Α'Λίγο μετά τις εννιά το βράδυ στο Μελωδία ακούγεται το γνωστό τραγούδι του Ismael Lo από το soundtrack της ταινίας "Όλα για τη μητέρα μου". Είναι όμως η μέρα γενεθλίων της αδερφής σου και ξεχνιέσαι σ' ένα φανάρι αρμενίζοντας στο παρελθόν, χαμογελάς.
Β'
Συζήτηση off the record με θέα όλη την Αθήνα ενώ βλέπεις τον ήλιο να δύει στον οποίον και επικεντρώνεις την προσοχή σου. Ξεχνάς αυτά που άκουσες πριν προλάβουν να καταγραφούν από τη μνήμη και πληρώνεις με τα χρήματα των φιλοφρονήσεων.
Γ'
Νιώθεις μια σκιά πίσω σου, δε γυρίζεις πριν να τελειώσεις και μια αυστηρή φιγούρα σου λέει ότι δε σε έχει ξαναδεί εκεί. Συνεχίζεις στα επόμενα βήματα και με θράσσος του λες "ούτε εγώ" για να εισπράξεις χαμόγελο. Σε ρωτάει αν ετοιμάζεσαι για την Κέρκυρα και απαντάς μονολεκτικά. Δέχεσαι μια πρόσκληση για στάση στην Άρτα και συνεχίζεις σαν να μη μίλησες ποτέ με κανέναν.
Δ'
Ακούς "You can go your own way" με τη φωνή της Dolores και χτυπάς ρυθμικά το πόδι σου στο ξύλινο πάτωμα ενώ περιμένεις όρθιος τη σειρά σου. Η συζήτηση είναι ολιγόλεπτη αλλά αρκετή για να καταλάβεις ότι το Φθινόπωρο ήρθε.
Ε'
Πίνεις τον καφέ σου και βλέπεις τον ήλιο ν' ανατέλλει. Πάντα η ίδια διαδρομή σκέφτεσαι και γυρίζεις την πλάτη.
