Εκτός από πολύ καλό βιβλίο του Βικτορ Πελεβιν (κυκλοφορει από τις εκδόσεις Καστανιώτη) θα μπορούσε να ήταν και χαρακτηρισμός για τα καμάρια μας! Ποια είναι τα καμάρια μας; Μα φυσικά η μαγιά του ελληνικού μπάσκετ. Αυτοί που με 6ο παίκτη το Θεό πάνε για το θαύμα; Σπανούλης, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Κακιούζης και οι λοιποί. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω αγώνα με την περιγραφή του Σκουντή και του άλλου του Ζεν Πρεμιέρ. Δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν, βασανίζει τ'αυτιά μου αυτός ο άνθρωπος. Όλα όμως έχουν και την εξήγηση τους:
Ο Βασιλάκης ο Σκουντής όταν ήταν παιδί, είχε την ατυχία να μοιάζει με το Βασιλάκη τον Καίλα. Το στενό οικογενειακό του περιβάλλον δεν ήταν δυνατόν να μην αντιληφθεί αυτή την σχεδόν τρομακτική ομοιότητα και προσπάθησαν να προωθήσουν το τέκνο τους έτσι ώστε ν'ακολουθήσει μια λαμπερή κινηματογραφική καριέρα και γιατί όχι, και μερικά Όσκαρ για να κάνει περήφανη την Ελλάδα μας. Διότι αν μη τι άλλο ο Βασιλάκης ήταν (και παραμένει) πατριώτης. Όχι όμως πατριώτης όπως είχε δηλώσει κάποτε ο αρχιεπίσκοπος της πάσης κ.Χριστόδουλος. Αυτός απλά είχε προσπαθήσει να βρει συνώνυμα για μία λέξη που θα συναντήσουμε λίγο παρακάτω στο κουίζ της ημέρας.
Ήταν κρίμα λοιπόν να πάει χαμένο ένα τέτοιο πραγματικό και αυθεντικό ταλέντο κι έτσι οι γονείς του επεδίωξαν να έρθουν σ'επαφή με το μεγιστάνα των επιτυχιών του ελληνικού κινηματογράφου Νίκο Φώσκολο. Εκείνη την εποχή ο Νικολάκης βίωνε το δικό του καθημερινό προσωπικό δράμα διότι η ιδιωτική τηλεόραση δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί και όλοι ζούσαμε καλύτερα εκτός από αυτόν. Ο αυτός λοιπόν είχε γίνει Καίλας στη θέση του Καίλα. Από ένα ανεξήγητο πραγματικά θαύμα όλοι οι τραπεζικοί του λογαριασμοί άδειασαν. Βεβαίως ο μεσιε Φώσκολος έκανε μήνυση κατά του Χουντίνι, του Κόπερφιλντ και όποιου άλλου μάγου βρήκε στον Χρυσό Οδηγό αλλά οι έρευνες δεν καρποφόρησαν. Τριγύρναγε λοιπόν από λαική σε λαική ο νικολάκης για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ένα καρπούζι δροσερό για το καλοκαιράκι, δύο κιλά φασολάκια, δυο-τρεις ντομάτες ώριμες κι ένα μαραγγιασμένο αγγούρι. Είχε γίνει το αδέσποτο της γειτονιάς. Για ένα κομμάτι ψωμί απεκάλυπτε τα παρασκήνια των γυρισμάτων, τις κακές συνήθειες των σταρ, τα ρομάντσα, τους καυγάδες, τα ξενοπηδήματα, τα μαλλιοτραβήγματα, τις ίντριγκες, τα πάθη και τα μεγάλα λάθη. Αντικρύζοντας τον Βασιλάκη το Σκουντή ο Νικολάκης ο Φώσκολος άρχισε να τρίβει τα μάτια του και να λέει: "Βασιλάκη; Εσύ ξανά μικρός; Μην είσαι φάντασμα; Μην είσαι ο άγγελος-τιμωρός μου; Όχι άλλο κάρβουνο". Τότε άγγελος κυρίου έβαλε στη διαπασών το γνωστό άσμα "Να 'σαν τα νιάτα δυό φορές τα γηρατειά καμία" και οι νότες ήρθαν και κάθισαν με τη μορφή μαύρης γάτας πάνω στο κεφάλι του ΦωσΚώλου ωσάν το άγιο πνεύμα το οποίο έφερε και την έμπνευση. "Θα γυρίσουμε τα σήκουελ!", φώναξε ο αγγελοκρουόμενος σκηνοθέτης κι έψαχνε για αντικαταστάτη του Ξανθόπουλου, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο γιατί λαικά παιδιά υπάρχουν πολλά, παιδιά στη λαική υπάρχουν επίσης παιδιά, Ξανθόπουλος όμως μόνο ένας.
Κι αφού ήταν μόνο ένας δεν υπάρχει άλλος κανένας όσο κι αν έψαξε ο μεσιέ φώσκολος δε μπόρεσε να βρει άλλον αλλά ήταν εκείνη η στιγμή που τον χτύπησε η λάμψη στο κεφάλι και μετά πήρε κι αυτός το αίμα του πίσω και χτύπησε τη λάμψη κατακούτελα κι ανελέητα σαν χταπόδι. Όταν στέγνωσε από μελάνι και δεν είχε να βάλει άλλο στην πένα του για να συνεχίσει να γράφει επεισόδια, επικεντρώθηκε στην πρώτη του σκέψη όταν υπέγραφε την πρώτη ανανέωση συμβολαίου με τον Αντέννα, "Καλημέρα Ζωή". Αυτή η ιδέα άρχισε να υλοποιείται λίγο αργότερα οπότε έχει ακόμη μελάνι να βγάλει κι έτσι έχουμε ακόμη να περιμένουμε θεαματικές ανατροπές και σίγουρα ένα συναρπαστικό κι αναπάντεχο φινάλε.
Φινάλε; Όχι δε μπορούσε ο Βασιλάκης ο Σκουντής να δεχθεί ότι αυτή η συνάντηση με το Νικολάκη το Φώσκωλο ήταν το φινάλε της κινηματογραφικής του καριέρας κι έτσι αποφάσισε να πάρει την τύχη στα χέρια του και να χαράξει μόνος του το δρόμο προς την επιτυχία. Τι έκανε γι'αυτό; Αποφάσισε να δυναμώσει το χαρακτήρα του κι έτσι μάζεψε τ'απολύτως απαραίτητα κι ένα βιβλίο κανονισμών μπάσκετ και κατατάχθηκε στη λεγεώνα των Ξένων. Εκεί έμαθε εκτός των άλλων πολύ καλά γαλλικά και γι'αυτό στη χθεσινή αναμετάδοση του αγώνα θαυμάσαμε όλοι την αψεγάδιαστη από κάθε άποψη προφορά του κάθε φορά που έπιανε στο στόμα του Γάλλο καλαθοσφαιριστή. Επίσης γι' αυτό συχνά πυκνά στις μεταδόσεις του αναφέρει ότι ο ταδε είπε εκεί μερικά γαλλικά. Μου κάνει εντύπωση βέβαια πως οι Γάλλοι οι οποίοι διακρίνονται για το σωβινισμό τους υιοθέτησαν στη γλώσσα τους φράσεις αμιγώς ελληνικές όπως π.χ χριστοπαναγίες, γαμοσταυρίδια και καντήλια. Και ποιος ο ρόλος σε αυτό το φαινόμενο του πατριώτη Χριστόδουλου; Δε νομίζω ότι θ'αργήσει η στιγμή όπου το σύνθημα "Ορθοδοξία Ενωμένη - Ποτέ Νικημένη" θ'αρχίσει να ακούγεται στα ελληνικά γήπεδα αντικαθιστώντας τα κλασσικά "Γαμιέται ο Θρύλος και ο Πειραιάς", "Πουτάνας γιοι Παναθηναϊκοί", κλπ.
Και μετα τη λεγεώνα των Ξένων τι; Ακολούθησε μια σύντομη καριέρα στο Χόλυγουντ σε ταινίες Β' διαλογής αφιερωμένες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όπου ο Βασιλάκης ο Σκουντής απέσπασε εξαιρετικές κριτικές για το ταλέντο του και τη συγκλονιστική του ερμηνεία ως βασανιστής των Ες Ες. Από εκεί ο μεσιέ Σκουντής απέκτησε τη μοναδική του χάρη να μας βασανίζει τ'αυτιά σε κάθε του μετάδοση. Παράλληλα με την κινηματογραφική του καριέρα ο Βασιλάκης άρχισε να μελετά τους κλασικούς: Πλάτωνα, Καζαντζάκη, Ελύτη, Σεφέρη, Καρυωτάκη, Ντοστογιέφσκι, Μίλερ, Μπαμπινιώτη κι έτσι εμπλούτισε το ήδη εκατομυριούχο λεξιλόγιο του και γι'αυτό μπορείτε εσείς να κάθεστε σήμερα με άνεση στους καναπέδες σας και να παρακολουθήτε έναν αγώνα ενώ αυτός πασχίζει να σκαρώσει μερικά χαικού και γι'αυτό ακούτε στις λαμπρές μεταδόσεις του φράσεις όπως "Ο λιπόσαρκος Κροάτης με τ'αδύναμα σαν κλαριά φτελιάς χέρια και τ'ανάλαφρο βάδισμα σαν φτερωτός Ερμής καβάλα στ'άρμα τ'ουρανού επιτυγχάνει ακόμη δύο πόντους για την εθνική ομάδα της χώρας του κι έτσι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι".
Με τέτοιο πλούσιο βιογραφικό ο μεσιε Σκουντής δε θα μπορούσε παρά να επιστρέψει στην Ελλάδα ως δαφνοστεφανομένος έφηβος (πάντα με τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί ως φιλο-Ολυμπιακός) και να διεκδικήσει τα σκήπτρα του εθνικού σταρ των μεταδόσεων μπάσκετ από το γεννειοφόρο κατακτητή του Ευρωμπάσκετ '87 Φίλιππο Συρίγο ο οποίος σίγουρα έβαλε και το δικό του λιθαράκι στην προσπάθεια αυτή κι έκτοτε ενέπνευσε γενιές και γενιές μπασκετοαναμεταδοτών.
Η συμβουλή της ημέρας:
Δείτε τον αγώνα από το δορυφορικό πρόγραμμα χωρίς ελληνικό σχολιασμό.
Το κουίζ της ημέρας:
Συνώνυμα της λέξης πατριώτης εις την κατά Χριστόδουλο ερμηνεία είναι:
α) Σωβινιστής
β) Εθνικιστής
γ) Φασίστας
δ) ΣΕΦ -Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας
Sunday, September 25, 2005
Generation "Π"
Posted by τσέλιγκας at 2:17 PM