Κυριακή πρωί
Το στόμα στυφό απ’ το κρασί και τον καπνό που μπόλιασαν αρμονικά για το βράδυ του Σαββάτου μα η μελωδία τους χάθηκε με το πρώτο βλέμμα στο κομοδίνο. Όσες γαργάρες και να κάνω με το στοματικό διάλυμα το τσαρούχι πάνω στη γλώσσα μου δε φεύγει.
Δευτέρα μεσημέρι
Χέρια ψηλά να καλύπτουν το πρόσωπο, γροθιές στον αόρατο εχθρό. Χέρια πάντα ψηλά κι αυτή τη φορά κλοτσιές στον αόρατο εχθρό. All together now. Γροθιές, κλοτσιές, γονατιές πάντα σε τέσσερις χρόνους, μία κίνηση τη φορά. Ένα τράβηγμα στον ώμο το έπαθλο ετούτη τη φορά.
Τρίτη βράδυ
Η αναμονή της αυριανής ανίας σκοτώνει, το επιχειρησιακό σχέδιο περιλαμβάνει καθρέφτη για την απόπειρα φωτογράφισης των χειρότερων παπουτσιών της τύπισσας στην Καλλιθέα ενώ για πρώτη φορά απορρίπτω πρόσκληση σε μπιραρία.
Η πράσινη κουκκίδα πήρε τη θέση του κενού. Βάζω πρώτη και ξεκινώ. Φρένα απότομα. Κενό ξανά. Το ουράνιο τόξο βγαίνει πριν καν αρχίσει να βρέχει. Ο αέρας δυνατός γεμάτος θύμησες. Το κόκκινο σαν το αίμα της κρασί χάνει τη θέση του από ένα ενήλικο ουίσκι. Απ’ την ορχήστρα ακούγεται μόνο το πρώτο βιολί. Μάγουλα που καίνε, μάτια που κλαίνε. Όλα μια γιορτή.
Το στόμα στυφό απ’ το κρασί και τον καπνό που μπόλιασαν αρμονικά για το βράδυ του Σαββάτου μα η μελωδία τους χάθηκε με το πρώτο βλέμμα στο κομοδίνο. Όσες γαργάρες και να κάνω με το στοματικό διάλυμα το τσαρούχι πάνω στη γλώσσα μου δε φεύγει.
Δευτέρα μεσημέρι
Χέρια ψηλά να καλύπτουν το πρόσωπο, γροθιές στον αόρατο εχθρό. Χέρια πάντα ψηλά κι αυτή τη φορά κλοτσιές στον αόρατο εχθρό. All together now. Γροθιές, κλοτσιές, γονατιές πάντα σε τέσσερις χρόνους, μία κίνηση τη φορά. Ένα τράβηγμα στον ώμο το έπαθλο ετούτη τη φορά.
Τρίτη βράδυ
Η πράσινη κουκκίδα πήρε τη θέση του κενού. Βάζω πρώτη και ξεκινώ. Φρένα απότομα. Κενό ξανά. Το ουράνιο τόξο βγαίνει πριν καν αρχίσει να βρέχει. Ο αέρας δυνατός γεμάτος θύμησες. Το κόκκινο σαν το αίμα της κρασί χάνει τη θέση του από ένα ενήλικο ουίσκι. Απ’ την ορχήστρα ακούγεται μόνο το πρώτο βιολί. Μάγουλα που καίνε, μάτια που κλαίνε. Όλα μια γιορτή.
