Δε θα ήθελα ν’ αναφερθώ τόσο στο γεγονός ότι κάηκα ολόκληρος, αν και αυτό είναι που με πονάει περισσότερο, όσο στη διαδρομή πάντα ορμώμενος από την Ιθάκη του Καβάφη η οποία μας οδηγεί στην αξιοποίηση του ταξιδιού και όχι τόσο του προορισμού. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι αυτό το ποίημα δείχνει πως ο Καβάφης ήταν πολλά χρόνια μπροστά απ’ την εποχή του και σίγουρα είχε στο νου του μια εξόρμηση στις παραλίες της Αττικής κυρίως αλλά και όπου αλλού μπορούν να βρουν εφαρμογή οι στίχοι του έστω και υπό ένα σουρεαλιστικό πρίσμα. Μας λέει « ...να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.» κάτι δηλαδή που το ευχηθείς δεν το ευχηθείς αν ξεκινήσεις το σαβ/κο για μπάνιο ισχύει.
Στη διαδρομή λοιπόν συναντήσαμε και πάρα πολλά οχήματα μάλλον της συνομοταξίας των ημιφορτηγών τα οποία στην καρότσα τους φιλοξενούσαν το μόνο φρούτο με πεντανόστιμη καρδιά, το καρπούζι, το οποίο αν πας στα Πριόνια Ολύμπου και το βάλεις μέσα σε μια λιμνούλα δε θέλει πάνω από ώρα για να γίνει κι έπειτα το απολαμβάνεις δροσερό δροσερό. Τα περισσότερα καρπούζια δεν είναι τυχαία. Έχουν και μια ποιότητα την οποία όλοι οι καρπουζάδες φρόντιζαν να διαφημίσουν αναρτώντας τις σχετικές ταμπέλες κάτι πολύ χρήσιμο διότι αν πηγαίνεις με παρέα για μπάνιο και είστε μοιρασμένοι στ’ αυτοκίνητα χρησιμοποιείτε τους καρπουζάδες ως σημείο αναφοράς οπότε και να χαθείτε δεν παίζει πρόβλημα. Με την κίνηση βέβαια δεν παίζει και να χαθείτε αλλά έστω ότι κάποιοι ξεκίνησαν πιο νωρίς ή έκαναν μια στάση για κατούρημα, καφέ, εφημερίδα ή σεξ.
Τα καρπούζια λοιπόν συνήθως είναι ΑΑΑ σε αντίθεση με τα γνωστά ξενοδοχεία τα οποία είναι ΧΧΧ, στην άλλη άκρη της αλφαβήτου δηλαδή. Τα ξενοδοχεία αυτά ως γνωστόν εξυπηρετούν δύο σκοπούς. Τα ερωτευμένα και μέσα στα ντουζένια ζευγαράκια που δεν έχουν ένα χώρο για να βγάλουν τα μάτια τους είναι ο πρώτος. Ο δεύτερος αφορά επίσης βγάλσιμο ματιών, ντουζένια και τα σχετικά απλά έχει να κάνει με παράνομα ζευγαράκια, τουτέστιν έστω και ένας πηδάει και αλλού ή ενδεχόμενα στο ίδιο ξενοδοχείο μπας και κερδίσει κάποια έκπτωση ή κάποια αναγνώριση ως γαμήκουλας αφού θα εμφανίζεται στο ίδιο μέρος με διαφορετικές γυναίκες. Το ενδεχόμενο να τον χαιρετίσει ο ρεσεψιονίστ θεωρείται σπάνιο και οπωσδήποτε όχι επιθυμητό. Το να έχεις χώρο αλλά να γουστάρεις ξενοδοχείο για τη φάση και μόνο σίγουρα κερδίζει μπόνους απλά τείνει να γίνει λίγο εξτριμ σπορ αφού το πιο πιθανό είναι να σου έρθει καμιά μέρα βιντεάκι με τη φάτσα σου ή ότι άλλο τελοσπάντων έχει πιάσει η κάμερα. Ας σταθούμε όμως σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που χαίρονται των έρωτα πολλά πρωινά κυρίως, την ώρα του μίτινγκ ή την ώρα που έχουν πάει στον τάδε πολύ καλό και απαιτητικό πελάτη που θα τον ξεζουμίσει στη δουλειά. Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις ο σοφός λαός μας λέει ότι δε χωράν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη κι αν εξαιρέσουμε κάτι πολύ προοδευτικές φυλές που έχουν νομιμοποιήσει τις έξτρα συντρόφους, στον υπόλοιπο κόσμο πάντα ο παντρεμένος παρατάει τη γκόμενα και όχι τη γυναίκα του όπως πιστεύει η πρώτη, η δε παντρεμένη δεν παρατάει ποτέ τον άντρα της και είναι κάτι που δεν το περιμένει ο γκόμενος και μάλιστα είναι και ο μεγαλύτερος λόγος για να είναι μαζί της, ενώ σε περίπτωση που είναι και οι δύο με άλλους συντρόφους απλά κάποια στιγμή θα γίνουν τσακωτοί, ή θα ξενερώσουν και θα το διαλύσουν.
Ενώνοντας λοιπόν την ποιότητα των καρπουζιών με τα ξενοδοχεία μας προκύπτεί είτε το ΑΧ ΑΧ ΑΧ, είτε το ΧΑ ΧΑ ΧΑ, εξαρτάται πάντα από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς το ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση πάντως τόσο τα βογγητά όσο και τα γέλια θα τα ακούσει κάποιος που θα στήσει αυτί στο δωμάτιο ενός ΧΧΧ ξενοδοχείου. Καλά θα τ’ ακούσει κι αλλού αλλά εμείς τώρα μιλάμε για αυτά τα συγκεκριμένα και μόνο. Η σειρά που θα τα ακούσει βέβαια έχει μεγάλη σημασία και ακόμη μεγαλύτερη έχει το χρονικό διάστημα που συνευρίσκονται οι εραστές. Άλλο ν’ακούσεις ΧΑ ΧΑ ΧΑ την πρώτη φορά κι άλλο μετά από ένα χρόνο. Αν το ζευγάρι τα ξαναπεί μετά από ένα χρόνο τότε και η δεύτερη μετράει για πρώτη. Αν τα λέει μία φορά το χρόνο τότε σίγουρα θα πρέπει να κάνουν μια αίτηση στην εκκλησία για θεσμοθέτηση της ημέρας αυτής ως ιερής το λιγότερο. Είναι μεγάλος πειρασμός να σταθώ στο ψυχολογικό προφίλ των εραστών αλλά σκέφτομαι ότι αφενός θα μας πάρει χρόνο, αφετέρου ίσως το προτείνω για θέμα διδακτορικού και κολλήσω κι ένα Dr. μπροστά από όλους τους άλλους τίτλους που κατέχω για να φτάσει πλέον το όνομα μου τα επίπεδο ενός λατινοαμερικάνικου κάτι που θα μου εξασφαλίσει μια μεγάλη καριέρα σε ποδοσφαιρική ομάδα της Ελλάδας στα μέσα περίπου της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου κάτι που οπωσδήποτε μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για κάποιες θυσίες ως τότε ή αν ενδιαφέρομαι για κάτι σε στιλ Μαραντόνα την έναρξη της κόκας σε καθημερινή βάση και το σεξ με πολλές γυναίκες έτσι ώστε παραπατώντας στο γήπεδο να μαγεύω το κοινό που δε θα ξέρει ότι απλά δεν μπορώ να κρατήσω ισορροπία γι’ αυτό και στροβιλίζομαι έτσι με την μπάλα την οποία και θα έχω ως ένα σημάδι προσανατολισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εν λόγω παίκτης συνήθως έπαιρνε τη μπάλα κι έφτανε με αυτή μέχρι τα δίχτυα. Παραπέρα δε μπορούσε να φτάσει και να το ‘θελε.
Κάπως έτσι πέρασε και η ώρα μέχρι την Ιθάκη - Ζούμπερι και βούτηξα κατευθείαν με το κεφάλι μπας και συνέλθω από τις περιπέτειες και τις γνώσεις με αβέβαια πάντα αποτελέσματα. Ήθελα κάτι να γράψω και τις βαφές φούρνου που εύκολα παραπέμπουν σε βάφλες φούρνου αλλά δε νομίζω ότι έχουν σχέση με τον τίτλο του ποστ οπότε τις αφήνω για μελλοντική χρήση.
Στη διαδρομή λοιπόν συναντήσαμε και πάρα πολλά οχήματα μάλλον της συνομοταξίας των ημιφορτηγών τα οποία στην καρότσα τους φιλοξενούσαν το μόνο φρούτο με πεντανόστιμη καρδιά, το καρπούζι, το οποίο αν πας στα Πριόνια Ολύμπου και το βάλεις μέσα σε μια λιμνούλα δε θέλει πάνω από ώρα για να γίνει κι έπειτα το απολαμβάνεις δροσερό δροσερό. Τα περισσότερα καρπούζια δεν είναι τυχαία. Έχουν και μια ποιότητα την οποία όλοι οι καρπουζάδες φρόντιζαν να διαφημίσουν αναρτώντας τις σχετικές ταμπέλες κάτι πολύ χρήσιμο διότι αν πηγαίνεις με παρέα για μπάνιο και είστε μοιρασμένοι στ’ αυτοκίνητα χρησιμοποιείτε τους καρπουζάδες ως σημείο αναφοράς οπότε και να χαθείτε δεν παίζει πρόβλημα. Με την κίνηση βέβαια δεν παίζει και να χαθείτε αλλά έστω ότι κάποιοι ξεκίνησαν πιο νωρίς ή έκαναν μια στάση για κατούρημα, καφέ, εφημερίδα ή σεξ.
Τα καρπούζια λοιπόν συνήθως είναι ΑΑΑ σε αντίθεση με τα γνωστά ξενοδοχεία τα οποία είναι ΧΧΧ, στην άλλη άκρη της αλφαβήτου δηλαδή. Τα ξενοδοχεία αυτά ως γνωστόν εξυπηρετούν δύο σκοπούς. Τα ερωτευμένα και μέσα στα ντουζένια ζευγαράκια που δεν έχουν ένα χώρο για να βγάλουν τα μάτια τους είναι ο πρώτος. Ο δεύτερος αφορά επίσης βγάλσιμο ματιών, ντουζένια και τα σχετικά απλά έχει να κάνει με παράνομα ζευγαράκια, τουτέστιν έστω και ένας πηδάει και αλλού ή ενδεχόμενα στο ίδιο ξενοδοχείο μπας και κερδίσει κάποια έκπτωση ή κάποια αναγνώριση ως γαμήκουλας αφού θα εμφανίζεται στο ίδιο μέρος με διαφορετικές γυναίκες. Το ενδεχόμενο να τον χαιρετίσει ο ρεσεψιονίστ θεωρείται σπάνιο και οπωσδήποτε όχι επιθυμητό. Το να έχεις χώρο αλλά να γουστάρεις ξενοδοχείο για τη φάση και μόνο σίγουρα κερδίζει μπόνους απλά τείνει να γίνει λίγο εξτριμ σπορ αφού το πιο πιθανό είναι να σου έρθει καμιά μέρα βιντεάκι με τη φάτσα σου ή ότι άλλο τελοσπάντων έχει πιάσει η κάμερα. Ας σταθούμε όμως σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που χαίρονται των έρωτα πολλά πρωινά κυρίως, την ώρα του μίτινγκ ή την ώρα που έχουν πάει στον τάδε πολύ καλό και απαιτητικό πελάτη που θα τον ξεζουμίσει στη δουλειά. Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις ο σοφός λαός μας λέει ότι δε χωράν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη κι αν εξαιρέσουμε κάτι πολύ προοδευτικές φυλές που έχουν νομιμοποιήσει τις έξτρα συντρόφους, στον υπόλοιπο κόσμο πάντα ο παντρεμένος παρατάει τη γκόμενα και όχι τη γυναίκα του όπως πιστεύει η πρώτη, η δε παντρεμένη δεν παρατάει ποτέ τον άντρα της και είναι κάτι που δεν το περιμένει ο γκόμενος και μάλιστα είναι και ο μεγαλύτερος λόγος για να είναι μαζί της, ενώ σε περίπτωση που είναι και οι δύο με άλλους συντρόφους απλά κάποια στιγμή θα γίνουν τσακωτοί, ή θα ξενερώσουν και θα το διαλύσουν.
Ενώνοντας λοιπόν την ποιότητα των καρπουζιών με τα ξενοδοχεία μας προκύπτεί είτε το ΑΧ ΑΧ ΑΧ, είτε το ΧΑ ΧΑ ΧΑ, εξαρτάται πάντα από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς το ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση πάντως τόσο τα βογγητά όσο και τα γέλια θα τα ακούσει κάποιος που θα στήσει αυτί στο δωμάτιο ενός ΧΧΧ ξενοδοχείου. Καλά θα τ’ ακούσει κι αλλού αλλά εμείς τώρα μιλάμε για αυτά τα συγκεκριμένα και μόνο. Η σειρά που θα τα ακούσει βέβαια έχει μεγάλη σημασία και ακόμη μεγαλύτερη έχει το χρονικό διάστημα που συνευρίσκονται οι εραστές. Άλλο ν’ακούσεις ΧΑ ΧΑ ΧΑ την πρώτη φορά κι άλλο μετά από ένα χρόνο. Αν το ζευγάρι τα ξαναπεί μετά από ένα χρόνο τότε και η δεύτερη μετράει για πρώτη. Αν τα λέει μία φορά το χρόνο τότε σίγουρα θα πρέπει να κάνουν μια αίτηση στην εκκλησία για θεσμοθέτηση της ημέρας αυτής ως ιερής το λιγότερο. Είναι μεγάλος πειρασμός να σταθώ στο ψυχολογικό προφίλ των εραστών αλλά σκέφτομαι ότι αφενός θα μας πάρει χρόνο, αφετέρου ίσως το προτείνω για θέμα διδακτορικού και κολλήσω κι ένα Dr. μπροστά από όλους τους άλλους τίτλους που κατέχω για να φτάσει πλέον το όνομα μου τα επίπεδο ενός λατινοαμερικάνικου κάτι που θα μου εξασφαλίσει μια μεγάλη καριέρα σε ποδοσφαιρική ομάδα της Ελλάδας στα μέσα περίπου της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου κάτι που οπωσδήποτε μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για κάποιες θυσίες ως τότε ή αν ενδιαφέρομαι για κάτι σε στιλ Μαραντόνα την έναρξη της κόκας σε καθημερινή βάση και το σεξ με πολλές γυναίκες έτσι ώστε παραπατώντας στο γήπεδο να μαγεύω το κοινό που δε θα ξέρει ότι απλά δεν μπορώ να κρατήσω ισορροπία γι’ αυτό και στροβιλίζομαι έτσι με την μπάλα την οποία και θα έχω ως ένα σημάδι προσανατολισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εν λόγω παίκτης συνήθως έπαιρνε τη μπάλα κι έφτανε με αυτή μέχρι τα δίχτυα. Παραπέρα δε μπορούσε να φτάσει και να το ‘θελε.
Κάπως έτσι πέρασε και η ώρα μέχρι την Ιθάκη - Ζούμπερι και βούτηξα κατευθείαν με το κεφάλι μπας και συνέλθω από τις περιπέτειες και τις γνώσεις με αβέβαια πάντα αποτελέσματα. Ήθελα κάτι να γράψω και τις βαφές φούρνου που εύκολα παραπέμπουν σε βάφλες φούρνου αλλά δε νομίζω ότι έχουν σχέση με τον τίτλο του ποστ οπότε τις αφήνω για μελλοντική χρήση.
