Monday, January 28, 2008

Blue Water-Black Heart

Θυμάμαι τον καιρό που η θεία Μαίρη έκανε τις πρώτες προσπάθειες για εξωσωματική γονιμοποίηση και τη φιλοξενούσαμε σπίτι μας. Πίναμε σχεδόν όλη τη μέρα χυμό refresh σαγκουίνι τον οποίο και αγόραζε ο θείος Θέμης (άνδρας της θείας Μαίρης) από τον κυρ - Νώντα ο οποίος ήταν και ο μοναδικός με προϊόντα ΕΒΓΑ στη γειτονιά μας. Κοινώς, ο κυρ – Νώντας ήταν η ΕΒΓΑ της γειτονιάς μας αν και δεν τον είχα δει ποτέ σε καμία σχετική διαφήμιση και εδώ που τα λέμε δε νομίζω ότι θα είχε και καμιά ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία αφού η φάτσα του ήταν μονίμως ξινισμένη. Από την ΕΒΓΑ πάντως αγοράζαμε και τις πρώτες τσόντες στο λύκειο με φοβερό άγχος και τις πετάγαμε ύστερα από 3-4 μέρες, μάλλον καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του φρέσκου γάλατος που επίσης πετάγαμε ύστερα από το ίδιο χρονικό διάστημα.

Η θεία Μαίρη τελικά δεν κατάφερε να δει φως (παιδί για την ακρίβεια) με τις εξωσωματικές αλλά έχει τώρα ένα κοριτσάκι που μάλιστα μοιάζει και πάρα πολύ στον πατέρα του, τον θείο Θέμη δηλαδή, γνωστό και σαν τον άρχοντα του σαγκουινιού ή αλλιώς τον οξύθυμο γεωργό. Αυτό βέβαια που θυμάμαι πιο έντονα από εκείνη την περίοδο είναι η τεράστια προέκταση στο καλώδιο του τηλεφώνου έτσι ώστε να μπορεί να καλύπτει όλο το σπίτι για να μην τρέχει η θεία Μαίρη για το τηλέφωνο αλλά να τρέχουμε εμείς το τηλέφωνο σε εκείνη.

Κάτι άλλο που θυμάμαι είναι η θλίψη και η αγωνία τα οποία σαφέστατα ήταν πιο έντονα από το τηλέφωνο αλλά εγώ απλά τα παρατηρούσα ενώ τα τηλέφωνα τύχαινε να τα σηκώνω κιόλας. Όλα μας τα πλούτη είναι αυτό το μπούτι μας λέει η κλασσική συνταγή την οποία θυμόμουν το Σάββατο το βράδυ καθώς απολάμβανα εκείνο το σπέσιαλ ουίσκι πλάι στο τζάκι ψήνοντας κάστανα και πατάτες γεμιστές στη χόβολη.