Η πάντα επιλεκτική fieryfairy με προσκάλεσε στο διάσημο πια μπλογκοπαιχνίδι όπου πέφτουν οι μάσκες ειδικά τώρα που και Απόκριες μας τελείωσαν. Δε μπορώ παρά να την ευχαριστήσω και να γράψω τα πέντε λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά πράγματα που μέχρι στιγμής ήταν άγνωστα:
- Δε μπορώ να βγω απ' το σπίτι μου αν δε φοράω το ρολόι μου, δεν το ξεχνάω ποτέ και μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι αγώνες 5 x 5 όπου το αφήνω σπίτι γιατί δε λέει να το φοράω και να τραυματιστεί κανένας. Δεν το έχω ξεχάσει ποτέ και ούτε στη θάλασσα το βγάζω. Το παράδοξο είναι ότι μέσα στο σπίτι μου δε μπορώ με τίποτα να φορέσω ρολόι. Είναι το πρώτο πράγμα που βγάζω λες και με βαραίνει. Στο σπίτι του κολλητού μου που αισθάνομαι μια οικειότητα συνήθως το βγάζω. Γενικά πάντως με το χρόνο τα πάω μια χαρά.
- Αφήνω πράγματα για την τελευταία στιγμή απλά και μόνο επειδή έχω χρόνο. Αν π.χ έχω μια προθεσμία μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεκινήσω αυτό που έχω να κάνω την Πέμπτη το πρωί. Πάντα εκ των υστέρων λέω πως αν το είχα ξεκινήσει λίγο νωρίτερα θα το έκανα με το πάσο μου και ότι έτσι πρέπει να ενεργήσω την επόμενη φορά αλλά δεν το τηρώ.
- Με ενοχλεί να είμαι καθιστός και να είναι κάποιος πάνω απ' το κεφάλι μου εκτός κι αν έχει έρθει να μου κάνει μασάζ. Για την ακρίβεια δε με ενοχλεί απλώς αλλά με εκνευρίζει σε μεγάλο βαθμό.
- Με πιάνει νευρικό γέλιο στις κηδείες. Έχω τεράστιο πρόβλημα και συνήθως δε χρειάζομαι απλώς μαύρα γυαλιά και μαντήλι για να το καλύψω αλλά κουκούλα αναρχικού (full face). Τις περισσότερες φορές βγαίνω έξω τρέχοντας σχεδόν κι ακούω να λένε "αχ τον καημένο συγκινήθηκε" γεγονός που επιβαρύνει την κατάσταση.
- Αν άλλαζα επάγγελμα θα γινόμουν ψυχίατρος.
Τώρα πρέπει να πετάξω και το μπαλάκι αν και πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι θα το 'χουν πιάσει ήδη. Την προσπάθεια πάντως θα την κάνω:
Άντε γεια μας!
