Εφημερίες - Έκτακτο Παράρτημα

Αναβλητικός όπως πάντα δεν έχω φροντίσει να αγοράσω φακούς επαφής απαραίτητο αξεσουάρ για τους 5 x 5 αγώνες ποδοσφαίρου στους οποίους δε γίνεται να παίξεις με γυαλιά διότι ο κίνδυνος παραμονεύει αλλά ειδικά όσο νυχτώνει αν δεν έχεις και το βοήθημα σου τα πράγματα έχουν την τάση να θολώνουν κάπως άσχετα με το αν είσαι νηφάλιος ή όχι. Κόβω το λοιπόν το σχετικό απόκομμα με τα εφημερεύοντα φαρμακεία της εφημερίδας την οποία φυσικά δεν έχω προλάβει να διαβάσω ακόμη και ξεκινώ το οδοιπορικό μου. Δε βρήκα σε κανένα αλλά θα αναφερθώ σε δύο γεγονότα. Πρώτον ότι κάλυψα 12 χιλιόμετρα το πολύ σε 45 λεπτά ενώ χθες για 2 χρειάστηκα 90. Αλλά ας δούμε αναλυτικά τι έγινε στο πρώτο φαρμακείο που επισκέφθηκα. Παρκάρω σχετικά εύκολα αφού ο δρόμος είχε μπόλικες άδειες θέσεις και έβρισα λίγο τους ελληνάρες που διπλοπαρκάρανε ακριβώς έξω από το φαρμακείο με αναμμένα τα αλάρμ ενώ είχε θέση για πούλμαν 3 μέτρα πιο μπροστά ή πιο πίσω. Αλλά εκεί ο ελληνάρας, να μην κουνήσει τον κώλο του λίγο περισσότερο. Αντιπαρέρχομαι λοιπόν της φάσης του παρκαρίσματος και αφού περιμένω τον έναν ελληνάρα να πάρει γάλα για το παιδί κοιτάω μπας και πετύχω το δαχτυλίδι της ντιούρεξ γιατί για φακούς δεν το έκοβα, ειδικά στο συγκεκριμένο φαρμακείο. Πράγματι ρωτάω ευγενικός όπως πάντα και παρατηρώ τον φαρμακοποιό να με κοιτάει με αυτό το βλέμμα το γεμάτο απορία, βλακεία, έκπληξη, θαυμασμό και ζωντοβολίαση. Ειλικρινά ρε παιδιά αν τον ρωτούσα «Μήπως έχετε αγελάδες Δαλματίας με Αλσατούς προγόνους, πορτοκαλί μαστούς, μοβ αυτιά και με μια ελαφρά υπερμετρωπία στο αριστερό μάτι;» τόσο παράξενα δε θα με κοιτούσε και μπορεί να έψαχνε και τον κατάλογο για να σιγουρευτεί ότι έχουν τελειώσει διότι σίγουρα κάπου θα πρέπει να υπάρχει το συγκεκριμένο είδος. Όλα τ' άλλα είναι ατμός. Τέλος!