"...με τ’αγκάθινο στεφάνι που’χες πάντα πρόχειρα."

Ο Γιάννης κύλησε αργά μέσα της ήταν η πρώτη πρόταση που μου ήρθε στο μυαλό λίγες μέρες νωρίτερα αλλά τελικά δε μου αρέσει κι επομένως πρέπει να βρω μια άλλη πρόταση για να ξεκινήσω. Επίσης το μεσημέρι που έτρωγα είχα μια σκέψη και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας. Πάμε πίσω λοιπόν στα χρόνια τα παλιά τότε που τα συνοικέσια έδιναν και έπαιρναν ειδικά στην πάντα αθάνατη ελληνική επαρχία. Για να μη μακρηγορούμε όμως έστω το x προξενιό όπου ο y γαμπρός γνωρίζει τη z νύφη και έτσι σχηματίζεται το τριαξονικό σύστημα xyz. Παίρνουμε το λοιπόν αυτό το πακετάκι και το τοποθετούμε στο δωμάτιο που θα βρεθούν τα δυο τους για πρώτη φορά και μάλιστα είναι το δωμάτιο στο οποίο θα κοιμηθούν κιόλας. Προφανώς και δεν ξεχειλίζει το πάθος και η λαχτάρα για το σμίξιμο, δύο άγνωστοι είναι μη ξεχνάμε. Αφήστε που πολλές κοπέλες ήταν και παρθένες οπότε υπήρχε κι ένα θέμα. Γύριζαν πλευρό κι έλεγαν καληνύχτα; Τηλεόραση ακόμη στα δωμάτια δεν υπήρχε, δεν είχε γίνει καθεστώς. Έχουμε ένα θέμα λοιπόν εδώ. Με βάση λοιπόν αυτόν τον προβληματισμό σας έχω μια ιστορία αλλά όχι για τώρα, με περιορίζει ο χρόνος και ο τόπος.