Tuesday, November 07, 2006

Ταγάρι πήρατε;

Σίγουρα δεν ήταν η ερώτηση που θα περίμενα ν’ακούσω στο Χίλτον και μάλιστα χωρίς να έχω προλάβει να πιω ακόμη τον καφέ μου αφού προς στιγμήν μπερδεύτηκα και νόμισα ότι έχω έρθει σε λάθος μέρος. Βέβαια δεν πτοήθηκα και γρήγορα απάντησα στην αγενέστατη κυρία με τον εξής τρόπο: «Κοτζάμ τσέλιγκας είναι δυνατόν να έχω έρθει χωρίς ταγάρι;». Με κοίταζε εμβρόντητη ενώ εγώ χάιδευα αργά, σαδιστικά σχεδόν, το μούσι μου. Μου είπε ότι δεν κατάλαβε ακριβώς τι εννοούσα και μετάνιωσα που δεν είχα την γκλίτσα μαζί μου έτσι ώστε να γίνομαι πιο πειστικός. Της έδωσα ραντεβού την ώρα του μπουφέ που όλοι θα έπεφταν με τα μούτρα στη μάσα, στο Galaxy για τις περαιτέρω διευκρινίσεις. Μου έκλεισε το μάτι λέγοντας μου «εγώ θα είμαι εκεί, φροντίστε εσείς να μην αργήσετε κύριε τσέλιγκα, δε θα μπορώ να λείψω για πολύ» κι έσκυψε στα χαρτιά της. Έβγαλα το μπουφάν μου γιατί είχα αρχίσει να σκάω και πήγα στην είσοδο του συνεδρίου. Όπως ήταν χαμηλωμένα τα φώτα κόντεψε να με πάρει ο ύπνος αφού είχα κοιμηθεί μόλις τρεις ώρες και δεν είχα προλάβει να πιω καφέ. Πήρα λοιπόν το σχετικό ύφους του σκεπτόμενου όπου κάθεσαι σταυροπόδι με το αριστερό πόδι να είναι πάνω από το δεξί και στη συνέχεια τοποθετείς τον δεξί σου αγκώνα πάνω στο αριστερό σου γόνατο και ανοίγεις έτσι την παλάμη σου έτσι ώστε να δημιουργήσει μια υποδοχή για το σαγόνι σου όπου ο αντίχειρας πιέζει το δεξί σου μάγουλο και τα υπόλοιπα δάχτυλα εφάπτονται στο αριστερό κι έτσι δίνεις την εντύπωση του απορροφημένου από την ομιλία ακροατή. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν απορροφημένος στο όνειρο που μόλις είχα ξεκινήσει να βλέπω. Φρόντισα να ζητήσω όσο πιο ευγενικά στη νεαρά που καθόταν δίπλα μου να με σκουντήσει αν τυχόν και αρχίσω να ροχαλίζω και σε κάθε περίπτωση λίγο πριν τελειώσει η παρουσίαση να με ξυπνήσει για να χειροκροτήσω, αφού αυτή είναι η αγαπημένη μου στιγμή σε κάθε συνέδριο. Ίσως γι’ αυτό και το χειροκρότημα της Πρωτοψάλτη να είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Ποιος ξέρει. Πράγματι λίγο πριν αρχίσουν τα παλαμάκια ένιωσα ένα σκούντημα στον δεξιό ώμο μου και ταραγμένος γυρνάω και της αστράφτω ένα χαστούκι το οποίο σίγουρα η καημένη η κοπελίτσα θα θυμάται για πολύ καιρό. Της ζήτησα ευγενικά συγγνώμη και προσφέρθηκα να την κεράσω ένα καφέ από αυτούς που δωρεάν μπορούσες να πάρεις και να πιεις και που λαχταρούσα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί αλλά ο χρόνος με πίεζε πάρα πολύ κι έτσι σκέφτηκα ότι θα την παλέψω μέχρι το πρώτο κόφι μπρέικ αν και κάτι τέτοιο ποτέ δε συνέβη. Το να την παλέψω εννοώ γιατί το κόφι μπρέικ μια χαρά έγινε. Ζαλωμένος με ταγάρι και μπουφάν φτάνω στον καφέ μπουφέ και ζητάω δύο καφεδάκια, ενώ έβαλα και ένα χυμό, τσίμπησα και κάτι κουλούρια, ένα κομμάτι κέικ, ένα ποτήρι νερό και της τα πήγα για να επανορθώσω. Την είδα να βάζει γρήγορα γρήγορα ένα καθρεφτάκι στην τσάντα της όταν με είδε να πλησιάζω και σκέφτηκα ότι το είχε βγάλει για να μου κάνει κάποιο σινιάλο το οποίο όμως ποτέ δεν έλαβα. Αφού ήπιε το χυμό της άρχισε να πίνει τον καφέ της πράγμα που άρχισα να κάνω κι εγώ, όχι το δικό της φυσικά αλλά τον δικό μου και της είπα να βουτήξει και κανένα κουλουράκι μέσα αφού τελικά όλοι από χωριό είμαστε και ήμουν σίγουρος ότι και σπίτι της θα έκανε το ίδιο πράγμα. Άρχισε να μου λέει για τη ζωή της την ώρα που εγώ ένιωθα την κύστη μου να φουσκώνει αφού ο γαμημένος ο καφές ήτο διουρητικός και όχι διορατικός. Ευτυχώς σε λίγα λεπτά τελείωσε το κόφι μπρέικ κι έτσι θα μπορούσα να ξεγλιστρήσω εύκολα αφού θα πήγαινα σε διαφορετική αίθουσα. Της ζήτησα το e-mail της με τον πλέον ευγενικό τρόπο και αφού με ασπάστηκε τρεις φορές ωσάν να ήταν Σέρβα χαιρετηθήκαμε εκφράζοντας τις πιο θερμές ευχές μας για κάποια μελλοντική συνάντηση εντός ή εκτός συνεδρίου. Έσπευσα στην τουαλέτα και μετά στην επόμενη αίθουσα που ήθελα να πάω αν και παίζει να έγιναν και αντίστροφα αυτά τα δύο. Τελικά είχε αργήσει και η μαντάμ που θα μιλούσε οπότε δεν εκτέθηκα γι’ άλλη μία φορά. Κατάφερα αυτή τη φορά να μην κοιμηθώ ενώ έβλεπα ότι η παρουσίαση θα τελείωνε κανένα δεκάλεπτο νωρίτερα απ’ την προγραμματισμένη διάρκεια κι επομένως θα μπορούσα να φτάσω πρώτος στο Galaxy και να περιμένω την κυρία της υποδοχής.

Συνεχίζεται...