Thursday, December 21, 2006

στο λούκι

Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου...

Ακούγοντας το καινούριο δώρο μου, το μποξ σετ των Κατσιμιχαίων ξεχνάω τι ώρα είναι και καταντώ ενοχλητικός για τους γείτονες, περιμένοντας ίσως την ερώτηση "ξέρεις τι ώρα είναι;".

Ο Θόδωρος, μόλις ένα χρόνο μικρότερος απ' τον πατέρα μου, προσπαθεί να πιάσει κουβέντα στην Μαρία, κοπέλα που έχει τα μισά του χρόνια, φοράνε και οι δύο μαύρα κι ένα κόκκινο κασκόλ.

"Είμαι ο Θόδωρος μα κάθε φορά που σε βλέπω ξεχνώ τ'όνομα μου"

Και κάπου αλλού την ίδια στιγμή σ' ένα ευρύχωρο δυάρι εκείνοι χορεύουν, εκείνη χαμογελά καθώς εκείνος τη χουφτώνει ασύστολα, στα βυζιά και τον κώλο κυρίως. Πίνει μια γουλιά κρασί και του λέει "οι μποέμ χουφτώνουν".
Κι αυτός πίνει το αίμα του πια.