Εκείνη η βόλτα...

Βλέπετε ο καθένας δικαιούται να κάνει τα όνειρα του όσο κι αν αυτά μερικές φορές μπορεί να τον χαρακτηρίζουν και ως ονειροπαρμένο ή δε ξέρω κι εγώ τι άλλο. Υπάρχει επίσης και το τραγουδάκι εκείνο που λέει πάρτε με σύννεφα μακριά και που μία παράφραση του θα μπορούσε να ήταν πάρτε με όνειρα μακριά, κάτι που συμβαίνει όμως έτσι κι αλλιώς εκτός κι αν πρόκειται για εφιάλτη οπότε και το ταξίδι δεν είναι τόσο ευχάριστο όσο θα νόμιζε κανείς. Τι άλλο θα μπορούσε να νομίζει κανείς; Πως έχει κάτσει σε μία γωνιά ενός παρακμιακού καφέ και πίνει μεσημεριάτικα μπύρες με τον Τζώνη Θάντερς γι’αυτό περάστε και μια βόλτα απ’της Μιραντολίνας την αυλή να σας πει τα μαντάτα για τον άλλο το Τζώνυ τον Κας κι ενώ ψάχνω την κούπα με τον καφέ διαπιστώνω ότι είναι η τρίτη ή τέταρτη κούπα που έχω αδειάσει από το μεσημέρι κι ευτυχώς που στο ψυγείο υπάρχουν κάτι πάστες από χθες το βράδυ τις οποίες και οφείλω να τσακίσω σε πρώτη ευκαιρία, μόνο που δεν έχω μπύρες, ίσως είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία να βγω έξω να δω και το χιονόνερο που πέφτει να κάνω την προσευχή μου σαν καλό παιδί για να χιονίσει και να ελπίζω ότι μέχρι αύριο θα έχει γίνει και το αυτοκινητάκι μου για να πάω στο καζίνο της Πάρνηθας και ν’αποκλειστώ κάτι που εικάζεται ότι θα γίνει αύριο το μεσημέρι. Θα πάρω τηλέφωνο λοιπόν στη δουλειά και θα τους πω αγαπητοί συνάδελφοι έχω μείνει μέσα στο τελεφερικ και δε μπορώ να το κουνήσω ρούπι, μην ανησυχείτε καθόλου είμαι με τον Τζον Τάραμας και μου μαθαίνει κάτι καινούρια κόπλα στο Μπλακ Τζακ. Ποιός άλλος θα είναι στην παρέα; Ο Αξλ των Γκανς εν Ρόουζες ο οποίος θα είναι λιώμα όλη μέρα αλλά κάποιος θα πρέπει να είναι και λιώμα τι να κάνουμε. Θέλω να πιω κι άλλο καφέ αλλά δεν πρόκειται να σηκωθώ από το δωμάτιο με τίποτα, βαριέμαι να ξεκουνηθώ, βαριέμαι ακόμη και να παίξω βελάκια αλλά θα το κάνω γιατί έχω αφήσει ανοιχτή μία μάχη με τον άλλο μου τον εαυτό και θυμάμαι τώρα εκείνη τη διαφήμιση της ΗΒΗ με την Αλέξια που έλεγε ξαναγεννημένη ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός, ε να, ένα τέτοιο πράγμα παθαίνω κι εγώ πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές όπως τώρα καλή ώρα που θέλω να παίξω μαζί του βελάκια αλλά βαριέμαι και θα χάσω οπότε έχω μπει σε τρομερό δίλλημα και νομίζω ότι ίσως θα ήταν καλό να συνεχίσω εκείνη την εφαρμογή με τις κάμερες και τη βιντεοεπιτήρηση για τη σχολή αλλά και πάλι ίσως να βγω ξανά για μπύρες δε θ’αλλάξει και κάτι τόσο δραματικά, έτσι νομίζω τουλάχιστον, μια δοκιμή θα σας πείσει που λέγαμε και στο χωριό μου και σε άλλα χωριά ένα χωριό που μάλλον θα επισκεφθώ σύντομα, τι σύντομα σε κανένα μήνα το βλέπω αλλά μήπως αυτό υπό συνθήκες δεν είναι σύντομα; Μάλλον είναι. Θα πάω και προς τα πάνω Θεσ/νικη, θα έχει τελειώσει και η εξεταστική, θα έχω και το νέο τουτού στα χέρια μου και πολύ θα το ευχαριστηθώ. Δε θα έχω πληρωθεί βέβαια αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας σε αυτόν τον κόσμο, κάτι πρέπει να πηγαίνει και στραβά και στη δεδομένη περίπτωση ας είναι αυτό που ξέρουμε και πως θα το αντιμετωπίσουμε. Μα τι γίνεται; Τίποτα, στασιμότητα κι αυτό είναι το χειρότερο όλων κι άντε να το αντιμετωπίσεις με τη χιονόπτωση που έρχεται η οποία αν μη τι άλλο θα φέρει μια γενικότερη πτώση, γουστάρω από τη μία, φοβάμαι από την άλλη, σκέτη καταστροφή είμαι και μάλλον θ’αρχίσω να με φωνάζω Φον Καταστρόφ έτσι για να βγάζουμε και κανένα γούστο που και που, νέα παιδιά άλλωστε είμαστε κάπως πρέπει να τη βγάζουμε κι εμείς κι αυτός είναι ένας τρόπος σίγουρα πολύ αποδοτικός. Πήρα τηλέφωνο σήμερα στο 11888, αποφεύγω το 11880 αφενός γιατί είναι για παππούδες κυρίως, αφετέρου γιατί η χρέωση του τσακίζει. Ίσως γι’αυτό να το έχουν προωθήσει μόνο για παππούδες και γιαγιάδες επειδή δε μπορούν να πάρουν εύκολα πρέφα το τι γίνεται και νομίζουν ότι παίρνουν το απλό αλλά ας σοβαρευτούμε ρε παιδιά, υπάρχει άνθρωπος της τρίτης ηλικίας ο οποίος χρησιμοποιούσε τόσο συχνά το 131; Ήμαρτον δηλαδή. Τα παιδιά του τι τα έχει; Για να του ψήνουν καφέ; Αν και αμφιβάλω δηλαδή αν κάνουν κι αυτό. Παράπονα ενός ξεμωραμένου γέρου; Πιθανόν. Τι είναι απίθανο; Να βγω σήμερα από το σπίτι. Ναι αποκλείεται, θα περιμένω εδώ μέχρι ν’αποκλειστώ.