Η ταύτιση

Η καθυστερημένη (ως προς το χρόνο) αστυφύλακας ήρθε σήμερα μ’ ένα άσπρο φόρεμα και σκέφτηκα πόσο τυχερός ήμουν που είχα φορέσει το άσπρο μου σώβρακο. Θα μπορούσα να της πω ότι δεν ήταν η μόνη που φορούσε άσπρα κι εκείνη σίγουρα θα με κοιτούσε μ’ένα βλέμμα γεμάτο απορία το οποίο όμως αυτή τη φορά θα ήταν καστανό γιατί σήμερα δεν είχε προλάβει να φορέσει τους έγχρωμους φακούς επαφής της. Γενικά πρέπει να έχει κάποιο πρόβλημα με τον ύπνο της διότι μένει σε απόσταση είκοσι λεπτών με τα πόδια και καταφέρνει να έρχεται πάντα καθυστερημένη με ώρα προσέλευσης οκτώ και τριάντα. Θα μου πείτε πολλοί άνθρωποι δε μπορούν να ξυπνήσουν αυτές τις ώρες. Ναι αυτό είναι αλήθεια όμως η συγκεκριμένη κανονικά είναι στη δουλειά της από τις επτά που είναι απόσταση πάνω από είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο επομένως τώρα με το σεμινάριο θα έπρεπε να ήταν η καλύτερη της. Τελικά της είπα πως αν και Παρασκευή είναι της Αγίας Κυριακής κι εκείνη μου απάντησε πως της Αγίας Παρασκευής πέφτει Τετάρτη αν και δεν είναι λίγες οι φορές που έχει πέσει Κυριακή. Εγώ που έπιασα το υπονοούμενο τη ρώτησα αν πηγαίνει και στα Τέμπη να το γιορτάσει αλλά εκείνη μου είπε ότι δεν έχει πάει ποτέ και άρχισα να της λέω για τις εποχές που πήγαινε ο κόσμος και έψηνε αρνιά δίπλα στο ποτάμι ενώ υπήρχε και το πλοίο της αγάπης που σε πήγαινε βόλτα στον Πηνειό. Κάπως έτσι είχα στο νου μου αυτό το πλοίο, με μπόλικη βλάστηση στις όχθες και το βουνό να ορθώνεται μέσα απ’ τα νερά κι όταν πήγα στο στρατό έμαθα ότι το ίδιο όνομα έχει και η σκουπιδιάρα την οποία και τίμησα δύο φορές με την παρουσία μου χωρίς όμως να παρασημοφορηθώ για την πράξη μου αυτή. Να της πω να έρθει να μαζέψει τα σκουπίδια μου πήγαινε πολύ βαρύ ενώ σίγουρα ένα προκατοχικό σύνδρομο τσιγγουνιάς πρέπει να υπήρχε στα γονίδια της, διότι μία με τους φακούς, μία με κάτι παντόφλες που κατά λάθος της πάτησα δε δίστασε να με απειλήσει με το κόστος της αντικατάστασης τους. Μη έχοντας άλλη επιλογή της είπα ότι ο διπλανός της ο οποίος τυχαίνει να ήταν και συμφοιτητής μου είναι πελματολάγνος και πολύ ευχαρίστως θα της αγόραζε όσα ζευγάρια παπούτσια τραβούσε η ψυχή της αρκεί να τον άφηνε να τα μυρίσει πρώτα. Με κοίταξε μάλλον τρομαγμένη στην αρχή, με αποστροφή στη συνέχεια και με περιφρόνηση στο τέλος ενώ εγώ γαλήνιος και ψύχραιμος σκάλιζα τη μύτη μου μήπως και ματώσει για να δώσω ένα δραματικό τόνο στο όλο συμβάν. Τελικά ήρθε ο εισηγητής κι έδωσε τέλος στο διάλλειμα. Όταν σχολάσαμε κι αφού είχαμε φύγει και μισή ώρα νωρίτερα είχαμε στο μυαλό μας το Σαβ/κο που έφτασε κι ως εκ τούτου δε συνεχίστηκε αυτός ο ουσιαστικός διάλογος που είχαμε ξεκινήσει. Φαντάζομαι ότι τη Δευτέρα όλο και κάτι θα γίνει για να γελάσουμε πάλι. Τελικά τα σεμινάρια είναι ωφέλιμα κι ας μην το βγάζουν με την πρώτη ματιά.