Χωρίς Εδώ

Ξεκινάει αύριο το επετειακό Rockwave και καλούμεθα όλοι εμείς να το τιμήσουμε με τούρτες στα χέρια τις οποίες και πρέπει να πετάξουμε στα μούτρα των διοργανωτών αλλά και όλων όσων μας παροτρύνουν να πάμε στη χειρότερη διοργάνωση όλων των εποχών. Οι τούρτες δύναται αντί για κεράκια να έχουν ζωγραφισμένες δύο μούντζες έτσι ώστε και ο σημαδιακός αριθμός 10, όσα και τα χρόνια που κλείνει το φεστιβάλ να απεικονίζονται αλλά κυρίως η χαρά με την οποία υποδεχόμαστε τα ηχηρά ονόματα που οι καλοί διοργανωτές φέρνουν αποκλειστικά και μόνο για μας. Την πρώτη μέρα θα δούμε τον Άξελ Ρόουζ με νέα παρέα αλλά το ίδιο όνομα γιατί έτσι τους αρέσει. Η πρώτη τους συναυλία στο ΟΑΚΑ πριν πολλά χρόνια ήταν άκρως απογοητευτική, ούτε στον πειρασμό δε μπαίνεις για να πας μέχρι τη Μαλακάσα και μάλιστα με το κίνδυνο βροχόπτωσης. Πάμε και στη δεύτερη, μεγάλη μέρα. Κρίμα που η διοργάνωση δε συμπίπτει με το θερινό ηλιοστάσιο έτσι ώστε πραγματικά να μιλάμε για τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου γιατί αλλιώς κλάφτα Χαράλαμπε. Το μεγάλο όνομα θα είναι οι δικοί μας Φερδινάρδοι, το συγκρότημα με την τεράστια ιστορία των δύο δίσκων στο ενεργητικό του το οποίο θα σαγηνεύσει γι’ άλλη μία φορά τα πλήθη. Για τόσο ηλίθιους μας περνάνε δηλαδή που θα πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ που βλέπουμε ένα συγκρότημα της σειράς. Για τη μέταλ μέρα δεν έχω να πω και πάρα πολλά, έχω κλείσει τα 18, ευχαριστώ δε θα πάρω άλλο. Δύο μέρες rockwave και άλλες τρεις συναυλίες μες στο καλοκαίρι σου φτιάχνουν ένα κοστουμάκι των διακοσίων ευρώ που το’χεις και το χαίρεσαι. Υπάρχει βέβαια και η λύση για τα φεστιβάλ του εξωτερικού όπου μπορείς να δεις μαζεμένα πολύ καλύτερα συγκροτήματα κι αν βαστάει η τσέπη σου κάθεσαι και λίγο παραπάνω να δεις τίποτα στη χώρα που θα πας. Αλλά αυτά όχι εδώ.