Ενδεχομένως να μπορούσα να χρησιμοποιήσω για τίτλο και τη φράση «Τα κακά κείμενα» κατά την ίδια λογική με το τα κακά κορίτσια πάνε παντού, τα καλά μόνο στον παράδεισο ο οποίος μαθαίνω ότι έχει αδειάσει από γυναίκες αλλά αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα μιας και η κρυπτο-ομοφυλοφυλία που μεταφράζεται ως ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι στους κόλπους της εκκλησίας επιτέλους βρίσκει την αναγνώριση που θα ήθελε, κάνει το μπιντέ της πάει και κρουαζιέρα συνήθως σε Μύκονο και Σαντορίνη σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι ενίοτε δε και στην Καραιβική έτσι ώστε ο άνθρωπος ν’αλλάζει και παραστάσεις γιατί και ο αντιπρόσωπος του Θεού πρέπει αν μη τι άλλο να φροντίζει και για τις ιδιαίτερες ανάγκες των πιστών. Τι συμβαίνει όμως τώρα με αυτά τα κακά κείμενα και ποιά είναι τελοσπάντων, γιατί πήραν αυτήν την ονομασία, τι σχέση έχουν με τη φέτα και τι θα γίνει αύριο στη φέτα στο δεξί είναι ερωτήματα το βάρος των οποίων καλούμαι να επωμιστώ. Πρώτα θ’αρχίσουμε με μια απλή εισαγωγή στην προτασιακή λογική, αντικείμενο των μακροχρόνιων ερευνών μου επομένως ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Ξεκινάμε:
Ο Λαμπράκης είναι διαπλεκόμενος άνθρωπος.
Η διαπλοκή είναι κάτι κακό.
Άρα Ο Λαμπράκης είναι κακός άνθρωπος. (Σ1)
Προσέξτε εδώ σε τι σφάλμα θα μπορούσε να υποπέσει κανείς. Αντί για την πρόταση « Η διαπλοκή είναι κάτι κακό» θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την «Η διαπλοκή είναι γκόμενα του Καραμανλή» στηριζόμενος στο γεγονός ότι όλο γι’ αυτήν μιλάει. Το λογικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι ότι «Ο Λαμπράκης είναι γκόμενος» κάτι το οποίο είναι προφανώς λανθασμένο διότι ο άνθρωπος έχει και μία ηλικία που δε μας επιτρέπει να τον πούμε και τζόβενο. Συνεχίζουμε λοιπόν από εκεί που μείναμε.
Ο Λαμπράκης έχει Τα Νεα.
Άρα Τα Νέα είναι μια κακή εφημερίδα. (Σ2)
Μερικοί μπλόγκερς γράφουν καλά.
Μερικοί μπλόγκερς έγραψαν στα Νέα.
Άρα Μερικοί μπλόγκερς είναι κακοί. (Σ3)
Εδώ θέλει ιδιαίτερη προσοχή διότι αν δεν είμαστε άριστοι γνώστες της προτασιακής λογικής μπορούμε να εξάγουμε τα προφανώς εσφαλμένα συμπεράσματα «Μερικοί μπλόγκερς είναι διαπλεκόμενοι», «Μερικοί μπλόγκερς έχουν Τα Νέα» και «Μερικοί μπλόγκερς γράφουν εφημερίδα». Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το τελευταίο ταιριάζει με τη Lifo κι επομένως ότι δεν είναι και λανθασμένο όμως δε νομίζω ότι πραγματικά εκεί στη Λείφω πιστεύουν ότι βγάζουν μία εφημερίδα.
Έκαναν καλά οι μπλόγκερς που έγραψαν στα Νέα; Μήπως έκαναν άσχημα που έγραψαν εκεί; Θα ισχυριστεί κάποιος «μα δε μπορείς να χτυπάς το κατεστημένο και μετά να συνεργάζεσαι μαζί του» ενώ κάποιος άλλος θα του αντιγυρίσει «ναι, μα ο μπόγκερ δεν άλλαξε, ο ίδιος άνθρωπος μένει, τα ίδια κείμενα γράφει». Τίθεται λοιπόν ένα ζήτημα ας πούμε περί ασυμβίβαστου. Θα σας μιλήσω λοιπόν και γι’αυτό. Κάποτε στην Κοζάνη μεγάλωσε ένας πιτσιρικάς που τον έλεγαν Νικόλα. Ακολούθησε μια πορεία η οποία τον οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία. Ναι ήταν ασυμβίβαστος. Ακόμη κι όταν έβγαλε τα τραγούδια του σε δισκογραφική αυτοσαρκάστηκε όσο κανείς άλλος. Τι κανείς άλλος που σήμερα όλοι για δίσκο τρέχουν. Ακόμη και στην εκκλησία που λέγαμε στην αρχή σε κάθε παράσταση τον αραδιάζουν όπως ο αρκουδιάρης το ντέφι...
Συμβάσεις όλοι κάνουμε, από εργασίας μέχρι μαλακίας και δεν είναι πάντοτε και αορίστου χρόνου. Αναπτύσσονται διάφοροι προβληματισμοί και ο καθένας έχει το δίκιο και και τα σωστά επιχειρήματα του για να στηρίξει την άποψη του. Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα; Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις όχι. Κι επειδή σας γουστάρω πολύ θα σας βάλω κι ένα τραγουδάκι που μου αρέσει, είναι το Έργο Αρ.1 σε MIb για τσεκούρι και τηλεόραση του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Για τον άλλον, το Βασίλη θα μπορούσαμε να κάνουμε την ίδια κουβέντα που πιάσαμε και για τους μπλόγκερς, αν δηλαδή ξεπουλήθηκε και τα ρέστα.
Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος ?
έγυρε το χάος ν' ακουμπήσει ?
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος ?
για ζωή ?
Και μιλάν την ώρα που άλλος ?
ένοιωθε το φως που πάει να σβύσει ?
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου ?
αυτό θα τη χαρεί ?
Οι συντεταγμένοι, μετέωρη λογική ?
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί ?
Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω ?
το σκοτάδι ?
Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα 'ναι η σαρκική επαφή ?
Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει ?
το ρόλο του πατέρα ?
Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα ?
η ανθρώπινη φωνή ?
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί ?
Η γλώσσα μας απ' αύριο ?
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής
Ο Λαμπράκης είναι διαπλεκόμενος άνθρωπος.
Η διαπλοκή είναι κάτι κακό.
Άρα Ο Λαμπράκης είναι κακός άνθρωπος. (Σ1)
Προσέξτε εδώ σε τι σφάλμα θα μπορούσε να υποπέσει κανείς. Αντί για την πρόταση « Η διαπλοκή είναι κάτι κακό» θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την «Η διαπλοκή είναι γκόμενα του Καραμανλή» στηριζόμενος στο γεγονός ότι όλο γι’ αυτήν μιλάει. Το λογικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι ότι «Ο Λαμπράκης είναι γκόμενος» κάτι το οποίο είναι προφανώς λανθασμένο διότι ο άνθρωπος έχει και μία ηλικία που δε μας επιτρέπει να τον πούμε και τζόβενο. Συνεχίζουμε λοιπόν από εκεί που μείναμε.
Ο Λαμπράκης έχει Τα Νεα.
Άρα Τα Νέα είναι μια κακή εφημερίδα. (Σ2)
Μερικοί μπλόγκερς γράφουν καλά.
Μερικοί μπλόγκερς έγραψαν στα Νέα.
Άρα Μερικοί μπλόγκερς είναι κακοί. (Σ3)
Εδώ θέλει ιδιαίτερη προσοχή διότι αν δεν είμαστε άριστοι γνώστες της προτασιακής λογικής μπορούμε να εξάγουμε τα προφανώς εσφαλμένα συμπεράσματα «Μερικοί μπλόγκερς είναι διαπλεκόμενοι», «Μερικοί μπλόγκερς έχουν Τα Νέα» και «Μερικοί μπλόγκερς γράφουν εφημερίδα». Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το τελευταίο ταιριάζει με τη Lifo κι επομένως ότι δεν είναι και λανθασμένο όμως δε νομίζω ότι πραγματικά εκεί στη Λείφω πιστεύουν ότι βγάζουν μία εφημερίδα.
Έκαναν καλά οι μπλόγκερς που έγραψαν στα Νέα; Μήπως έκαναν άσχημα που έγραψαν εκεί; Θα ισχυριστεί κάποιος «μα δε μπορείς να χτυπάς το κατεστημένο και μετά να συνεργάζεσαι μαζί του» ενώ κάποιος άλλος θα του αντιγυρίσει «ναι, μα ο μπόγκερ δεν άλλαξε, ο ίδιος άνθρωπος μένει, τα ίδια κείμενα γράφει». Τίθεται λοιπόν ένα ζήτημα ας πούμε περί ασυμβίβαστου. Θα σας μιλήσω λοιπόν και γι’αυτό. Κάποτε στην Κοζάνη μεγάλωσε ένας πιτσιρικάς που τον έλεγαν Νικόλα. Ακολούθησε μια πορεία η οποία τον οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία. Ναι ήταν ασυμβίβαστος. Ακόμη κι όταν έβγαλε τα τραγούδια του σε δισκογραφική αυτοσαρκάστηκε όσο κανείς άλλος. Τι κανείς άλλος που σήμερα όλοι για δίσκο τρέχουν. Ακόμη και στην εκκλησία που λέγαμε στην αρχή σε κάθε παράσταση τον αραδιάζουν όπως ο αρκουδιάρης το ντέφι...
Συμβάσεις όλοι κάνουμε, από εργασίας μέχρι μαλακίας και δεν είναι πάντοτε και αορίστου χρόνου. Αναπτύσσονται διάφοροι προβληματισμοί και ο καθένας έχει το δίκιο και και τα σωστά επιχειρήματα του για να στηρίξει την άποψη του. Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα; Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις όχι. Κι επειδή σας γουστάρω πολύ θα σας βάλω κι ένα τραγουδάκι που μου αρέσει, είναι το Έργο Αρ.1 σε MIb για τσεκούρι και τηλεόραση του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Για τον άλλον, το Βασίλη θα μπορούσαμε να κάνουμε την ίδια κουβέντα που πιάσαμε και για τους μπλόγκερς, αν δηλαδή ξεπουλήθηκε και τα ρέστα.
Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος ?
έγυρε το χάος ν' ακουμπήσει ?
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος ?
για ζωή ?
Και μιλάν την ώρα που άλλος ?
ένοιωθε το φως που πάει να σβύσει ?
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου ?
αυτό θα τη χαρεί ?
Οι συντεταγμένοι, μετέωρη λογική ?
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί ?
Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω ?
το σκοτάδι ?
Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα 'ναι η σαρκική επαφή ?
Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει ?
το ρόλο του πατέρα ?
Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα ?
η ανθρώπινη φωνή ?
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί ?
Η γλώσσα μας απ' αύριο ?
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής
