Είδωλα

Εκεί μονάχα μπορώ να τα διακρίνω
ένα προς ένα,
αντικρυστά εμπρός μου
τόσα είδωλα πολλά,
σ' έναν μόνο καθρέπτη.
Κρύβω με τις παλάμες το πρόσωπο μου
ακίνητα αυτά απέναντι
σφίγγω με μίσος τις γροθιές,
παίρνω την πιο θυμωμένη μου έκφραση,
τα είδωλα την πιο γαλήνια.
Με δύναμη τσακίζω τον καθρέπτη
χίλια κομμάτια απλώνονται παντού
κλείνω τα μάτια και ελπίζω
κάθε μου είδωλο κομμάτι να'χει γίνει
που μ’ ευκολία θα μαζέψω χωρίς στοργή να το πετάξω,
μ’ ανοίγοντας τα, ξανά εκεί τα βλέπω
να έχουν πάρει, την πιο θυμωμένη τους έκφραση