Βαμπίρ

Η αλήθεια είναι ότι διψάμε για αίμα. Καθηλωνόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις και περιμένουμε να γίνουν επεισόδια στο πολυτεχνείο. Αν δε γίνουν βλέπεις στα πρόσωπα ζωγραφισμένη την απογοήτευση. Ο καθένας για το δικό του λόγο. Αν γίνουν ανάβουν τα αίματα και πάλι ο καθένας μας για το δικό του λόγο ζητάει εκδίκηση. Έχει καταντήσει η γιορτή του πολυτεχνείου χωρίς επεισόδια να είναι φαγητό χωρίς αλάτι. Άνοστη. Ο ένας θα χειροκροτήσει τους αναρχικούς που τα σπάνε, ο άλλος την αστυνομία που επεμβαίνει, θα υπάρχει γενικά μια κινητοποίηση, θα είμαστε σε εγρήγορση. Αλλιώς χασμουριέσαι μπροστά στην οθόνη και δε σε συγκινεί καμία ομιλία, καμία πορεία. Έτσι κι αλλιώς η δική σου είναι προδιαγεγραμμένη.