τσαρούχια στο Καμπ Νου για βοσκή και όχι μόνο. Ηθικός αυτουργός του ταξιδιού αυτού είναι η δε-χορταίνω-να-σε-διαβάζω Μιραντολίνα η οποία μου έδωσε και το λευκό μαντήλι για να σας κουνήσω. Εις το επανιδείν!
