Ναυάγια

Πέταξαν τη σχεδία τους στον ωκεανό και πορευτήκανε. Η ελπίδα δε φαινότανε στα μάτια τους μα οι συνθήκες υπήρξαν τέτοιες που επέβαλλαν να ξεκινήσει τούτο το ταξίδι. «Κίτρινα φοράς και μαύρα μες στις ομορφιές» ακουγόταν μέσα από τ’ακουστικά μέχρι που οι μπαταρίες τους πρόδωσαν κι αυτές. Ξελιγωμένες δεν άρχισαν καν να παραμορφώνουν τη φωνή όπως γινόταν παλιά με τις κασέτες. Βουβαμάρα. Πάλευαν κάθε βράδυ κάτω από κόκκινα φώτα. Ο καθένας με τον εαυτό του και οι δυο μαζί. Χαμένοι έτσι κι αλλιώς απ’ την αρχή, η ισορροπία ποτέ δε βρέθηκε ανάμεσα στα κύματα.